StOP 07 Hylpen - Starum

Afstand    : 15,7 km

Terrein     : Veel over de dijk en over paadjes tussen de landerijen door. De route is gelijk

                   aan de route van het GFP, maar dan tegengesteld.

Weer        : Fijn wandelweer al moeten we voor een buitje schuilen vlakbij het 

                   Badpaviljoen. 

 

Vandaag volgen we de derde route van het boekje, de Via (weg). Het eerste deel komen we over de Via Ortus Sancte Marie, kortweg Via: de weg van de Mariëngaarde, een voormalig klooster bij Hallum, naar Starum. De oudst bekende pelgrim die naar Santiago de Compostella werd gestuurd, vertrok rond 1170 vanuit dit klooster en liep via Ljouwert, Snits, Makkum en Hylpen naar Starum om daar aan boord te gaan.

 

Hylpen had vroeger geen haven, maar een rede in de Zuiderzee, een ankerplaats voor de kust. Toch groeide het uit tot een stadje van grootschippers die met Amsterdamse schepen over de wereldzeeën voeren. Aan de kapitale 17^e- en 18^de eeuwse kapiteinshuizen is nog te zien hoe rijk de Hindeloopers waren.

Als een ansichtkaart; zicht op de Hylper binnenhaven

Starum had vroeger een klooster dat in 837 was gesticht door Odulphus. Het klooster heeft letterlijk en figuurlijk stormachtige tijden gekend. Eerst waren er de Noormannen die heel Starum plunderden en in brand staken, daarna moest er een strijd geleverd worden tegen de vloedgolven van de oprukkende Zuiderzee. Tot driemaal toe moest het Odulphusklooster verplaatst worden, tot het in de 16^de eeuw voorgoed verdween.

Met een regenbui in het verschiet

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Het mag en het kan, zondag 18 oktober kunnen we weer een etappe lopen! We starten met koffie in de wachtruimte op het station. Zo kan iedereen afstand houden en heeft ook iedereen een zitplaats. Tineke haar shortbreads gaan erin als koek. 

Net voor Hylpen valt Famke bij het waterdrinken in de vaart, op dezelfde plaats als een jaar terug. Met vereende krachten hijst Foekje haar weer op de wal. Famke wordt er niet anders van. We willen een stempel halen bij het Schaatsmuseum, maar dat lukt niet helemaal. We willen graag stempel nr. 3 en mevrouw heeft alleen stempel 1 en 2 in de aanbieding. 

Schaatsenmuseum vs stempel

Tot aan het Badpaviljoen loopt iedereen op de dijk, daarna wordt er opgesplitst: de Brouwers gaan op de dijk lopen en J, F en F onderaan, langs de doorgaande weg. Het paviljoen is in 1913 uit hout opgetrokken en later vergroot in beton. Het gebouw heeft veel elementen uit de Jugendstil, maar staat er nu helaas enigszins verlaten bij. We constateren verder dat de vroegere ijzeren vee-roosters vervangen zijn door betonnen exemplaren met ribbels. Halverwege Hylpen en Starum staat een vogelkijkhut waar we prachtig kunnen lunchen. Echt luxe zo’n plekje met een fijn uitzicht. 

Een prachtplek voor een broodje met uizicht

Net voor Molkwar gaat iedereen nog even naar het strandje. Hein, Foekje en Famke wijken even van de route af omdat Foekje naar het huis wil kijken dat haar oom destijds heeft gerenoveerd. Dan wordt ze aangeroepen; haar neef Hilko en zijn vrouw rijden net langs, dus snel even bijkletsen. Dan het dorp weer uit en langs de boerderij waar antiek en jukeboxen worden verhandeld. Famke mag even los en vliegt als een pijl uit een boog weg, ze moet even haar energie kwijt.  Dit gedeelte naar Starum is niet spectaculair te noemen. Starum zelf ook niet, helemaal niet nu de horeca dicht is. Er zijn wel enkele mooie panden te bewonderen en we zien hotelkamers in wijnvaten, heel bijzonder. Op een plek aan het water zijn allemaal tiny houses gebouwd, sommigen dienen als opbergschuur sommigen worden echt als huisjes bewoond. 

