StOP (04) De Kliuw - Wolsem

Afstand    : 15,2 km

Terrein     : Veelal asfaltweggetjes, maar wel rustig. Ook over fietspaden en een korte

                  route dwars door het land.

Weer        : Heerlijk wandelweer, maar het dreigt voortdurend te gaan regenen. Hetgeen 

                   ook gebeurt. Het waait behoorlijk en na de bui is het drukkend warm.

 

Hein loopt vandaag ook mee. We lopen het laatste gedeelte van de 15^de etappe Presbyter en maken een begin met de 1^ste etappe in het boekje Novice. Novice betekent nieuweling. Dit woord is afgeleid van het Latijnse woord novicius, wat onder andere nieuw betekent. Nieuw speelt een belangrijke rol in dit traject. De monniken legden dijken aan om nieuw land te winnen. Het St Odulphuspad loopt deels door dit nieuw gewonnen land. 

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Nog voor we goed en wel aan de tocht beginnen wordt er al volop gelachen. Op de Skieppeleane vertelt Tineke ‘dizze beammen binne al hiel âld, die steannen hjir al doe’t ik hjir delfietste’ …. Hiel âld dus…. We zitten in de auto koffie te drinken, de linker portier bij Tineke waait dicht, tegen haar arm, de koffie gaat er net niet overheen. Hotze ‘griemt’ wel met de koffie, zijn shirtje zit onder de vlekken. Tineke vraagt aan Hein of zijn rugtas wel goed loopt. Maar de koffie is lekker en de zelfgebakken appelkoekjes niet te versmaden.

Bij "De Kliuw" is het al zwaar bewolkt, maar nog wel droog

We starten vlakbij de boerderij waar Tineke is opgegroeid en lopen richting de Kliuw, een gehuchtje met een paar huizen. Al lopend over het ‘Oldeclooster’ lopen we vlak langs het voormalige klooster Bloemkamp, oftewel Floridus Campus. De boerderijen aan de weg genaamd ‘Oldeclooster’ staan op een oude kloosterterp. In het landschap is nog te zien dat de boerderijen hoger in het omringende land liggen. In het tuinhuisje van de familie Bouwstra zien we een maquette van het klooster. Het is een imposant bouwwerk geweest, maar het klooster is in 1572 door de Geuzen geplunderd en verwoest.

En toen begon het te regenen

Na een stuk dwars door het weiland, moeten we bijna in draf naar Burchwert; de lucht is erg donker geworden, we moeten schuilen voor de bui. Onder de overkapping van het dorpshuis schuilen we de forse bui af. We drinken koffie en eten er onze broodjes. We zien een 10-tal motorrijders door het dorp rijden, we zwaaien vriendelijk naar elkaar. Dan de poncho’s maar aan en weer op pad. Over de brug gaan we linksaf en lopen op het fietspad langs de Bolswarder vaart. De poncho’s wapperen erg, maar worden op den duur weer droog door de wind. Zo lopen we Bolsward binnen. De route laat ons mooie plekjes zien, mooie pandjes en grachtjes, een stukje stadswal, het oude burgerweeshuis, gasthuizen etc. We stempelen in het Gysbert Japicxhûs, het geboortehuis van de dichter Gysbert Japicx die wordt gezien als de grondlegger van het Fries als geschreven taal. Het museum is eigenlijk al dicht, maar speciaal voor ons doet de aardige mevrouw de deur van het slot en stempelt stempel nummer 15 in ons boekje.

De "Blauwe Brigade"

We doen een kopje koffie in ‘het Veerhuis’ en nemen er een borrelplank bij. Een prikkertje steken in een bitterbal is moeilijk, maar een stukje tomaat eten van zo’n prikkertje is ook een hele kunst. Foekje beheerst die kunst niet. Eerst valt de tomaat en daarna een stukje komkommer vlak voor de geopende mond op tafel. Erg sneu. Het is druk in het eetcafé, net alsof er geen Corona bestaat. We zitten vlakbij de deur en zien met verbazing dat er op de tafel een plasje water ontstaat. Is er lekkage? We melden dat er water van boven, over de hangende lampen, op onze tafel drupt. Later horen we dat op de eerste verdieping een groepje Belgische ‘ouden van dagen” nogal heeft zitten morsen en het vocht door de kieren in de houten zolder naar beneden is gedrupt.

