StOP 17 Snits - Mantgum

Afstand:             17 km

Terrein:               Smalle paden, veel fietspaden en een enkele keer dwars door het land 

Weer:                 Het is warm (wandel)weer met ca. 23 graden 

Deze route is traject 12 uit het boekje: Refter. Een refter is de plaats waar gegeten wordt in een klooster, meestal een grote ruimte. We lopen via Skearnegoutum, Boazum en Easterwierrum naar het station van Mantgum.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Voor de laatste keer op deze route parkeren we de finishauto, ditmaal weer bij het station van Mantgum. Dan naar Snits, om bij het gebouw van Advendo de tocht te starten met koffie en een overheerlijk stuk koek, door Tineke gebakken. Jan en Tineke zitten gezellig in de kofferbak van de Kuga als plotseling de klep dicht gaat. Blijkbaar heeft Tineke met haar voet onder de auto gezeten, waardoor de klep automatisch sluit. Hilariteit, maar de reactie van beiden is snel, zodat er niets ernstigs gebeurt.

Zoals we dat in het verleden wel vaker hebben
gedaan wandelen we langs de Swette...

We lopen langs de Swette Snits uit, langs camping Pasveer en dan, met een omtrekkende beweging richting Skearnegoutum. Er is veel te zien in dit dorp: mooie panden, de Poiesz is gesitueerd in een oude zuivelfabriek, er is een mooie B&B, een oude kerk en een oud kerkgebouw Elim genaamd. Elim is ernstig aan een opknapbeurt toe. Er is ook nog een oorlogsmonument. Via de Swette lopen we het dorp uit richting natuurgebied. Het is warm, Famke neemt zo nu en dan een duik in het water.  Hotze en Tineke lopen over een smal voetpad met allemaal kikkers. Parallel aan het spoor zien we onderweg een apart gebouw staan. Zou dat vroeger een station zijn geweest?

Koffie! En het is warm. Zo warm dat Famke in de schaduw is gaan liggen

We hebben een koffiepauze op een bankje met uitzicht over de landerijen. Dan komen we op de weg naar Boazum, een rustig dorp met een café waarvan het terras open is. Uitnodigend, maar we hebben net gepauzeerd. Tineke wijst op het naambordje Tryntsjebuorren, altijd fijn om een straat naar je genoemd te weten. Via een smal pad door het land lopen we Boazum weer uit en komen op het fietspad langs de Swette. Veel fietsers zijn actief, dus het is oppassen geblazen. Er zitten mooie distels in de berm die natuurlijk op de foto worden gezet.  

We zijn nog niet bij de finish, maar we trakteren
ons alvast op een heerlijk verkoelend drankje

Voor Easterwierrum wijst een bord ons naar minicamping De Dille, met theetuin, even zitten dus. Van het vroegere grote logement is nu alleen nog de “trochreed” overgebleven. De dames nemen een smoothie, de heren een “hillich wetter” een plaatselijk gebrouwen bier uit Easterwierrum zelf. Genieten dus. We krijgen er ook onze laatste stempel. Dan het laatste deel van de route. Eerst door het dorp zelf en dan, na twee kerken,  het land in richting de kerktoren op de terp. De kerk zelf, gewijd aan Sint Nicolaas, is in 1915 al gesloopt. Op de trap nuttigen we onze thee en de laatste broodjes. Via de ‘ gewone’  weg lopen we dan Mantgum binnen. Foekje ontmoet nog een oude studiegenoot, die al jaren in Mantgum woont. Dan zijn we weer bij de startauto: WE HEBBEN DE TOCHT VOLBRACHT! Snel in de auto naar Snits, de Kuga ophalen en dan naar huis waar we in de tuin van it Roer 9 een biertje doen.

We hebben het station van Mantgum bereikt. Eindpunt van onze versie van het Odulphuspad.

Later maken we een foto van de volle stempelkaart en sturen deze op naar de stichting. Tegen betaling ontvangen wij een prachtige oorkonde met een mooi aandenken.

Alle foto's van deze geweldige wandeltocht kun je bekijken als je klikt op" Odulphuspad.

 

StOP 16 Blauhûs - Snits

Afstand:             17,5 km

Terrein:              Smalle paden (kerkepaden) door de landerijen, hier en daar een fietspad.

Weer:                 Het is prachtig (wandel)weer met ca. 23 graden 

 

Deze route is traject 11 uit het boekje: Vitus. Sint Vitus is de patroonheilige van de rooms-katholieke kerk in Blauhûs. Blauhûs heeft zich als een katholieke enclave ontwikkeld en is pas sinds 1949 officieel een dorp. We lopen via Westhim, Abbegea, Easthim en Drylts naar Snits.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

We vertrekken weer om 8.00 uur met twee auto’s en vier personen en 1 Famke. De finishauto komt in Snits te staan bij het clubgebouw van Advendo. Dan door naar Blauhûs, waar we koffie drinken. Het is druk bij de bakker, ze staan buiten in de rij. Deze tocht voert over de prachtige- en landelijke kerkepaden, maar helaas mag Famke niet mee. Dat betekent dat we twee keer moeten opsplitsen met veel stress voor Famke tot gevolg. Ze jankt en blaft dat het een aard heeft. Jan en Famke lopen eerst langs de weg, bij Pikesyl loopt Foekje met Famke langs de doorgaande weg tot aan Drylts. 