Bovenop de IJsselmeerdijk

We moeten het laatste stuk langs de ijsbaan twee keer over een hek klimmen. Jan tilt Famke er overheen, maar de tweede keer komt Famke op haar rug terecht….ze geeft geen kik. Ook Tineke geeft geen kik als ze in de laatste kilometer voor de finishauto net naast het fietspad stapt en valt. Gelukkig geen ernstige verwondingen, maar morgen zal ze wel weer een paar blauwe plekken kunnen bijschrijven.

 

Thuis op it Roer de dag maar weer afsluiten met een biertje en wat nootjes, kaas en worst.

 

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP 06 Aldegea - Hylpen

Afstand    : 15,2 km

Terrein     : Fietspad door landerijen, langs een doorgaande weg, door de stad Warkum

                  en over een schapendijkje.

Weer        : Er dreigen steeds buien, maar uiteindelijk valt de schade mee. Eigenlijk best 
                   prettig wandelweer.

 

Vandaag lopen we traject 2 van het boekje: Lux Aeterna, dat eeuwig licht betekent en verwijst naar de prachtige lichtinval vanuit het zuiden bij de Alegeaster Brekken. Deze waterplas is zo’n 120.000 jaar geleden ontstaan tijdens de voorlaatste ijstijd. Warkum was al in de middeleeuwen een welvarend stadje met zijn vele schippers, apothekers, chirurgijns, zilversmeden en timmerlieden. De Wymerts, de voormalige gracht, stroomde toen nog langs de Waag waar de tonnetjes met voornamelijk boter en kaas werden verhandeld onder toeziend oog van de waagmeester.

Het "Doris Mooltsje" aan de Aldegeaster Brekken

Wat er tijdens de tocht gebeurde

We lopen met z’n vieren. Het eerste stuk langs de Aldegeaster Brekken is gelijk aan het laatste stuk van de vorige etappe. Er zijn mooie, dreigende luchten te zien. Er zijn minder fietsers en wandelaars dus dat wandelt wat meer ontspannen. Aangekomen bij de asfaltweg doen H&T een uitstapje naar de molen, maar dit blijkt niet een doorgaande weg te zijn. Even verderop zetten we het alle drie op een drafje om een bui voor te zijn. In een soort schuur bij een boerderij nemen we pauze. H, T en F zitten op een trailer, J staat zoals gewoonlijk. De bui valt uiteindelijk mee, maar we zitten wel lekker beschut. We stappen weer door richting Warkum. In de bocht voor de fietstunnel staat een levensgroot beeld van een koe. Famke weet niet wat ze hiermee moet en heeft er groot ontzag voor.

De "binnenhaven" van Warkum

Net voor het centrum van Warkum staat een toiletgebouw dat F. even uittest. Dan hoort iedereen een knal: twee auto’s hebben elkaar op de kruising even te pakken gehad. We lopen verder via de oerlelijke fontein en de kerk en komen dan in de ‘hoofdstraat’ uit. Mooie panden staan hier, het was vroeger een plaats van standing. Aan het eind, bij de brug doen we nog een theepauze in een grote overdekte ‘leugenbank’. We hebben zo een mooi uitzicht op de sluis en de brug. In de achterwand zitten luikjes, als je ze opent, dan zie je de achterkant van de huizen. 

De overdekte "leugenbank" met uizicht

We vervolgen onze route via de dijk, waar we ook bij het Groot Frieslandpad overheen zijn gelopen. Omdat er nog schapen zijn, lopen Jan en Famke beneden langs de weg. Na ongeveer een kilometer voert een smal pad linksaf tussen de landerijen door. Famke mag even los en neemt de gelegenheid te baat om een duik in de sloot te nemen. We eindigen bij het station van Hylpen waar tevens een boerderij staat die op de kop is gebouwd, een heel bijzonder bouwwerk. In de auto, weer met mondkapjes voor, zetten we eerst koers naar een camping annex B&B waar we een stempel halen. Het is er een drukte van belang. Dan verder naar Aldegea naar de startauto en terug naar huis waar we op it Roer 9 nog een biertje doen.