Buiten is het echter weer droog, dus we bergen de poncho’s op en lopen de stad in. We kijken nog even in de Broerekerk en lopen langs het befaamde hotel de Groene Weide. Gek eigenlijk, dat we overal waar we lopen de naam Brouwer zien op huizen, auto’s en uithangborden. Zou dat allemaal familie zijn? We lopen de stad weer uit via het stadspark met de mooie rozentuin en gaan onder de snelweg door. We vervolgen onze weg die parallel aan deze snelweg loopt. Dat is een beetje jammer, maar de finishauto is gelukkig weer snel in zicht.

Als we door het park wandelen komt de zon zowaar tevoorschijn

Binnen 10 minuten zijn we bij de startauto. We besluiten om naar huis te rijden en in de hut op It Roer 9 de resterende thee te nuttigen. In Jan en Foekje hun geval wordt het koffie, maar dat mag de pret niet drukken. Ondanks de regen, hebben we weer een prachtige wandeldag gehad vandaag. 

 

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP (03) Easterein - De Kliuw

Afstand    : 15,6 km

Terrein     : Prachtige smalle paadjes dwars door de landerijen. Het laatste gedeelte tot

                  aan de finish lopen we op en langs de verharde doorgaande weg.

Weer        : Prachtig zonnig weer

 

Etappe nummer 3 loopt van vanuit Easterein langs Rien, Lytsewierrum, Greate Wierrum, Reahûs en Tirns naar De Kliuw. Tot aan Reahûs is het traject 14, Viridarium, waarna we aan traject 15 genaamd Presbyterbeginnen. Presbyter betekent priester. Odulphus had als novice, nieuweling, (titel van eerste traject) zijn proefjaar in een klooster volbracht en wilde kloosterling worden. Hij volgde zijn priesteropleiding in Oirschot en werd volleerd priester. Een presbyter dus.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde

Hein, Famke en Foekje waren al 5 minuten buiten het dorp, toen de drie overige leden zich bij hen voegden. Wellicht heeft het iets met leeftijd te maken? We lopen het dorp uit, dwars door de landerijen. Koeien staan op een rijtje langs de waterkant en kijken naar ons. Wij kijken net zo hard terug. We passeren een soort mini camping annex antiekzaak en nemen de smalle bruggetjes met gemak. Op het eind, wanneer we weer de weg op gaan, heeft men grote stroken met allerhande bloemen ingezaaid om bijen aan te trekken. Een prachtig initiatief en mooi om te zien. 

Koeien weerspiegelen in het water

Dan voert de tocht richting Rien, een verzameling huizen rondom een brug over de Frentsjerterfeart. Het grote pand direct naast de brug is helaas vergane glorie, maar de grandeur spat er nog steeds vanaf.

 

Na Rien wandelen we de weilanden weer in tot we in Lytsewierrum komen. We kijken met bewondering naar de mooie Gertudiskerk. We moeten even zoeken naar de juiste route, het hoge riet verbergt het smalle ijzeren rooster over de sloot, maar dan kunnen we onze weg door het land vervolgen. Hotze stapt met één been naast het rooster, maar gelukkig komt hij met de schrik vrij. De volgende obstakels zijn stroomdraden waar we overheen moeten klimmen, maar ook dat gaat zonder kleerscheuren en brandwonden. 

De berm staat vol met mooie bloemen

We komen uiteindelijk weer op de doorgaande weg, waar op een grote stal en in de bomen talloze zwaluwen (of mussen?) zitten. Ze vliegen en kwetteren wat af, prachtig om te zien en te horen. We vervolgen onze weg en komen uiteindelijk in Reahûs waar direct aan het begin een prachtige picknicktafel staat. Tijd voor koffie en broodjes dus. Het is er prachtig aangelegd. 

 

Omdat we een stempel willen halen, moeten we vervolgens even van de route afwijken en doorlopen naar camping De Finne. Daar is het een drukte van belang met toeristen en dieren. Omdat de receptie nog niet open is, nemen Hein en Foekje de gelegenheid te baat om een potje te tafeltennissen. De rest van het gezelschap zit op het terras met uitzicht op de speelweide waar kinderen vanaf een glijbaan met zeepsop naar beneden roetsjen. Aan de overkant van de weg staan koeien, paarden, ezels, schapen en geiten in de wei. Mooi om te zien. Zodra er stempels zijn gezet, nemen we een lekker boerderij-ijsje, het is er prima weer voor. De eigenaresse komt nog aanlopen met een mak lammetje, een wouterke, die graag bij de kinderen wil zijn. Famke kan zich amper bedwingen. Na een sanitaire stop van de dames vervolgen we onze weg.