De Bartholomeüskerk in Westhem

De kerkepaden door het land zijn prachtig en natuurlijk niet druk. Echt genieten. Behalve dan dat Tineke bijna in de sloot valt en tot overmaat van ramp ook haar gehaakte telefoonhoesje kwijtraakt. Dat is dan weer een smetje op deze route. Famke is heel blij om de groep weer bij elkaar te hebben op de pauzeplek tussen Easthim en Drylts. We zitten aan het water, waar Famke even in zwemt. Als we een vreemde vogel zien vliegen, blijkt dit een roerdomp te zijn! Heel bijzonder!

Hier linksaf...

We lopen Drylts binnen via een luxe woonwijk met kasten van huizen gelegen aan het water. Later passeren we de oudere huizen met overtuinen. Het is druk in het centrum bij de brug. We besluiten een ijsje te eten, het is er mooi weer voor. We lopen langs het huis van een oud-collega van Foekje, een prachtig pand aan de Galamagracht. Later op de parkeerplaats van de supermarkt lopen we oud-collega Aukje zelf nog tegen het lijf. Aukje en Foekje besluiten om snel een afspraak te maken. We lopen Drylts uit via houtzaagmolen De Rat. Het mooie fietspad naar Snits is inmiddels van schelpenpad naar asfalt-pad getransformeerd, eigenlijk een beetje jammer. 

De Waterpoort in het zonnetje

Vlak voor Snits lassen we een theepauze in. Tineke gaat er al bij liggen. Famke niet, die springt, samen met een andere hond een paar keer het water in om een tennisbal te pakken. De andere hond neemt een aanloop en springt er in, Famke staat eerst aan de kant om vervolgens in het water te stappen. Het gevolg is, dat ze dan kopje onder gaat, maar het schijnt haar niet te deren. Een lekkere afkoeling zo. Onder het aquaduct door gaan we richting centrum. Het is mooi weer, dus de terrassen zitten bomvol, hoezo corona? We zoeken het scheepvaartmuseum op, waar we onze voorlaatste stempel halen. Dan door naar de auto, alles en iedereen inladen en op naar de startauto in Blauhûs.

 

Klik op deze link voor alle foto’s van het Odulphuspad

StOP 15 De Gaastmar – Blauhûs

Afstand:              15,5 km

Terrein:               Veelal fietspaden, maar ook een groot deel door landerijen

Weer:                  Niet heel zonnig, maar wel benauwd met ca. 22 graden 

 

Deze route is traject 10 uit het boekje: Aether, de Griekse god van de atmosfeer. We zien mooie luchten die destijds door Gerben Rypma zijn geschilderd. Rypma is in 1878 geboren in een polder nabij Aldegea. Hij was schilder, dichter en boerenarbeider, een bijzondere combinatie. Hij maakte prachtige ‘gepenseelde’ luchten. De route gaat door de volgende dorpen, de Gaastmar, Idzega, Aldegea, Greonterp en Blauhûs.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Omdat er ’s avonds eetverplichtingen zijn, starten we vandaag om 8.00 uur vanuit Grou. De Ford Kuga bevat 3 personen, de C-max 2 personen en 1 viervoeter. Het aanrijden is weer een stuk makkelijker, na Sneek nemen we de afslag Blauhûs en parkeren de finishauto op een parkeerplaatsje in het centrum van het dorp voor bij de bakker. Famke wordt verwend, als zij in de Kuga springt ligt er een mooi speeltje op haar te wachten! Daar gaat ze direct mee spelen als we bij de start zijn gearriveerd. We drinken weer koffie bij de picknickbank en starten dan onze trip.

De rugzakken zijn er vandaag weer klaar voor

 Door een klaphekje lopen we op een smal pad naast sloot en weiland. Hein, Hotze en Foekje bekogelen elkaar met ‘soldatenknoopjes’ die op de kleding blijven plakken: jeugdsentiment. Na een stukje langs de doorgaande weg gelopen te hebben, slaan we rechtsaf richting Idzega, een buurtschap van een paar huizen, boerderijen, een begraafplaats met klokkenstoel en een mooie camping. Volgens Wikipedia telt Idzega zo’n 30 inwoners. De camping ligt aan de Idzegaaster poel, heeft mooie plekjes er zijn ook twee hutjes te huur. We testen de sanitaire voorzieningen, die een dikke voldoende krijgen.