De wereld op z'n kop

Alweer een geslaagd wandeldagje.

 

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP (05) Wolsem - Oudega

Afstand    : 14,9 km

 

Terrein     : Veel over asfaltwegen en fietspaden. Gelukkig ook twee keer dwars door het 
                   land. De eerste keer over een grasdijkje met schapen, de tweede keer over

                   een smal betonnen fietspad.

Weer        : Het is heerlijk zonnig weer, maar het waait weer stevig.

 

We vervolgen de reeds gestarte 1^ste etappe Novice helemaal tot aan Oudega. We lopen daarbij door Wolsem, Blauhûs, Parrega en Greonterp.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Voor de brug over de Wymerts halen we al de stempel van deze etappe bij Kootje bij de Brug. Het is een gezellige theetuin waar je ook boten en kano’s kunt huren. De stempelaar is aardig en wijst Foekje er fijntjes op dat in verband met Corona afstand is gewenst. In haar enthousiasme was Foekje namelijk iets te dichtbij gekomen. Het is nog te vroeg voor koffie, dus lopen we door naar Blauhûs, een katholieke enclave. De plaats dankt zijn ontstaan aan de drooglegging van het Sensmeer in 1632. De bewoners van de nieuwe polder kwamen samen in een gebouw met blauwe dakpannen. Dit blauwe huis was eigendom van een katholieke dame uit Haarlem die het ter beschikking stelde aan de plaatselijke katholieken. Rond deze schuilkerk ontwikkelde Blauhûs zich tot een katholieke enclave. De schuilkerk was de voorloper van de huidige Sint-Vituskerk. Het dorpscafé De Freonskip is nog dicht, maar de zitjes op het terras zijn ‘corona-proof’ zo oordelen wij.

Lekke banden; da's duidelijk!

We lopen over de Hemdijk richting Parrega. Een informatiebordje bij een bankje met een prachtig uitzicht over de landerijen geeft aan dat het land vroeger 3 à 4 meter hoger lag dan nu, maar door afgraving van het hoogveen binnen de hemmen (landerijen omzoomt door water) ligt het land er nu stukken lager bij. We lopen een stuk over een grasdijkje waar schapen lopen. Famke en schapen zijn geen gelukkige combinatie. De schapen zijn schuw en lopen steeds van ons weg. We bedenken een truc. Jan en Famke blijven bij een hek staan en de rest loopt langs de schapen, die nu blijven staan, totdat we voorbij zijn. Dan lopen Hotze, Tineke en Foekje als schapenhoeders achter de schapen aan en drijven ze tot voorbij Jan en Famke. Vooral Hotze en Tineke maken indruk op de schapen door te zwaaien met hun wandelstok. Dan kunnen we rustig onze weg vervolgen. Het dijkje ligt bezaaid met uitwerpselen, ze vallen niet te ontwijken. 

Zicht op Dedgum

Omdat er wederom geen bank te bekennen is als wij toe zijn aan koffie en een broodje kunnen we pas bij Parrega lunchen. Niet op een bankje, maar op een stapel houten rijplaten. Die lopen schuin af zodat de koffiekopjes niet willen blijven staan. Maar we hebben allemaal een plekje om te zitten en daar gaat het om. Famke is snel ongedurig en loopt heen-en-weer met als gevolg dat Jan zijn kopje koffie omvalt. Hij moet dus met een half kopje genoegen nemen. We treffen er twee wandelaars die eveneens de Odulphusroute lopen. Net als wij plannen ook zij hun eigen etappes.

