Terrein: Veel verharde wandelpaden en wegen. Ten zuiden van Oude Pekela een aantal kilometers door de landerijen.
Weer: Zonnig en warm. Aanvankelijk wat wind, maar later nagenoeg windstil. Tegen het einde van de tocht toch weer wat sterkere wind.
Wat er tijdens de tocht gebeurde
Vroeg in de ochtend rijden we via Winschoten naar Wedderveer, waar we de finishauto op het parkeerterrein bij recreatieoord Weddermeer parkeren. Snel rijden we daarna naar de startplaats van vandaag; we hebben er zin in.
Bij de startauto drinken we zoals gewoonlijk koffie en eten er door Tineke zelfgebakken koekjes bij. We starten.
 |
| Yes, we kunnen weer |
Het eerste stuk van de tocht van vandaag gaat over een schelpenpaadje. De noordenwind is vrij stevig en zorgt voor verkoeling. Dat blijkt als we bij een elektriciteitsverdeelstation (mooi “galgje-woord”) door bossages uit de wind worden gehouden. Als er geen wind staat, dan is het warm. Het is een rustig paadje waar we heel af en toe even aan de kant moeten om fietsers te laten passeren. We merken dat we de grens met Duitsland naderen: “Gutenmorgen”, klinkt het. Veel Duitse fietsers dus.
Een paar kilometer verderop, op de verharde weg, worden we getrakteerd op voorbijrijdende oude auto’s. Toen we vanochtend naar de start reden kwamen we al een paar prachtige exemplaren tegen. Schijnbaar wordt er ergens een “oldtimer-rally” gehouden.
Emergo
Dan plotseling schieten we weer een bosachtig gebied in. Het gebied rondom een grote visvijver heet “Emergo”. Het recreatiegebied is door Staatsbosbeheer aangelegd en in 1973 geopend. Het terrein beslaat een oppervlakte van 49 hectare waarvan de vijver voor 9 hectare deel uitmaakt. Droevig detail is dat tijdens het aanleggen van de visvijver drie kinderen, tijdens het spelen, op 21 mei 1973 onder het zand bedolven raakten en stikten.
 |
| De visvijver in het recreatiegebied "Emergo" |
Meestal, als we aan oost Groningen denken, denken we dat het een kale en ruimtelijke omgeving is, maar het valt ons op hoeveel bomen en bos er is. Het valt ons niet tegen; sterker nog, het bevalt ons wel.
De wandeling door “Emergo” is mooi; al staat het gras op de paden vrij hoog. En ook na het recreatiegebied blijven we tussen de bomen door wandelen. Op een gegeven moment merken we dat we van de route af zijn. We maken een doorsteek langs een polderkanaaltje en komen zo weer op het “rechte” pad. We wandelen Oude Pekela in.
 |
| Een mooie oude boerderij (bij binnenkomst van Oude Pekela) |
Je hebt het op veel plaatsen in Nederland, dus waarom zou het hier anders zijn. De straat waar we doorheen lopen wordt bewoond door, laten we het zo zeggen; de zelfkant van de samenleving: de sociaal armeren. Veel tuinen liggen er verwaarloosd bij en hier en daar staan grote partytenten in voortuinen. Tegenover deze huizen ligt een parkje met een waterpartij.
Teken
Het loopt inmiddels tegen half één; tijd dus voor de lunch. In het parkje nemen we stelling op een bankje met mozaïeksteentjes. Het is een veelkleurig bankje met leuke figuren erop. De koffie en boterhammen komen voor het licht. Hein trekt zijn schoenen uit en merkt tot zijn ontsteltenis dat hij teken op zijn lichaam heeft. Bij een check-up blijkt dat we allemaal wel één of meer van deze potentiele ziekmakers op ons hebben. Maar Hein spant de kroon. Na de zuiveringsactie kunnen we dan uiteindelijk aan de koffie en broodjes beginnen. Het zit er prachtig. Ook staat er een beetje wind, wat met dit warme weer nog iets voor verkoeling zorgt.
 |
| Heeeele grote stepping stones |
RIZA
Na de quick lunch gaan we verder. Bij de Rooms Katholieke Kerk slaan we linksaf langs de vaart. De kerk is niet meer in gebruik, getuige het grote slot op het toegangshek en een fikse boom die in een dakgoot groeit. We lopen nu langs het Pekelerhoofddiep. Deze vaart, maar eigenlijk al het boezemwater in oost Groningen, was in de jaren 70-80 van de vorige eeuw regelmatig in het nieuws. De aanpalende karton- en aardappelmeelfabrieken waren dermate vervuilend dat het schuim, dat op het water van de vaart stond, bij harde wind als grote vlokken door de dorpen Oude- en Nieuwe Pekela waaide. Ir. J.H. Jansen van het Rijks Instituut voor de Zuivering van Afvalwater schrijft: “De kwaliteit van het water was heel erg slecht. Inwoners en industrie loosden hun afvalwater ongezuiverd. Op veel plaatsen was daardoor het water zuurstofloos. Je had òf water zonder vissen of water waar regelmatig op grote schaal vissterfte plaatsvond. Door de lozingen van de strokarton- en aardappelmeelindustrie stonken de kanalen zo erg dat je ze op een afstand van 5 kilometer nog kon ruiken”. Gelukkig lijkt de situatie aanmerkelijk verbeterd en “zie” je niets meer van die vervuiling.
