Dan is daar de laatste dag van ons Marskramerpad. We gaan weer met de trein en zonder Famke, maar MET Hein. Famke logeert even in Feanwâlden. De treinreis verloopt ook ditmaal voorspoedig zodat we rond 10.10 uur in Den Haag Centraal staan. Jan weet welke tram we daarna moeten hebben en zo ‘trammen’ we richting de Scheveningse Pier en het prachtige Kurhaus.
Het waait stevig, we waaien bijna van de Pier af. Bij een strandtent achter glas vieren we alvast het verste punt met koffie en gebak. Waarna we over het strand naar de sprookjesbeelden aan zee wandelen. Sommige beelden zijn echt prachtig. Dan lopen we langs het Circustheater richting Scheveningse Boschjes. Een prachtig pad door een landschapachtig park waar veel mensen recreëren. Op een bankje bij de vijver pauzeren we even. Daarna passeren we het oorlogsmonument voor Nederlands Indië. Aan het eind van het park zien we een korfbalclub waar ze driftig wedstrijden spelen en lopen uiteindelijk de stad zelf binnen bij het Vredespaleis. Dit paleis werd in 1913 geopend om op internationaal niveau conflicten tussen staten te beslechten. Het Internationaal Gerechtshof en het Permanent Hof van Arbitrage zijn beide gevestigd in het Vredespaleis.
Daarna gaan we op zoek naar museum Panorama Mesdag waar we het beroemde panoramische zeegezicht van de 19deeeuwse schilder Hendrik Mesdag bekijken. Schitterend, de wereld zag er toen heel anders uit in vergelijking met nu. Er is ook nog een andere tentoonstelling. Even later zitten we driftig te knutselen aan een papiervouwwerk. Alleen Tineke slaagt erin om het vouwwerk tot een goed einde te brengen. Je bent creatief of je bent het niet.
We lunchen bij Angies kitchen aan het Noordeinde. Het is een meters diep gebouw waar we helemaal doorheen lopen om bij de tuin uit te komen waar we in de zon lekker lunchen met een biertje erbij. Midden in de stad, maar heerlijk rustig. Aldus gesterkt gaan we de stad weer in en lopen langs Paleis Noordeinde, de koninklijke stallen, de Hofvijver, het torentje, de regeringsgebouwen en het Mauritshuis. We nemen ook de overdekte passage mee, met allerlei leuke (luxe) winkels. De Bijenkorf zit in een geweldig mooi pand dat door architect Piet Kramer is ontworpen in de stijl van de Amsterdamse School. Het warenhuis opende in 1926.
Dan op zoek naar een restaurant. Omdat de meeste terrassen vol zitten, komen we uiteindelijk bij een Argentijns restaurant uit waar we binnen gaan zitten. De heren nemen een portie spareribs die heerlijk smaken. Ja, als je goed vlees wilt eten, ben je bij een Argentijn aan het goede adres.
Uiteindelijk rijden we weer met de trein naar Grou terug. Moe, maar zeer voldaan. Het was al met al een fantastische route. Het westen heeft toch nog redelijk wat groene plekken al is het verkeer er omheen vreselijk druk. Maar goed dat we de laatste twee etappes met de trein hebben gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten