Afstand : 15,6 km
Terrein : Prachtige smalle paadjes dwars door de landerijen. Het laatste gedeelte tot
aan de finish lopen we op en langs de verharde doorgaande weg.
Weer : Prachtig zonnig weer
Etappe nummer 3 loopt van vanuit Easterein langs Rien, Lytsewierrum, Greate Wierrum, Reahûs en Tirns naar De Kliuw. Tot aan Reahûs is het traject 14, Viridarium, waarna we aan traject 15 genaamd Presbyterbeginnen. Presbyter betekent priester. Odulphus had als novice, nieuweling, (titel van eerste traject) zijn proefjaar in een klooster volbracht en wilde kloosterling worden. Hij volgde zijn priesteropleiding in Oirschot en werd volleerd priester. Een presbyter dus.
Wat er tijdens de tocht gebeurde
Hein, Famke en Foekje waren al 5 minuten buiten het dorp, toen de drie overige leden zich bij hen voegden. Wellicht heeft het iets met leeftijd te maken? We lopen het dorp uit, dwars door de landerijen. Koeien staan op een rijtje langs de waterkant en kijken naar ons. Wij kijken net zo hard terug. We passeren een soort mini camping annex antiekzaak en nemen de smalle bruggetjes met gemak. Op het eind, wanneer we weer de weg op gaan, heeft men grote stroken met allerhande bloemen ingezaaid om bijen aan te trekken. Een prachtig initiatief en mooi om te zien.
 |
| Koeien weerspiegelen in het water |
Dan voert de tocht richting Rien, een verzameling huizen rondom een brug over de Frentsjerterfeart. Het grote pand direct naast de brug is helaas vergane glorie, maar de grandeur spat er nog steeds vanaf.
Na Rien wandelen we de weilanden weer in tot we in Lytsewierrum komen. We kijken met bewondering naar de mooie Gertudiskerk. We moeten even zoeken naar de juiste route, het hoge riet verbergt het smalle ijzeren rooster over de sloot, maar dan kunnen we onze weg door het land vervolgen. Hotze stapt met één been naast het rooster, maar gelukkig komt hij met de schrik vrij. De volgende obstakels zijn stroomdraden waar we overheen moeten klimmen, maar ook dat gaat zonder kleerscheuren en brandwonden.
 |
| De berm staat vol met mooie bloemen |
We komen uiteindelijk weer op de doorgaande weg, waar op een grote stal en in de bomen talloze zwaluwen (of mussen?) zitten. Ze vliegen en kwetteren wat af, prachtig om te zien en te horen. We vervolgen onze weg en komen uiteindelijk in Reahûs waar direct aan het begin een prachtige picknicktafel staat. Tijd voor koffie en broodjes dus. Het is er prachtig aangelegd.
Omdat we een stempel willen halen, moeten we vervolgens even van de route afwijken en doorlopen naar camping De Finne. Daar is het een drukte van belang met toeristen en dieren. Omdat de receptie nog niet open is, nemen Hein en Foekje de gelegenheid te baat om een potje te tafeltennissen. De rest van het gezelschap zit op het terras met uitzicht op de speelweide waar kinderen vanaf een glijbaan met zeepsop naar beneden roetsjen. Aan de overkant van de weg staan koeien, paarden, ezels, schapen en geiten in de wei. Mooi om te zien. Zodra er stempels zijn gezet, nemen we een lekker boerderij-ijsje, het is er prima weer voor. De eigenaresse komt nog aanlopen met een mak lammetje, een wouterke, die graag bij de kinderen wil zijn. Famke kan zich amper bedwingen. Na een sanitaire stop van de dames vervolgen we onze weg.
We lopen nu richting Tirns, een dorp dat wordt gedomineerd door de kerk en bouwbedrijf Bootsma, waar Tineke haar broer al jaren werkzaam is. De dorpsstraat heet Thaborwei. De thabor is in de Rooms-Katholieke kerk een verhoging van edelsmeedwerk waarop tijdens de eucharistische aanbidding de monstrans met het Allerheiligste wordt gezet. Ja, de katholieke sporen zijn op deze route nog steeds alom aanwezig. Nu is het voornamelijk lopen langs de doorgaande weg totdat we op de Skieppeleane komen waar de auto op ons staat te wachten.
 |
| Kijkend naar de oneindige horizon; op zoek naar onze auto |
Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!