Hotze......, misschien is dit ook wel een leuke camping voor ons

 Na de camping lopen we rechts het land in. We negeren voor het gemak het bordje ‘verboden voor honden’. Het is een mooie route langs de Idzegaaster poel. Vlak voor Famke springt een haas weg, dat zorgt bij haar voor enige opwinding. Hotze beklimt een kleine uitkijktoren en kan zo nog verder kijken dan wij. Aan het eind van het pad steken we de doorgaande weg van Heeg naar Aldegea over en gaan dan een boerenpad op. We geven daarbij wel voorrang aan een enorme trekker met giertank. We groeten een paar Groningers die vissen bij een meertje met het bordje ‘verboden viswater’ en komen vervolgens uit op het fietspad van Drylts naar Aldegea. Een mooi pad, maar erg druk met fietsers. We nemen een korte pauze op een uitkijktorentje van staal, maar drinken koffie op een bankje verderop in de bocht. 

Hoi Hein!

 Het is druk als we Aldegea binnenlopen. Er is een soort optocht met heksen als rode draad. Het terras bij de haven zit vol. We besluiten om een ijsje te eten en kunnen zo alle drukte even bekijken. Dan lopen we Aldegea uit en volgen het fietspad langs de Aldegeaster Brekken. Famke neemt eerst nog wel even een duik in het water en pakt en passant nog even een bal af van twee jongens die ermee spelen.  Onder het spoor door gaan we nu rechtsaf richting Greonterp. Dit stuk lopen we op dit Odulphuspad nu voor de tweede keer. De oude boerderij raakt steeds meer in verval, zonde.

Onderweg

 Bij de kerktoren van Greonterp nemen we thee/bouillon om zo voldoende gesterkt de laatste kilometers naar Blauhûs te maken. Met de auto rijden we naar camping Afrodite voor een stempel, maar helaas is het stempel er niet. Die ligt bij eetcafé de Freonskip. Dus stappen we in de auto, rijden naar het de Freonskip en lopen het gezellige dorpscafé binnen. Als we geen verplichtingen hadden gehad, hadden we hier iets kunnen drinken, maar helaas. Dus snel naar de startauto en daarna door naar huis.

 

Klik op Odulphuspad als je meer foto's wilt zien.

StOP 14 Koudum – De Gaastmar

Afstand:             16,3 km

Terrein:              Veel verharde paden en 1 mooi traject door het land

Weer:                 Zonnig, eerst heerlijk wandelweer, later erg warm met soms zo’n 

                          25 graden.

Deze route is traject 9 uit het boekje: Inundatus oftewel ondergelopen. In deze streek was het een voortdurende strijd tegen het water. De Wolvetinte is nu een nieuw natuurgebied, maar vroeger stond er een boerderij van de familie De Wolf. Midden in het water, op de plek waar destijds de boerderij stond, steekt nu een ûleboerd van cortenstaal uit het water. We lopen uit Koudum via It Heidenskip naar de Gaastmar.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Er vertrekken 2 auto’s uit Grou en eentje uit Heeg. De auto uit Heeg is een speciale: een Ford Kuga. De inzittenden uit Heeg hebben een thuiswedstrijd, ze kunnen met 10 minuten bij de finishplaats zijn. We drinken koffie bij de picknickbank en rijden dan naar Koudum. Vanwege het vele water waar de wegen omheen leiden, duurt dit wat langer als normaal. Via Tjerkwerd en Workum arriveren we bij het kerkhof. De Kuga moet aan de weg worden geparkeerd, de parkeerplaatsen zijn bezet met auto’s en een bult gras.

In Koudum moeten we eerst een stempel zien te bemachtigen

 Koudum heeft een gezellig en levendig centrum. Er staat een rij bij de bakker en ook Tineke en Foekje moeten op hun beurt wachten bij de boekhandel waar een stempel kan worden gehaald. Kris-kras lopen we door het dorp en het dorp uit. Koudumers zijn duidelijk een paardenminnend volkje, gezien de vele paarden en paardenbakken rondom het dorp. Onder de drukke weg door gaan we richting It Heidenskip. Langs de doorgaande weg, met een kleine bocht langs de Zijl waar Famke even te water gaat. Er staat een gloednieuwe vrachtwagencombinatie waar twee mannen foto’s van maken.

Temidden van groene weilanden, samen in een doos

 Dan volgen we de ‘wolvenbordjes’ richting Wolvetinte, zoals gezegd vroeger een boerderij, nu een natuurgebied. Het is een mooie route met veel hekjes waar we overheen moeten. Voor Famke geldt dat ze er ook onderdoor kan. Bij een mooi houten uitkijkplatform genieten we van koffie en broodjes. Bij een nog in bedrijf zijnde boerderij blijft Foekje bijna klem zitten tussen de hekken. Het is een nauwe passage. De koeien kijken belangstellend toe, maar Famke gedraagt zich gelukkig prima. Tineke spreekt over een theerooster i.p.v. een veerooster, tja de warmte brengt heel wat teweeg.