 

Verderop, waar de ‘gewone’ weg ophoudt, voert een fietspad dwars door het land. Jammer dat er zoveel fietsers zijn, maar wat is het fijn lopen. Famke neemt met gemak de veeroosters, of ze springt er overheen, of ze loopt precies over één van de vloerbalken. Vlakbij een boerderij komen we weer op een bredere betonweg. Er zijn kanovaarders en we willen even kijken hoe hen dat vergaat. Dan worden we geroepen met een luid JOEHOEOEOEOE. Vanuit de boerderij achter ons (ongeveer 300 meter) roept de boerin ons toe dat we niet op het gras mogen lopen. Beduusd kijken we achterom en gaan gelijk naar beneden naar het betonweggetje terug. We vragen ons nog steeds af waarom we er niet mochten lopen…..

JOEHOEOEOEOE.....

Dan passeren we Greonterp waar we bij de klokkentoren thee en bouillon drinken. Greonterp is een terpdorp uit de vroege middeleeuwen. Er wonen zo’n 80 mensen en het werd bekend toen de schrijver Gerard Reve er in 1964 ging wonen in “huize het Gras”. Er zijn twee plaquettes onthuld om hem te eren. 

 

Het laatste deel van de route kennen we van onze andere wandeltocht, het ‘Groot Frieslandpad’. We lopen weer langs de vervallen boerderij die nog verder op instorten staat dan een paar jaar terug. Enigszins gehinderd door veel fietsers en wandelaars lopen we langs de Aldegeaster Brekken terug naar de auto. Bij Doris Mooltsje staan we nog even stil. Het is een spinnenkop met achtkante ondertoren, bekleed met leisteen. Op de Brekken is het gezellig druk met bootjes en surfplanken.

 

We stappen in de auto, rijden terug naar de startauto en vervolgen onze weg naar huis. Thuisgekomen drinken we in de tuin van It Roer 7 nog een heerlijk biertje ter afsluiting van wederom een geslaagde dag.

 Alle foto's zijn te bekijken als je op deze link klikt: ODULPHUSPAD.

StOP (04) De Kliuw - Wolsem

Afstand    : 15,2 km

Terrein     : Veelal asfaltweggetjes, maar wel rustig. Ook over fietspaden en een korte

                  route dwars door het land.

Weer        : Heerlijk wandelweer, maar het dreigt voortdurend te gaan regenen. Hetgeen 

                   ook gebeurt. Het waait behoorlijk en na de bui is het drukkend warm.

 

Hein loopt vandaag ook mee. We lopen het laatste gedeelte van de 15^de etappe Presbyter en maken een begin met de 1^ste etappe in het boekje Novice. Novice betekent nieuweling. Dit woord is afgeleid van het Latijnse woord novicius, wat onder andere nieuw betekent. Nieuw speelt een belangrijke rol in dit traject. De monniken legden dijken aan om nieuw land te winnen. Het St Odulphuspad loopt deels door dit nieuw gewonnen land. 

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Nog voor we goed en wel aan de tocht beginnen wordt er al volop gelachen. Op de Skieppeleane vertelt Tineke ‘dizze beammen binne al hiel âld, die steannen hjir al doe’t ik hjir delfietste’ …. Hiel âld dus…. We zitten in de auto koffie te drinken, de linker portier bij Tineke waait dicht, tegen haar arm, de koffie gaat er net niet overheen. Hotze ‘griemt’ wel met de koffie, zijn shirtje zit onder de vlekken. Tineke vraagt aan Hein of zijn rugtas wel goed loopt. Maar de koffie is lekker en de zelfgebakken appelkoekjes niet te versmaden.

Bij "De Kliuw" is het al zwaar bewolkt, maar nog wel droog

We starten vlakbij de boerderij waar Tineke is opgegroeid en lopen richting de Kliuw, een gehuchtje met een paar huizen. Al lopend over het ‘Oldeclooster’ lopen we vlak langs het voormalige klooster Bloemkamp, oftewel Floridus Campus. De boerderijen aan de weg genaamd ‘Oldeclooster’ staan op een oude kloosterterp. In het landschap is nog te zien dat de boerderijen hoger in het omringende land liggen. In het tuinhuisje van de familie Bouwstra zien we een maquette van het klooster. Het is een imposant bouwwerk geweest, maar het klooster is in 1572 door de Geuzen geplunderd en verwoest.

