Afstand: 16 km
Terrein: We lopen vandaag veel door het bos, maar ook langs en door bouw- en
graslanden.
Weer: Niet bijzonder warm met 12 graden, maar zonnig en eigenlijk best fijn
wandelweer
Na een half jaar eindelijk weer aan de wandel. 18 oktober vorig jaar liepen we onze laatste etappe. Dit keer heeft Jan een rondje gemaakt van een paar etappes zodat we, vanwege Coronabeperkingen niet bij elkaar in de auto hoeven te zitten. Start en finish vandaag is Harich. Het rondje is onderdeel van traject 7: Refugium – schuilplaats.
Wat er tijdens de tocht gebeurde
De drie auto’s staan langs een voormalige school geparkeerd waar we koffie en koek nuttigen. Tineke ‘griemt’ wat met de koffie, maar daar smaakt de koffie niet minder om. Na Harich lopen we door een prachtig bos waar Famke een speelkameraadje treft in Sam, een kruising labrador/dalmatiër. Een hond met een lange dunne staart, een stevige jongen. Over smalle paadjes door de (nog kale) bossen
We steken de drukke N359 (Balk – Koudum) en het riviertje de Luts over en lopen door een ander bos verder. Hotze en Hein bezetten een picknicktafel die in het water van een meertje staat, een grappig gezicht. We zien reeën en roofvogels en genieten. Sommige bomen lopen al mooi uit, het is een prachtige mooie en frisse kleur. Bij een grote picknicktafel in de zon drinken we koffie en eten een broodje. Helaas moet Hein het doen met ‘droege bôle’… Foekje komt erachter dat haar nieuwe oranje Flällräven vestje licht is beschadigd door de rugzak en baalt stevig! Als we het bos weer uitkomen staan we even stil bij de klokkenstoel van Ruigahuizen. Een paar eeuwen terug was dit een flink dorp met een eigen kerk en klokkenstoel, maar nu zijn het nog maar een paar huizen, is de kerk verdwenen en is alleen de stoel overgebleven.
 |
| Voor om even de beentjes rust te geven hebben deze heren weer een mooie plek uitgezocht |
De route is erg afwisselend, veel door bossen, o.a. de Bremer wildernis, maar ook langs bouw- en grasland. We zien paarden met veulens en hele mooie schapen met zwarte poten en een zware kop. Er staan nog bunkers uit de oorlog en we lopen in Sondel langs een vakantiepark. Net voor dit park passeren we een kraampje bij een boerderij waar ze kruidenkaasjes verkopen. Tineke koopt een kaasje dat we thuis zullen delen. Tevreden stappen we verder totdat Tineke na een paar 100 meter ontdekt dat haar stok nog bij de kraam staat.. Voor Tineke en Hein, die haar vergezeld, een paar extra meters deze tocht.
 |
| Nog een paar kilometer tot aan de auto |
Na Sondel komen we weer bij de Luts uit die we tot aan Balk volgen. Net voor het centrum drinken we op een picknickbank nog onze thee. Hein houdt afstand en zit in de speeltuin, tja hij blijft natuurlijk altijd de jonge hond in het al wat oudere gezelschap. Daarna tippelen we het gezellige plaatsje binnen. Het is er druk; er wil een boot door de brug, maar de brug wil niet open. Dan heb je zomaar een rij auto’s. Als de brugwachter de slagbomen weer omhoog zet, neemt de boom en passant een terrasstoel mee, erg grappig. Er staan prachtige panden langs de Luts, we halen een stempel in één ervan: It Bûterhûs. Dit verwijst naar de levendige boterhandel over de Luts die Balk op de kaart zette. Tineke en ik halen er twee stempels, nr. 5 Bellum en nr. 6 Moenia Perlae. Langs de buitenkant van Balk lopen we weer terug naar Harich.
Klik op deze link voor alle foto's van het Odulphuspad.