Pipo, koeien.......

 It Heidenskip is een kleine buurtschap waar de vader van Freek de Jonge ooit predikant is geweest. Het is er stil en idyllisch, met zo te horen weinig Friessprekende inwoners. Na het dorpje nemen we pauze voor thee en bouillon. Dan gaan we richting pontje. De weg is redelijk druk met fietsers. Bij een boerderij is jam en sap te koop en er is ook een picknickplaatsje gecreëerd waar je fris en koffie kunt nuttigen. De opbrengst is voor het goede doel. Omdat we al gepauzeerd hebben, lopen we door.

It Heidenskip

 Bij de pont aangekomen raakt Famke helemaal in de war. Ze blaft zenuwachtig en is niet tot bedaren te krijgen. Gelukkig is het een korte overtocht. We lopen de Gaastmar binnen. Het terras links naast de brug zit vol met voornamelijk fietsers. Er staan enkele mooie panden die driftig worden gefotgrafeerd. We proberen een stempel te halen bij B&B Aldwar Pleats. Tineke en Foekje gaan het hele erf over en kijken zelfs in de schuren, maar helaas, niemand thuis. Dan maar doorlopen naar de auto. 

De Gaastmar

 Hotze en Jan zullen de startauto halen, Hein, Tineke, Famke en Foekje gaan direct naar de camping, waar de caravan nu op een plekje staat met mooi uitzicht. Tineke stapt direct onder de douche. Als de mannen weer arriveren nemen we allemaal een biertje om onze dorst te lessen. Hotze en Tineke blijven nog een paar dagen en zullen kijken of ze de ontbrekende stempel kunnen aanvullen.

 

Deze link geeft je toegang tot alle foto's van het Odulphuspad.

StOP 13 Aldemirdum – Koudum

Afstand:            17,8 km

Terrein:              Veel onverharde bospaden en later fietspaden met uitzicht op weilanden

                          en meren.

Weer:                Heerlijk wandelweer met zo’n 18 tot 20 graden.

 

Deze route maakt deel uit van traject 8: Tumulus, heuvel. In Gaasterland vind je glooiende en bosrijke gebieden. Deze noemde men vroeger gaasten. Het zijn opgestuwde keileemruggen overdekt met zand. In het Jolderenbos vlakbij Aldemirdum steekt het hoogste punt zo’n 12,5 meter boven NAP uit, een echte tumulus dus!  Vanuit Aldemirdum doen we Rijs, Bakhuizen en Himmelum aan om vervolgens in Koudum te eindigen. De route van vandaag had ook onderdeel kunnen zijn van traject 5, Bellum (oorlog en conflicten). We zien in het bos bij Rijs en in het centrum van Himmelum een oorlogsmonument. Die van Himmelum is een bijzonder object, waar de meningen over verdeeld zijn.

Famke heeft haar plekje alweer ingenomen

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Hein, Jan & Foekje vertrekken vanuit Grou, Hotze & Tineke vanaf de camping in Heeg. De finishauto zetten we op een parkeerplaats naast het kerkhof neer. Hier drinken we ook onze koffie met koek. Dan rijden we samen naar Aldemirdum waar het parkeerterrein naast de kerk op ons wacht. Het heeft ’s nachts gehoosd wat te zien is aan het platgeslagen gras en de natte (slippery) bospaden. Vlakbij de auto duiken we het bos in. Volgens voorbijgangers zijn er jonge vossen te zien, maar door de aanwezigheid van Famke hebben wij dit helaas niet kunnen constateren. Wel krijgen we in het bos, waar we kriskras doorheen wandelen, te maken met slakken en muggen. Sommige bospaden lijken meer op kleine riviertjes dan op paden, maar we komen er wel. 

Het resultaat van deze aktie? Een mol met koppijn!

Een deel van de route is ons bekend: het pad dwars door de weilanden/maisvelden waar nu koeien met kalveren grazen en de plek waar voorheen Sybrandy’s vogelpark was. We lopen nu echter achter dit voormalige park langs en komen in een mooi open gebied met zicht op de dijk, voordat we weer een bos in duiken. Vervolgens komen we bij restaurant Jans in Rijs uit. Het terras nodigt uit, maar we lopen door en gaan via een fietspad richting Bakhuizen. Net voor deze plaats vinden we een bankje waar we geen last van muggen hebben en strijken er neer voor koffie en een broodje. Het bankje staat op een soort viersprong, het fietspad wordt veelvuldig gebruikt.