En toen begon het te regenen

Na een stuk dwars door het weiland, moeten we bijna in draf naar Burchwert; de lucht is erg donker geworden, we moeten schuilen voor de bui. Onder de overkapping van het dorpshuis schuilen we de forse bui af. We drinken koffie en eten er onze broodjes. We zien een 10-tal motorrijders door het dorp rijden, we zwaaien vriendelijk naar elkaar. Dan de poncho’s maar aan en weer op pad. Over de brug gaan we linksaf en lopen op het fietspad langs de Bolswarder vaart. De poncho’s wapperen erg, maar worden op den duur weer droog door de wind. Zo lopen we Bolsward binnen. De route laat ons mooie plekjes zien, mooie pandjes en grachtjes, een stukje stadswal, het oude burgerweeshuis, gasthuizen etc. We stempelen in het Gysbert Japicxhûs, het geboortehuis van de dichter Gysbert Japicx die wordt gezien als de grondlegger van het Fries als geschreven taal. Het museum is eigenlijk al dicht, maar speciaal voor ons doet de aardige mevrouw de deur van het slot en stempelt stempel nummer 15 in ons boekje.

De "Blauwe Brigade"

We doen een kopje koffie in ‘het Veerhuis’ en nemen er een borrelplank bij. Een prikkertje steken in een bitterbal is moeilijk, maar een stukje tomaat eten van zo’n prikkertje is ook een hele kunst. Foekje beheerst die kunst niet. Eerst valt de tomaat en daarna een stukje komkommer vlak voor de geopende mond op tafel. Erg sneu. Het is druk in het eetcafé, net alsof er geen Corona bestaat. We zitten vlakbij de deur en zien met verbazing dat er op de tafel een plasje water ontstaat. Is er lekkage? We melden dat er water van boven, over de hangende lampen, op onze tafel drupt. Later horen we dat op de eerste verdieping een groepje Belgische ‘ouden van dagen” nogal heeft zitten morsen en het vocht door de kieren in de houten zolder naar beneden is gedrupt.

Buiten is het echter weer droog, dus we bergen de poncho’s op en lopen de stad in. We kijken nog even in de Broerekerk en lopen langs het befaamde hotel de Groene Weide. Gek eigenlijk, dat we overal waar we lopen de naam Brouwer zien op huizen, auto’s en uithangborden. Zou dat allemaal familie zijn? We lopen de stad weer uit via het stadspark met de mooie rozentuin en gaan onder de snelweg door. We vervolgen onze weg die parallel aan deze snelweg loopt. Dat is een beetje jammer, maar de finishauto is gelukkig weer snel in zicht.

Als we door het park wandelen komt de zon zowaar tevoorschijn

Binnen 10 minuten zijn we bij de startauto. We besluiten om naar huis te rijden en in de hut op It Roer 9 de resterende thee te nuttigen. In Jan en Foekje hun geval wordt het koffie, maar dat mag de pret niet drukken. Ondanks de regen, hebben we weer een prachtige wandeldag gehad vandaag. 

 

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP (03) Easterein - De Kliuw

Afstand    : 15,6 km

Terrein     : Prachtige smalle paadjes dwars door de landerijen. Het laatste gedeelte tot

                  aan de finish lopen we op en langs de verharde doorgaande weg.