 

We lopen nu richting Tirns, een dorp dat wordt gedomineerd door de kerk en bouwbedrijf Bootsma, waar Tineke haar broer al jaren werkzaam is. De dorpsstraat heet Thaborwei. De thabor is in de Rooms-Katholieke kerk een verhoging van edelsmeedwerk waarop tijdens de eucharistische aanbidding de monstrans met het Allerheiligste wordt gezet. Ja, de katholieke sporen zijn op deze route nog steeds alom aanwezig. Nu is het voornamelijk lopen langs de doorgaande weg totdat we op de Skieppeleane komen waar de auto op ons staat te wachten. 

Kijkend naar de oneindige horizon; op zoek naar onze auto

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP (02) Leons - Easterein

 Afstand   : 15,3 km

Terrein    : Mooie smalle paadjes door de landerijen, maar veelal over fietspaden die langs

                  sloten en vaarten zijn aangelegd. 

Weer       : Nadat we in de startauto een flinke bui met twee waterhozen hebben

                 afgewacht, onder het genot van koffie met koek, treffen we verder prachtig 

                 wandelweer, maar wel met veel wind.

Onze tweede etappe van Odulphus gaat van Leons naar Easterein via de dorpen Baard, Easterlittens, Iens en Wommels. Het is een deel van traject 13 Campanarium, klokkentoren, en het begin van traject 14 Viridarium, dat kloostertuin betekent. De paden voeren weer dwars door het weidse Friese landschap.

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde.

Het waait dermate hard dat Hotze gelijk in het begin al snel zijn pet achterna moet die hem van het hoofd is gewaaid. We lopen over het fietspad langs de Bolswardervaart. Omdat het er niet druk is met fietsers en het pad aan beide kanten door water is omsloten, laten we Famke een eindje loslopen. Immers, zo kan ze geen kwaad. Maar helaas, Famke bedenkt ineens dat ze achter meerkoeten aan wil zwemmen en plonst zo in de sloot. Vervolgens klimt ze aan de andere kant de wal op en gaat enthousiast richting de schapen die daar lopen. De schapen delen haar enthousiasme niet en gaan op de loop. Na veel roepen komt mevrouw onze kant weer op. Voor straf komt ze onmiddellijk weer aan de lijn. 

Donkere wolken dreigen boven de Boalserter Feart

In Easterlittens, een dorp dat oorspronkelijk uit 5 terpen bestond, bereiken we een mijlpaal: onze eerste stempel. We laten de stempel zetten bij camping /passantenhaven It Krúswetter. Dit  (eigenlijk) 13^destempel komt in het boekje van Hotze & Tineke, maar op een papiertje voor Jan & Foekje. Tja, als je het boekje vergeet, dan moet het maar zo. Om deze mijlpaal te vieren nemen we op het terras koffie met appelgebak en slagroom voor J & F en koffie met een gevulde koek en slagroom voor H & T. 

 

Zoals zo vaak, zijn er geen bankjes te bekennen als wij een paar kilometer verderop onze eigen koffie en een broodje willen nuttigen. Ook het kleine dorpje Iens beschikt er niet over, maar gelukkig is het muurtje van de oude kerk ook geschikt als zitplaats. We lopen het dorp weer uit via een fietspad waar zo nu en dan palen staan met gedichten. Leuk bedacht en sommige gedichten zijn ook best wel aardig, maar we maken er geen mode van om alles te gaan lezen. 

En toen? Toen was er koffie

Als we Famke weer eventjes los laten lopen, springt ze onmiddellijk in de vaart achter een eend aan. Zowel hond als baasjes zijn wat hardleers… We lopen Wommels binnen en drinken onze thee er op een ruime stenen bank naast de brug. Een prachtig plekje waar veel valt te zien van klussende mensen, kletsende mensen, fietsers tot gemotoriseerd verkeer. 