..... strijken we neer voor koffie en een broodje

Bij het begin van Himmelum worden we welkom geheten door parelhoenders. Ze maken zoveel lawaai dat Famke helemaal in de war raakt. We zien hele ‘súterige’ huizen, maar lopen ook langs een Russisch-orthodox klooster van de Heilige Nicolaas van Myra, dat gehuisvest is in een voormalige gereformeerde kerk. Helaas is het kerkje niet open. We lopen het dorp uit via een vakantieparkje richting Morra en Kleine Polle over een fietspad. Het is een mooi open landschap met prachtig begroeide bermen en zicht op twee meren. Jammer genoeg is het er wel druk met fietsers. Natuurlijk duikt Famke even in de Morra om het water te testen. Bij het aquaduct van Galamadammen vinden we een bankje aan het water waar de thee wordt gedronken. 

Koudum; eindpunt van deze route

 Langs camping De Kuilaart en camping Venema lopen we door het Oldeferdparkje en langs de manege over de Slapersdijk terug naar de finishauto’s. Hotze en Hein vertrekken in Hein z’n auto naar de camping. Jan, Tineke en Foekje halen de startauto op. Daarna gaan we samen naar de camping in Heeg voor een biertje.

 

Zin in om alle foto's te bekijken? Klik dan op Odulphuspad.

 

StOP 12 Nijemirdum – Aldemirdum

Afstand:             15,6 km

Terrein:              Veel bospaden en andere mooie onverharde paadjes

Weer:                 Mooi zonnig weer

 

Ook deze route maakt deel uit van het traject Bellum, net zoals de vorige tocht. 

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

We vertrekken deze dag met twee auto’s uit Grou; die van Hein en die van Jan & Foekje. Hotze en Tineke opereren vanuit Franeker. We zetten de finishauto bij de parkeerplaatsen bij de gereformeerde kerk in Aldemirdum. Daar drinken we ook koffie en eten de door Tineke gebakken koek bij. Dan met de auto naar de start aan de weg van Alde- naar Nijemirdum. 

De startauto staat netjes in de berm geparkeerd

Over een mooi smal pad lopen we naar Nijemirdum. Dit dorp is niet te vergelijken met Aldemirdum qua levendigheid. De eenzame kerktoren aan de rand van het dorp is alles wat er nog rest van een middeleeuwse kerk die in de 18^deeeuw werd gesloopt. De route gaat vervolgens door een bosje dat veel slootjes bevat. Helaas brengen sloten vaak muggen met zich mee, zo ook hier. Het looptempo wordt flink opgeschroefd om maar zo snel mogelijk het bos weer uit te zijn. De weg overstekend lopen we, zoals verwacht, weer aan op de startauto. 

Even tijd voor iets lekkers

We duiken vervolgens een bos in en komen uiteindelijk bij de Luts uit en besluiten om op hetzelfde picknickbankje als op onze vorige tocht onze koffie te drinken en broodje te eten. De situatie rondom het vervallen huis is veranderd. Twee mannen zijn bezig om de oude pannen van het dak te halen. In de wei naast het pand staat nu een Fries paard met een prachtig veulentje. Na de koffiepauze lopen we weer langs de golfbaan (een mooi smal pad), steken de weg over en slaan dan rechts af richting de Van Swinderenvaart. Achter de manege, waar wedstrijden aan de gang zijn, lopen we over een hoge brug over de vaart en raken dan het spoor even bijster. We nemen het zekere voor het onzekere en lopen over de parallelweg naast de provinciale weg N359, totdat we het Libellenreservaat van de Wyldemerk in kunnen duiken. 

De thee zit er in, we stappen weer op

De vele plassen en vennetjes zijn ontstaan door landwinning. Men had zand nodig voor de N359. We zien een aantal van de in totaal 34 libellensoorten die hier vertoeven. Naast deze libellen wonen er ook geiten die moeten voorkomen dat het gebied dichtgroeit. Het is er prachtig wandelen. Als we twee bankjes tegenkomen met een fantastisch uitzicht over de plas Wyldemerk en de Van Swinderenvaart dan is het al snel duidelijk dat we hier onze thee moeten drinken.

Hier zou je uren kunnen zitten en genieten van het uitzicht. Maar wij? Wij moeten verder

Na de theepauze lopen we richting Van Swinderenvaart die we weer oversteken en gaan dan door een bos richting Aldemirdum. Dit bos herkennen we aan de witte bruggetjes en plassen waar Famke op een eerdere tocht al een duik in heeft genomen. Langs een camping lopen we dan het dorp in. We steken de brink over waar de terrassen lekker vol zitten, maar waar ook een ijscoboer staat. Jan, Hotze en Foekje tracteren zichzelf op een heerlijk ijsje om vervolgens lang een grote zwerfkei (natuurlijk uit Zweden) weer naar de startauto terug te lopen. 

 

Het was weer een topdag. Hein rijdt direct door naar Grou, Jan & Foekje brengen Hotze & Tineke naar de startauto terug, waarna ieder zijns weegs gaat: Grou en Franeker.

