Afstand: 15,6 km
Terrein: Veel bospaden en andere mooie onverharde paadjes
Weer: Mooi zonnig weer
Ook deze route maakt deel uit van het traject Bellum, net zoals de vorige tocht.
Wat er tijdens de tocht gebeurde
We vertrekken deze dag met twee auto’s uit Grou; die van Hein en die van Jan & Foekje. Hotze en Tineke opereren vanuit Franeker. We zetten de finishauto bij de parkeerplaatsen bij de gereformeerde kerk in Aldemirdum. Daar drinken we ook koffie en eten de door Tineke gebakken koek bij. Dan met de auto naar de start aan de weg van Alde- naar Nijemirdum.
De startauto staat netjes in de berm geparkeerd
Over een mooi smal pad lopen we naar Nijemirdum. Dit dorp is niet te vergelijken met Aldemirdum qua levendigheid. De eenzame kerktoren aan de rand van het dorp is alles wat er nog rest van een middeleeuwse kerk die in de 18deeeuw werd gesloopt. De route gaat vervolgens door een bosje dat veel slootjes bevat. Helaas brengen sloten vaak muggen met zich mee, zo ook hier. Het looptempo wordt flink opgeschroefd om maar zo snel mogelijk het bos weer uit te zijn. De weg overstekend lopen we, zoals verwacht, weer aan op de startauto.
Even tijd voor iets lekkers
We duiken vervolgens een bos in en komen uiteindelijk bij de Luts uit en besluiten om op hetzelfde picknickbankje als op onze vorige tocht onze koffie te drinken en broodje te eten. De situatie rondom het vervallen huis is veranderd. Twee mannen zijn bezig om de oude pannen van het dak te halen. In de wei naast het pand staat nu een Fries paard met een prachtig veulentje. Na de koffiepauze lopen we weer langs de golfbaan (een mooi smal pad), steken de weg over en slaan dan rechts af richting de Van Swinderenvaart. Achter de manege, waar wedstrijden aan de gang zijn, lopen we over een hoge brug over de vaart en raken dan het spoor even bijster. We nemen het zekere voor het onzekere en lopen over de parallelweg naast de provinciale weg N359, totdat we het Libellenreservaat van de Wyldemerk in kunnen duiken.
 |
| De thee zit er in, we stappen weer op |
De vele plassen en vennetjes zijn ontstaan door landwinning. Men had zand nodig voor de N359. We zien een aantal van de in totaal 34 libellensoorten die hier vertoeven. Naast deze libellen wonen er ook geiten die moeten voorkomen dat het gebied dichtgroeit. Het is er prachtig wandelen. Als we twee bankjes tegenkomen met een fantastisch uitzicht over de plas Wyldemerk en de Van Swinderenvaart dan is het al snel duidelijk dat we hier onze thee moeten drinken.
 |
| Hier zou je uren kunnen zitten en genieten van het uitzicht. Maar wij? Wij moeten verder |
Na de theepauze lopen we richting Van Swinderenvaart die we weer oversteken en gaan dan door een bos richting Aldemirdum. Dit bos herkennen we aan de witte bruggetjes en plassen waar Famke op een eerdere tocht al een duik in heeft genomen. Langs een camping lopen we dan het dorp in. We steken de brink over waar de terrassen lekker vol zitten, maar waar ook een ijscoboer staat. Jan, Hotze en Foekje tracteren zichzelf op een heerlijk ijsje om vervolgens lang een grote zwerfkei (natuurlijk uit Zweden) weer naar de startauto terug te lopen.
Het was weer een topdag. Hein rijdt direct door naar Grou, Jan & Foekje brengen Hotze & Tineke naar de startauto terug, waarna ieder zijns weegs gaat: Grou en Franeker.
De foto's van alle etappes van deze tocht zijn te bekijken onder Odulphuspad.