De Martinikerk in Easterein

Het laatste deel van het traject voert dwars door de weilanden naar Easterein. Famke mag helaas ook dit stuk niet mee. Deze keer neemt Foekje Famke aan de lijn en loopt via het fietspad, parallel aan de doorgaande weg. Famke is het er absoluut niet mee eens dat de groep wordt opgesplitst. Ze piept, jankt en blaft en blijft maar achteromkijken. Het vergt enig trekwerk om haar mee te krijgen. Haar opluchting is groot als iedereen in Easterein weer bij elkaar komt. We lopen langs de kerk met prachtige pastorie en zoeken de finishauto op die bij de basisschool staat geparkeerd. Het was weer een topdag!

 

Foto’s van deze tocht kun je bekijken als je op de volgende link klikt: Odulphuspad!!

StOP(01) Mantgum – Leons

Afstand    : 16 km

Terrein     : smalle voetpaden, dwars door weilanden, en we ‘doen’ 7 dorpen/gehuchtjes

                  aan via vrij rustige weggetjes.

Weer        : prachtig wandelweer met 20 C, zonnig en een beetje winderig

 

Vandaag doen we onze eerste etappe van het St. Odulphuspad. Het boekje bevat 15 wandeletappes, die elk een eigen naam hebben meegekregen, maar Jan heeft de routes omgebouwd tot routes met een maximale lengte van 15 tot 17 km. Daarbij starten we in Mantgum, om zodoende eerst de noordelijke hoek te ‘ronden’. In dit gedeelte van Friesland ben je echt op de ‘vlakte’. In het kale gebied staan weinig bomen; en die zijn nuttig, ergo noodzakelijk, om tijdens regen- en sneeuwbuien te kunnen schuilen.

 

In het boekje is onze etappe onderdeel van route 13, het Campanarium oftewel Klokkentoren. Waar je ook kijkt, er is altijd wel een kerktoren in zicht. 

 

Wat er tijdens de tocht gebeurde:

We zetten de finish-auto buiten Leons aan de kant van de weg, dichtbij de Bolswardervaart. De start-auto komt bij het NS-station van Mantgum te staan. In de auto drinken we eerst koffie en eten er een door Tineke zelfgebakken koek bij. Na de koffie lopen we door het dorp met zijn prachtige en soms imposante huizen en bomen. De dorpskern heeft de status van beschermd dorpsgezicht. 

Het treinstation van Mantgum; de start van het Odulphuspad

We lopen door een weiland en komen dan op de weg naar Jorwert. In Jorwert is het niet druk op het terras van de uitspanning “het wapen van Baarderadeel”. In de kerk is echter wel drukte te bespeuren. Buiten Jorwert na het gehucht Fûns, gaan we de weilanden weer in. Helaas mag Famke niet mee en Jan & Famke lopen daarom via de verharde weg naar Hilaard, waar we elkaar weer ontmoeten. 

 

Op een bankje in het dorp drinken we onze koffie en eten een broodje. Dan verder op weg naar Boksum. Boksum heeft zowaar een echte bakker, maar we kunnen de verleiding weerstaan en lopen door. Langs een grote pastorie gaan we het dorp weer uit. We gaan onder de weg Bolsward – Leeuwarden door en dan scheiden helaas alweer onze wegen. Jan & Famke volgen de weg richting Blessum; Hotze, Tineke en Foekje gaan over het smalle pad door de weilanden. Smalle waters met een zwanenechtpaar, wuivende rietkragen, hier en daar koeien, het is hier heerlijk landelijk. Achter de kerk van Blessum drinken we onze thee/bouillon en eten de laatste boterhammen én een picolientje. We maken een foto van de oude homeiepalen, het enige overblijfsel van een grote oude state. Net als veel kerktorens in de omgeving, staat ook de kerktoren van Blessum in de steigers. Er wordt geopperd dat de Stifting Alde Fryske Tsjerken misschien een subsidiebron heeft aangeboord.  

De trein rijdt spoorslags door de groene weiden, als een geslepen broodmes door de zoete koek.......

We gaan over een fietspad richting Hoptille. Officieel mag ook hier geen hond mee, maar dat gaat ons te ver. Bijna aan het eind staat een vogelkijkhut waar een oudere dame bezig is afval te verwijderen. Ze vertelt dat er vorig jaar nog 60 legsels van weidevogels waren, maar dit jaar veel minder. Er is geen kuiken groot geworden, alle nesten zijn leeggeroofd door de vele roofdieren. Erg triest. 

Het laatste stukje naar de auto lopen we over het fietspad langs de Bolswarder Trekvaart. Famke neemt er nog een duik in om af te koelen.

 

Voor alle foto's van deze wandeltocht klik je op : Odulphuspad!