 

De foto's van alle etappes van deze tocht zijn te bekijken onder Odulphuspad.

StOP 11 Mirnser klif - Nijemirdum

Afstand:             16,9 km

Terrein:              Veel bospaden en andere mooie onverharde landelijke paadjes door en langs

                          de velden. 

Weer:                 Mooi zonnig weer, redelijk warm om te lopen.

 

Deze route maakt deel uit van de trajecten Promontorium en Bellum. Promontorium betekent zoveel als kaap of over water uitstekend land. Het Mirnser klif is hier een voorbeeld van.  Bellum betekent oorlog en conflicten. Ook in deze contreien zijn veel oorlogen uitgevochten. Tijdens dit traject lopen we langs overblijfselen daarvan zoals een radarpost en oorlogsgraven.

Gaasterland is een geweldig mooi wandelgebied

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

We vertrekken met drie auto’s uit Grou. Famke is een beetje in de war, ze zit al bij Hotze en Tineke achter in de auto. Over Lemmer rijden we naar Aldemirdum, waar we de finishauto parkeren aan de doorgaande weg van Alde- naar Nijemirdum, en gaan vervolgens door naar het Mirnser klif waar paviljoen ’t Mar grondig wordt verbouwd. Op het grote parkeerterrein drinken we ons eerste bakje koffie. Dan steken we de weg over en duiken het Rijster bos in. We lopen kriskras over zandpaden en door mooie lanen. In Rijs zien we het pand Mooi Gaasterland, vroeger een onderdeel van Jeugdhulp Friesland. Er zijn meer mooie huizen te zien en het is er druk met toeristen. Er zijn ook veel campings. Wat we missen is Sybrandy’s park. Dit ‘ouderwetse’ pretpark is verplaatst naar Oudemirdum. We lopen ook op een smal pad tussen de maisvelden en een veld met koeien door en bereiken zo Oudemirdum. Op de Brink zitten al mensen op het terras. Wij zitten op een bankje voor bezoekerscentrum Mar en Klif en eten er onze eigen broodjes en drinken er koffie bij.

De natuur is op haar mooist

We zien een grote club mensen op een elektrisch vervoermiddel met dikke banden. Oudemirdum is erg toeristisch. We lopen het dorp uit en komen door een park met een witte brug. Hier gaat Famke even te water om af te koelen. In de vijver krioelt het van de kikkervisjes. Dan lopen we verder door het bos richting golfbaan en Kippenburg. Op een bankje bij de Luts, waar Famke weer een duik neemt, staat een picknickbank waar we thee gaan drinken. De Luts wordt druk bevaren door kleine bootjes en sloepjes. Het huis vlakbij is aan een opknapbeurt toe oordelen wij. In de wei naast het huis staat een prachtig Frysk hynder.

Kippenburg

We vervolgen onze tocht door het bos in te duiken achter landhuis Kippenburg, een monumentaal pand op een landgoed van 30 hectare. Gedeelten van dit landhuis kun je huren, zo lezen wij. Misschien iets voor een weekendje weg met z’n allen? Het is weer een prachtig landelijke laan, maar helaas zijn de muggen erg nadrukkelijk aanwezig. Een kwestie van doorlopen dus. Het laatste pad voert ons langs een weiland vol mooie bloeiende planten en een veld met koeien.

Famke heeft een stok gevonden. Die nemen we mee naar huis voor in de houtkachel

Op weg naar de startauto stoppen we op de Brink, waar Tineke en Foekje bij het bezoekerscentrum twee stempels halen, zo dat schiet op. 

Het parkeerterrein waar we vanochtend onze startauto hebben achtergelaten blijkt, als we arriveren, bezet te zijn door honderden brommerfanaten. We moeten daarom even wachten eer we het parkeerterrein kunnen verlaten. Maar nadat dat uiteindelijk geslaagd is rijden we voldaan  huiswaarts.

Alle foto’s kun je zien als je op Odulphuspad klikt.

 

 

StOP 10 Starum/Warns – Mirnser Klif

Afstand:              15 km
Terrein:               Veel asfaltwegen door dorpen en langs het IJsselmeer, paar onverharde 
                            paden en tot slot een bospad 

Weer:                  Volop zon, de temperatuur stijgt van 17 naar 27 gr!

 

In het boekje is onze etappe onderdeel van route 4, het Promontorium, dat klif betekent. We lopen eerst door het plaatsje Warns, vervolgen onze route via het buurtschap Skarl en komen dan uit bij het monument ter herdenking van de slag bij Warns. Dan over de zeedijk langs Laaksum naar Bakhuizen en dan naar het Mirnser Klif.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde:

We weten dat het warm gaat worden vandaag, vandaar een vroeg vertrek uit Grou: 8.30 uur. De Ford C-max wordt op het grote parkeerterrein bij het Mirnser klif geparkeerd waar we eerst koffiedrinken en ons daarna insmeren met zonnebrandcrème. De rode escort komt langs de weg van Starum naar Warns te staan. Overal waar je kijkt zijn boeren aan het werk met groot materieel. Het gras staat hoog en moet er af. 

