Start Marskramerpad

UPDATE: 

Ondanks het feit dat mevrouw Covid nog steeds onder ons is, hebben we op 12 februari 2022 een start gemaakt met het Marskramerpad. Door de aanwezigheid van Covid-19 hebben we er evenwel voor gekozen om de route in originele vorm te wandelen; dat betekent van Bad Bentheim naar Scheveningen. We zijn van mening dat het in het oosten van het land rustiger is dan in de randstad en spreken stilletjes de hoop uit dat, wanneer we de randstad bereiken Corona verder zal zijn ingedamd en dat de risico’s om het op te lopen dan minder groot zullen zijn. 

Verder dient te worden vermeld dat Hein niet aan deze tocht meedoet.

 

Vrijdag 11 februari 2022

Om half tien heeft Tineke heeft heerlijke wafels met jam en slagroom op tafel staan. Voor Hotze is er natuurlijk de vertrouwde chocoladepasta. Na deze smakelijke en voedzame start rijden we, met een omweg, naar de net over de Duitse grens liggende stad Nordhorn. In Nordhorn hebben we voor 2 nachten een huisje gehuurd op een soort vakantiepark. We zijn wat aan de vroege kant en kunnen het park nog niet op. We moeten even wachten. 

 

Nadat we hebben ingecheckt (waarbij onze Corona-Check-App dient te worden getoond) rijden we het kleinschalige park op. Spraken we hierboven nog van “huisje”? Nou, zeg maar gewoon “Haus”. Ons onderkomen voor dit weekend is een prachtig ruim huis met vloerverwarming, 2 wc’s, een sauna en een bubbelbad. Het is zo groot dat je het best voor permanente bewoning zou kunnen gebruiken.

Binnen is het bloody hot. De verwarming staat op 25 graden. Famke kan haar poten wel aan de vloer branden….

 

Nadat we ons hebben geïnstalleerd lopen we de stad in. Via een met riante herenhuizen bebouwde wijk kuieren we naar het centrum. Het centrum van Nordhorn ligt eigenlijk op een soort eiland. Vlak voor de stad splitst de rivier de Vecht (Die Fechte) zich om even later weer als één stroom naar Nederland te vloeien. Het is er kleinschalig, maar gezellig. 

 

We besluiten een kop koffie te gaan drinken. Jan gaat bij een taveerne naar binnen om te vragen of de hond mee naar binnen mag. Dat mag gelukkig. En terwijl Jan weer naar buiten loopt achtervolgt het dienstertje hem met de mededeling dat het mondkapje wat hij draagt niet aan de in Duitsland geldende norm voldoet. En omdat we alle vier hetzelfde soort kapje dragen moet Jan er eerst op uit om in een nabijgelegen apotheek om betere te kopen.

Uiteindelijk kunnen we naar binnen. We drinken er koffie en thee en nuttigen er iets eetbaars bij. En met het woord “iets” bedoelen we IETS: grote wraps en dikke curryworsten.

 

Voor de terugweg nemen we het mooie wandelpad langs de Vecht. En terwijl de dames naar de supermarkt rijden om wat drinken in te slaan, warmt Jan de door Tineke thuis bereide spaghettisaus op en kookt hij de pasta beetgaar.

 

Na de maaltijd zitten we gezellig in de kamer. De in de supermarkt gekochte biertjes en nootjes smaken prima. Een fijne avond voor de start van onze nieuwe route.