Weer        : Prachtig zonnig weer

 

Etappe nummer 3 loopt van vanuit Easterein langs Rien, Lytsewierrum, Greate Wierrum, Reahûs en Tirns naar De Kliuw. Tot aan Reahûs is het traject 14, Viridarium, waarna we aan traject 15 genaamd Presbyterbeginnen. Presbyter betekent priester. Odulphus had als novice, nieuweling, (titel van eerste traject) zijn proefjaar in een klooster volbracht en wilde kloosterling worden. Hij volgde zijn priesteropleiding in Oirschot en werd volleerd priester. Een presbyter dus.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Hein, Famke en Foekje waren al 5 minuten buiten het dorp, toen de drie overige leden zich bij hen voegden. Wellicht heeft het iets met leeftijd te maken? We lopen het dorp uit, dwars door de landerijen. Koeien staan op een rijtje langs de waterkant en kijken naar ons. Wij kijken net zo hard terug. We passeren een soort mini camping annex antiekzaak en nemen de smalle bruggetjes met gemak. Op het eind, wanneer we weer de weg op gaan, heeft men grote stroken met allerhande bloemen ingezaaid om bijen aan te trekken. Een prachtig initiatief en mooi om te zien. 

Koeien weerspiegelen in het water

Dan voert de tocht richting Rien, een verzameling huizen rondom een brug over de Frentsjerterfeart. Het grote pand direct naast de brug is helaas vergane glorie, maar de grandeur spat er nog steeds vanaf.

 

Na Rien wandelen we de weilanden weer in tot we in Lytsewierrum komen. We kijken met bewondering naar de mooie Gertudiskerk. We moeten even zoeken naar de juiste route, het hoge riet verbergt het smalle ijzeren rooster over de sloot, maar dan kunnen we onze weg door het land vervolgen. Hotze stapt met één been naast het rooster, maar gelukkig komt hij met de schrik vrij. De volgende obstakels zijn stroomdraden waar we overheen moeten klimmen, maar ook dat gaat zonder kleerscheuren en brandwonden. 

De berm staat vol met mooie bloemen

We komen uiteindelijk weer op de doorgaande weg, waar op een grote stal en in de bomen talloze zwaluwen (of mussen?) zitten. Ze vliegen en kwetteren wat af, prachtig om te zien en te horen. We vervolgen onze weg en komen uiteindelijk in Reahûs waar direct aan het begin een prachtige picknicktafel staat. Tijd voor koffie en broodjes dus. Het is er prachtig aangelegd. 

 

Omdat we een stempel willen halen, moeten we vervolgens even van de route afwijken en doorlopen naar camping De Finne. Daar is het een drukte van belang met toeristen en dieren. Omdat de receptie nog niet open is, nemen Hein en Foekje de gelegenheid te baat om een potje te tafeltennissen. De rest van het gezelschap zit op het terras met uitzicht op de speelweide waar kinderen vanaf een glijbaan met zeepsop naar beneden roetsjen. Aan de overkant van de weg staan koeien, paarden, ezels, schapen en geiten in de wei. Mooi om te zien. Zodra er stempels zijn gezet, nemen we een lekker boerderij-ijsje, het is er prima weer voor. De eigenaresse komt nog aanlopen met een mak lammetje, een wouterke, die graag bij de kinderen wil zijn. Famke kan zich amper bedwingen. Na een sanitaire stop van de dames vervolgen we onze weg.

 

We lopen nu richting Tirns, een dorp dat wordt gedomineerd door de kerk en bouwbedrijf Bootsma, waar Tineke haar broer al jaren werkzaam is. De dorpsstraat heet Thaborwei. De thabor is in de Rooms-Katholieke kerk een verhoging van edelsmeedwerk waarop tijdens de eucharistische aanbidding de monstrans met het Allerheiligste wordt gezet. Ja, de katholieke sporen zijn op deze route nog steeds alom aanwezig. Nu is het voornamelijk lopen langs de doorgaande weg totdat we op de Skieppeleane komen waar de auto op ons staat te wachten. 

Kijkend naar de oneindige horizon; op zoek naar onze auto

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP (02) Leons - Easterein

 Afstand   : 15,3 km

Terrein    : Mooie smalle paadjes door de landerijen, maar veelal over fietspaden die langs

                  sloten en vaarten zijn aangelegd. 

Weer       : Nadat we in de startauto een flinke bui met twee waterhozen hebben

                 afgewacht, onder het genot van koffie met koek, treffen we verder prachtig 

                 wandelweer, maar wel met veel wind.