En weer wordt er een stempeltje aan de collectie toegevoegd

In Warns halen we gelijk een stempel bij B&B de Pastory. Stempel nr 3, Via, zit in een mand bij de voordeur; zelfbediening dus. Famke speelt even met een forse bruine labrador. We lopen het dorp uit via een lokale dorpstuin. Dan komen we via Skarl bij it Rea klif, waar de slag bij Warns altijd wordt herdacht. In deze slag uit 1345 werden graaf Willem en z’n maten in de pan gehakt. Bij deze zwerfkei met de tekst ‘Leaver dea as slaaf’, nuttigen wij ons kopje koffie en doen er een broodje bij.

Liever dood dan slaaf

Dan over de dijk (we lopen in het gras) naar Laaksum waar we neerstrijken op een terras voor een portie kibbelding (Tineke) en een frisje. Het haventje ligt er mooi bij. Dan een heel lang stuk over de weg met de veeroosters richting Bakhuizen. Gelukkig lonkt bij een geitenboerderij een kraam met ijs, dus zitten we al voor de derde keer vandaag. Voor Bakhuizen doen we een rondje off road langs een bosje. De natuur is werkelijk prachtig in deze tijd van het jaar.

Omdat het warm is nemen we ALWEER een pauze

Voor de St. Odulphuskerk in het centrum van Bakhuizen staan twee bankjes in de schaduw, een mooiere plek om de thee te nuttigen is er niet. Bij het weggaan raken we nog aan de praat met een oudere mevrouw met een rollator. Bakhuizen heeft zowaar nog een Spar supermarkt en vele mooie huizen. Via een achterafweggetje lopen we richting de Rijster bossen en volgen het fietspad helemaal tot aan het Mirnser klif. Maar een geluk dat de eiken processierupsen nog niet actief zijn.

De klaprozen doen het goed dit jaar

Door onze 4 pauzemomenten zijn we toch nog rijkelijk laat bij de auto. Met de airco op volle toeren gaan we terug naar ons startpunt. Het is druk op de snelweg. Omdat er een rij staat voor de afslag naar Sneek, besluit Jan over Joure en Heerenveen te rijden. Thuisgekomen praten we op het terras van it Roer 7 nog even bij. Het was weer een fantastische wandeldag!

 

Als je alle foto's wilt zien, klik dan op Odulphuspad.

 

StOP 09 Rûntsje Sleat

Afstand:            14,7 km

Terrein:              Mooie onverharde paden langs het water (Sleattemermar en de Ie), kort bospad

                          en verder tamelijk veel asfalt

Weer:                Mooi zonnig weer, ca. 20/21 graden

 

Jan is erg creatief geweest en heeft een tweede rondje gecreëerd door delen van de etappes nr. 5, Bellum (oorlog en conflicten) en nr. 6, Moenia Perlae (stadswallen van de parel) aan elkaar te knopen.  We starten in Sleat en lopen via Wijckel weer naar Sleat terug. De natuur is op z’n mooist met bloeiende boterbloemen, daslook, zuring, fluitekruid en het gele koolzaad.

Het koolzaad bloeit uitbundig dit jaar

Wat er tijdens de tocht gebeurde

We lopen langs de camping en de aangemeerde bootjes naar een soort zwem- en surfplek aan de Sleattemer Mar. Officieel mag Famke niet mee, maar wij zijn ook eens burgerlijk ongehoorzaam en gaan gewoon. Het is prachtig over het gras langs de plas. Wel zijn er veel vliegjes en hekken. Over sommige hekjes moet Jan Famke heen tillen.

Even een "kykje" maken

 Via camping ’t Hop komen we Wyckel binnen, via het bos. Famke pakt een stok van de kar waarin een jongetje allemaal stokken verzamelt. Hij kijkt een beetje beteuterd. We drinken koffie op een heuvel met een boom in het midden. Rondom de boom is een bankje voor ons met uitzicht op de kerktoren van Wyckel. Achter de kerk heeft buitenplaats Meerenstein gestaan, de woning van Menno van Coehoorn. Het park staat nu bekend als het Van Coehoornbos. Hotze, Jan, F en F lopen door het park maar kunnen helaas niet over de slotsgracht en moeten terugkeren. We lopen vervolgens richting Bargebek en slaan linksaf bij herberg Boswijck. Hier en daar staan mooie huizen en de natuur is mooi. Een smal voetpad brengt ons langs kunstwerken van steen, een soort van Palais Ideal van Ferdinand Cheval in Hauterives, maar dan in kleiner formaat. De bouwwerken zijn prachtig voor de vogels en insecten.