 |
| Draaibrug over het Pekelerhoofddiep |
Het zuidoostelijke deel van Oude Pekela heeft een ander aanzien dan het noordwestelijke deel. De huizen zijn hier over het algemeen van riant formaat en de tuinen zijn doorsneegewijs goed onderhouden. Het contrast tussen “arm & rijk” lijkt in “Ol Pekel” pijnlijk zichtbaar.
In een klein speeltuintje staan “survival-achtige” toestellen opgesteld; en dat wil Hein natuurlijk wel even proberen. Ook Foekje kan de lokroep van de "wip wap" niet weerstaan....De anderen van het wandelgezelschap nemen het korte intermezzo te baat om wat water te drinken en even de benen rust te geven.
 |
| WIP WAP |
Paard
Via wandelpaden gaan we onderlangs de Pekela’s. We gaan dwars door de landerijen waar mais, aardappelen, bieten en graan worden verbouwd. In het open veld heeft de zon vrij spel. De wind is gaan liggen waardoor de temperatuur verder is opgelopen.
Langs een kanaaltje zien we een picknickbankje zodat al ver van tevoren om thee wordt geroepen. Een boom bij het bankje biedt enige schaduw terwijl er zo nu en dan een verfrissend “koeltsje” staat. Het is ook heerlijk om in het gras te liggen…. dus duurt deze pauze iets langer dan we normaal gewend zijn met theepauzes.
Tijdens onze siësta zijn we er getuige van hoe een amazone er niet in slaagt om haar paard, bereden, over een bruggetje te voeren. Het edele dier weigert pertinent wat de berijdster noopt om haar paard aan de teugels over de klap te leiden. Arm dier.
Uiteindelijk stappen we weer op. Via een lange, nagenoeg kaarsrechte weg komen we in Blijham. We zien dat ook in deze plaats de verschillen groot zijn: mooie huizen met mooie tuinen en huizen die tot de categorie “opknappers” horen en die, wanneer je er mee bezig bent om het te restaureren, “afknappers” blijken te zijn.
 |
| Een rode sloot |
De laatste kilometer van de etappe voert ons langs een sloot waarvan het water roodgekleurd is. Waarschijnlijk is dit het gevolg van een sterk ijzerhoudende grondsoort. Het laatste stukje wandelen we over de verharde weg terwijl we eigenlijk het pad door het hoge gras moeten volgen. We merken het te laat op, maar laten het er, met het risico om meer teken, deze keer maar bij.
Wandelstok
Bij het recreatiepark Weddermeer verkopen ze bij de receptie ijs. We nemen een ijsje en likken het buiten op, in een fel schijnende zon. Jan heeft met zijn afstandsbediening de ruiten van de auto al opengezet zodat de wind even door het vihicule kan waaien. Snel pakken we de spullen achter in de auto en maken ons uit de voeten, op naar de startauto.
 |
| Vlak voor het recreatiepark komen we deze oude schuur tegen. Een mooi foto-object |
Bij de startauto worden de spullen van de Brouwers in hun eigen auto overgepakt. Op dat moment komt Tineke erachter dat er een wandelstok ontbreekt: “Hé, er is maar 1 wandelstok”. Oei!!! Tineke heeft haar wandelstok, toen ze de ijsjes afrekende, bij de balie van de receptie van het recreatiepark laten staan.
Dit feit roept herinneringen op aan het Pieterpad, toen ze haar stok op een veerpont liet staan en we een half uur moesten wachten totdat het veer weer onze kant op kwam. We moeten nu een half uur rijden tot aan het punt waar de stok vermoedelijk is achtergebleven. Gelukkig staat de stok er nog; onaangeroerd!
Via dezelfde weg als we vanochtend zijn gekomen, rijden we terug naar huis. Het is bijna 6 uur als we in Grou arriveren. Jan kookt spaghetti. Dit wordt op het adres It Roer 9 in gezamenlijkheid opgepeuzeld en met een stevige bier weggespoeld. Na de maaltijd gaat Hein naar huis. De rest heeft nog een avondje “Gabe Skroar” voor de boeg. Als we maar wakker kunnen blijven.
Klik voor de foto's van deze tocht op: KLICK
Klik voor de foto's van deze tocht op: KLICK
Vertrek Grou: 08:00 uur
Start wandeltocht: 10:30 uur
Finish wandeltocht: 16:00 uur