Onze tweede etappe van Odulphus gaat van Leons naar Easterein via de dorpen Baard, Easterlittens, Iens en Wommels. Het is een deel van traject 13 Campanarium, klokkentoren, en het begin van traject 14 Viridarium, dat kloostertuin betekent. De paden voeren weer dwars door het weidse Friese landschap.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde.

Het waait dermate hard dat Hotze gelijk in het begin al snel zijn pet achterna moet die hem van het hoofd is gewaaid. We lopen over het fietspad langs de Bolswardervaart. Omdat het er niet druk is met fietsers en het pad aan beide kanten door water is omsloten, laten we Famke een eindje loslopen. Immers, zo kan ze geen kwaad. Maar helaas, Famke bedenkt ineens dat ze achter meerkoeten aan wil zwemmen en plonst zo in de sloot. Vervolgens klimt ze aan de andere kant de wal op en gaat enthousiast richting de schapen die daar lopen. De schapen delen haar enthousiasme niet en gaan op de loop. Na veel roepen komt mevrouw onze kant weer op. Voor straf komt ze onmiddellijk weer aan de lijn. 

Donkere wolken dreigen boven de Boalserter Feart

In Easterlittens, een dorp dat oorspronkelijk uit 5 terpen bestond, bereiken we een mijlpaal: onze eerste stempel. We laten de stempel zetten bij camping /passantenhaven It Krúswetter. Dit  (eigenlijk) 13^destempel komt in het boekje van Hotze & Tineke, maar op een papiertje voor Jan & Foekje. Tja, als je het boekje vergeet, dan moet het maar zo. Om deze mijlpaal te vieren nemen we op het terras koffie met appelgebak en slagroom voor J & F en koffie met een gevulde koek en slagroom voor H & T. 

 

Zoals zo vaak, zijn er geen bankjes te bekennen als wij een paar kilometer verderop onze eigen koffie en een broodje willen nuttigen. Ook het kleine dorpje Iens beschikt er niet over, maar gelukkig is het muurtje van de oude kerk ook geschikt als zitplaats. We lopen het dorp weer uit via een fietspad waar zo nu en dan palen staan met gedichten. Leuk bedacht en sommige gedichten zijn ook best wel aardig, maar we maken er geen mode van om alles te gaan lezen. 

En toen? Toen was er koffie

Als we Famke weer eventjes los laten lopen, springt ze onmiddellijk in de vaart achter een eend aan. Zowel hond als baasjes zijn wat hardleers… We lopen Wommels binnen en drinken onze thee er op een ruime stenen bank naast de brug. Een prachtig plekje waar veel valt te zien van klussende mensen, kletsende mensen, fietsers tot gemotoriseerd verkeer. 

De Martinikerk in Easterein

Het laatste deel van het traject voert dwars door de weilanden naar Easterein. Famke mag helaas ook dit stuk niet mee. Deze keer neemt Foekje Famke aan de lijn en loopt via het fietspad, parallel aan de doorgaande weg. Famke is het er absoluut niet mee eens dat de groep wordt opgesplitst. Ze piept, jankt en blaft en blijft maar achteromkijken. Het vergt enig trekwerk om haar mee te krijgen. Haar opluchting is groot als iedereen in Easterein weer bij elkaar komt. We lopen langs de kerk met prachtige pastorie en zoeken de finishauto op die bij de basisschool staat geparkeerd. Het was weer een topdag!

 

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP(01) Mantgum – Leons

Afstand    : 16 km

Terrein     : smalle voetpaden, dwars door weilanden, en we ‘doen’ 7 dorpen/gehuchtjes

                  aan via vrij rustige weggetjes.

