Afstand : 14,9 km
Terrein : Veel over asfaltwegen en fietspaden. Gelukkig ook twee keer dwars door het
land. De eerste keer over een grasdijkje met schapen, de tweede keer over
een smal betonnen fietspad.
Weer : Het is heerlijk zonnig weer, maar het waait weer stevig.
We vervolgen de reeds gestarte 1ste etappe Novice helemaal tot aan Oudega. We lopen daarbij door Wolsem, Blauhûs, Parrega en Greonterp.
Wat er tijdens de tocht gebeurde
Voor de brug over de Wymerts halen we al de stempel van deze etappe bij Kootje bij de Brug. Het is een gezellige theetuin waar je ook boten en kano’s kunt huren. De stempelaar is aardig en wijst Foekje er fijntjes op dat in verband met Corona afstand is gewenst. In haar enthousiasme was Foekje namelijk iets te dichtbij gekomen. Het is nog te vroeg voor koffie, dus lopen we door naar Blauhûs, een katholieke enclave. De plaats dankt zijn ontstaan aan de drooglegging van het Sensmeer in 1632. De bewoners van de nieuwe polder kwamen samen in een gebouw met blauwe dakpannen. Dit blauwe huis was eigendom van een katholieke dame uit Haarlem die het ter beschikking stelde aan de plaatselijke katholieken. Rond deze schuilkerk ontwikkelde Blauhûs zich tot een katholieke enclave. De schuilkerk was de voorloper van de huidige Sint-Vituskerk. Het dorpscafé De Freonskip is nog dicht, maar de zitjes op het terras zijn ‘corona-proof’ zo oordelen wij.
 |
| Lekke banden; da's duidelijk! |
We lopen over de Hemdijk richting Parrega. Een informatiebordje bij een bankje met een prachtig uitzicht over de landerijen geeft aan dat het land vroeger 3 à 4 meter hoger lag dan nu, maar door afgraving van het hoogveen binnen de hemmen (landerijen omzoomt door water) ligt het land er nu stukken lager bij. We lopen een stuk over een grasdijkje waar schapen lopen. Famke en schapen zijn geen gelukkige combinatie. De schapen zijn schuw en lopen steeds van ons weg. We bedenken een truc. Jan en Famke blijven bij een hek staan en de rest loopt langs de schapen, die nu blijven staan, totdat we voorbij zijn. Dan lopen Hotze, Tineke en Foekje als schapenhoeders achter de schapen aan en drijven ze tot voorbij Jan en Famke. Vooral Hotze en Tineke maken indruk op de schapen door te zwaaien met hun wandelstok. Dan kunnen we rustig onze weg vervolgen. Het dijkje ligt bezaaid met uitwerpselen, ze vallen niet te ontwijken.
 |
| Zicht op Dedgum |
Omdat er wederom geen bank te bekennen is als wij toe zijn aan koffie en een broodje kunnen we pas bij Parrega lunchen. Niet op een bankje, maar op een stapel houten rijplaten. Die lopen schuin af zodat de koffiekopjes niet willen blijven staan. Maar we hebben allemaal een plekje om te zitten en daar gaat het om. Famke is snel ongedurig en loopt heen-en-weer met als gevolg dat Jan zijn kopje koffie omvalt. Hij moet dus met een half kopje genoegen nemen. We treffen er twee wandelaars die eveneens de Odulphusroute lopen. Net als wij plannen ook zij hun eigen etappes.
Verderop, waar de ‘gewone’ weg ophoudt, voert een fietspad dwars door het land. Jammer dat er zoveel fietsers zijn, maar wat is het fijn lopen. Famke neemt met gemak de veeroosters, of ze springt er overheen, of ze loopt precies over één van de vloerbalken. Vlakbij een boerderij komen we weer op een bredere betonweg. Er zijn kanovaarders en we willen even kijken hoe hen dat vergaat. Dan worden we geroepen met een luid JOEHOEOEOEOE. Vanuit de boerderij achter ons (ongeveer 300 meter) roept de boerin ons toe dat we niet op het gras mogen lopen. Beduusd kijken we achterom en gaan gelijk naar beneden naar het betonweggetje terug. We vragen ons nog steeds af waarom we er niet mochten lopen…..
 |
| JOEHOEOEOEOE..... |
Dan passeren we Greonterp waar we bij de klokkentoren thee en bouillon drinken. Greonterp is een terpdorp uit de vroege middeleeuwen. Er wonen zo’n 80 mensen en het werd bekend toen de schrijver Gerard Reve er in 1964 ging wonen in “huize het Gras”. Er zijn twee plaquettes onthuld om hem te eren.
Het laatste deel van de route kennen we van onze andere wandeltocht, het ‘Groot Frieslandpad’. We lopen weer langs de vervallen boerderij die nog verder op instorten staat dan een paar jaar terug. Enigszins gehinderd door veel fietsers en wandelaars lopen we langs de Aldegeaster Brekken terug naar de auto. Bij Doris Mooltsje staan we nog even stil. Het is een spinnenkop met achtkante ondertoren, bekleed met leisteen. Op de Brekken is het gezellig druk met bootjes en surfplanken.
We stappen in de auto, rijden terug naar de startauto en vervolgen onze weg naar huis. Thuisgekomen drinken we in de tuin van It Roer 7 nog een heerlijk biertje ter afsluiting van wederom een geslaagde dag.