De stad Sleat blijft toch leuk

We steken de drukke Suderseewei over en staan dan op hetzelfde punt waar we de vorige keer zijn afgeslagen naar Balk. We lopen nu richting Sleat. Vlakbij de rotonde zit een grote kwekerij. Voor Sleat buigen we af naar rechts naar een mooi fietspad langs de Ie. Op een stenen bank nuttigen we er thee/bouillon en een paar overgebleven broodjes. Hotze en Jan hebben uitzicht op de Ie, Tineke, Hein en Foekje kijken uit op een sloot met veel kikkers. Het is er druk met fietsers. Via jachthaven De Lemsterpoort wandelen we Sleat binnen. Het is er gezellig druk en de terrasjes zijn weer aardig bezet. Thuis, op it Roer 9 nemen we een biertje op weer een geslaagde wandeldag.

 

Klik voor alle foto’s van de wandeltocht op; Odulphuspad.

StOP 08 Rûntsje Harich

Afstand:              16 km

Terrein:               We lopen vandaag veel door het bos, maar ook langs en door bouw- en

                            graslanden.

Weer:                  Niet bijzonder warm met 12 graden, maar zonnig en eigenlijk best fijn

                            wandelweer

 

Na een half jaar eindelijk weer aan de wandel. 18 oktober vorig jaar liepen we onze laatste etappe. Dit keer heeft Jan een rondje gemaakt van een paar etappes zodat we, vanwege Coronabeperkingen niet bij elkaar in de auto hoeven te zitten. Start en finish vandaag is Harich. Het rondje is onderdeel van traject 7: Refugium – schuilplaats.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

De drie auto’s staan langs een voormalige school geparkeerd waar we koffie en koek nuttigen. Tineke ‘griemt’ wat met de koffie, maar daar smaakt de koffie niet minder om. Na Harich lopen we door een prachtig bos waar Famke een speelkameraadje treft in Sam, een kruising labrador/dalmatiër. Een hond met een lange dunne staart, een stevige jongen. 

Over smalle paadjes door de (nog kale) bossen

 We steken de drukke N359 (Balk – Koudum) en het riviertje de Luts over en lopen door een ander bos verder. Hotze en Hein bezetten een picknicktafel die in het water van een meertje staat, een grappig gezicht. We zien reeën en roofvogels en genieten. Sommige bomen lopen al mooi uit, het is een prachtige mooie en frisse kleur. Bij een grote picknicktafel in de zon drinken we koffie en eten een broodje. Helaas moet Hein het doen met ‘droege bôle’… Foekje komt erachter dat haar nieuwe oranje Flällräven vestje licht is beschadigd door de rugzak en baalt stevig! Als we het bos weer uitkomen staan we even stil bij de klokkenstoel van Ruigahuizen. Een paar eeuwen terug was dit een flink dorp met een eigen kerk en klokkenstoel, maar nu zijn het nog maar een paar huizen, is de kerk verdwenen en is alleen de stoel overgebleven. 

Voor om even de beentjes rust te geven hebben deze heren weer een mooie plek uitgezocht

De route is erg afwisselend, veel door bossen, o.a. de Bremer wildernis, maar ook langs bouw- en grasland. We zien paarden met veulens en hele mooie schapen met zwarte poten en een zware kop. Er staan nog bunkers uit de oorlog en we lopen in Sondel langs een vakantiepark. Net voor dit park passeren we een kraampje bij een boerderij waar ze kruidenkaasjes verkopen. Tineke koopt een kaasje dat we thuis zullen delen. Tevreden stappen we verder totdat Tineke na een paar 100 meter ontdekt dat haar stok nog bij de kraam staat.. Voor Tineke en Hein, die haar vergezeld, een paar extra meters deze tocht.

Nog een paar kilometer tot aan de auto

 Na Sondel komen we weer bij de Luts uit die we tot aan Balk volgen. Net voor het centrum drinken we op een picknickbank nog onze thee. Hein houdt afstand en zit in de speeltuin, tja hij blijft natuurlijk altijd de jonge hond in het al wat oudere gezelschap. Daarna tippelen we het gezellige plaatsje binnen. Het is er druk; er wil een boot door de brug, maar de brug wil niet open. Dan heb je zomaar een rij auto’s. Als de brugwachter de slagbomen weer omhoog zet, neemt de boom en passant een terrasstoel mee, erg grappig. Er staan prachtige panden langs de Luts, we halen een stempel in één ervan: It Bûterhûs. Dit verwijst naar de levendige boterhandel over de Luts die Balk op de kaart zette. Tineke en ik halen er twee stempels, nr. 5 Bellum en nr. 6 Moenia Perlae. Langs de buitenkant van Balk lopen we weer terug naar Harich.

Klik op deze link voor alle foto's van het Odulphuspad.