Weer        : prachtig wandelweer met 20 C, zonnig en een beetje winderig

 

Vandaag doen we onze eerste etappe van het St. Odulphuspad. Het boekje bevat 15 wandeletappes, die elk een eigen naam hebben meegekregen, maar Jan heeft de routes omgebouwd tot routes met een maximale lengte van 15 tot 17 km. Daarbij starten we in Mantgum, om zodoende eerst de noordelijke hoek te ‘ronden’. In dit gedeelte van Friesland ben je echt op de ‘vlakte’. In het kale gebied staan weinig bomen; en die zijn nuttig, ergo noodzakelijk, om tijdens regen- en sneeuwbuien te kunnen schuilen.

 

In het boekje is onze etappe onderdeel van route 13, het Campanarium oftewel Klokkentoren. Waar je ook kijkt, er is altijd wel een kerktoren in zicht. 

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde:

We zetten de finish-auto buiten Leons aan de kant van de weg, dichtbij de Bolswardervaart. De start-auto komt bij het NS-station van Mantgum te staan. In de auto drinken we eerst koffie en eten er een door Tineke zelfgebakken koek bij. Na de koffie lopen we door het dorp met zijn prachtige en soms imposante huizen en bomen. De dorpskern heeft de status van beschermd dorpsgezicht. 

Het treinstation van Mantgum; de start van het Odulphuspad

We lopen door een weiland en komen dan op de weg naar Jorwert. In Jorwert is het niet druk op het terras van de uitspanning “het wapen van Baarderadeel”. In de kerk is echter wel drukte te bespeuren. Buiten Jorwert na het gehucht Fûns, gaan we de weilanden weer in. Helaas mag Famke niet mee en Jan & Famke lopen daarom via de verharde weg naar Hilaard, waar we elkaar weer ontmoeten. 

 

Op een bankje in het dorp drinken we onze koffie en eten een broodje. Dan verder op weg naar Boksum. Boksum heeft zowaar een echte bakker, maar we kunnen de verleiding weerstaan en lopen door. Langs een grote pastorie gaan we het dorp weer uit. We gaan onder de weg Bolsward – Leeuwarden door en dan scheiden helaas alweer onze wegen. Jan & Famke volgen de weg richting Blessum; Hotze, Tineke en Foekje gaan over het smalle pad door de weilanden. Smalle waters met een zwanenechtpaar, wuivende rietkragen, hier en daar koeien, het is hier heerlijk landelijk. Achter de kerk van Blessum drinken we onze thee/bouillon en eten de laatste boterhammen én een picolientje. We maken een foto van de oude homeiepalen, het enige overblijfsel van een grote oude state. Net als veel kerktorens in de omgeving, staat ook de kerktoren van Blessum in de steigers. Er wordt geopperd dat de Stifting Alde Fryske Tsjerken misschien een subsidiebron heeft aangeboord.  

De trein rijdt spoorslags door de groene weiden, als een geslepen broodmes door de zoete koek.......

We gaan over een fietspad richting Hoptille. Officieel mag ook hier geen hond mee, maar dat gaat ons te ver. Bijna aan het eind staat een vogelkijkhut waar een oudere dame bezig is afval te verwijderen. Ze vertelt dat er vorig jaar nog 60 legsels van weidevogels waren, maar dit jaar veel minder. Er is geen kuiken groot geworden, alle nesten zijn leeggeroofd door de vele roofdieren. Erg triest. 

Het laatste stukje naar de auto lopen we over het fietspad langs de Bolswarder Trekvaart. Famke neemt er nog een duik in om af te koelen.

 

Voor alle foto's van deze wandeltocht klik je op : Odulphuspad!

 

 

We houden ons aan de COVID-19 voorschriften

We hadden ons voorgenomen om dit jaar, na het afronden van het Fryske Wâdenpaad, te zullen gaan starten met het Marskramerpad. In verband met Corona hebben we besloten om die start uit te stellen tot het in Nederland weer 'veilig' is.

Wanneer het ons binnenkort weer mogelijk wordt gemaakt om samen in 1 auto te mogen zitten wandelen we als eerste de laatste etappe van het Fryske Wâldenpaad. Daarop volgend starten we met het "Odulphuspad", wat ons qua reizen lekker dicht bij huis houdt.

Hopelijk kunnen we weer snel aan de loop.