Afstand 18 kilometer
Terrein: Door de dorpen verharde-, maar daarbuiten merendeels onverharde paden. De laatste kilometers voor Schipborg door het veld.
Het weer: Aanvankelijk zwaarbewolkt en windstil. Temperatuur rond 15 graden. Vanaf theestop bij Tynaarlo licht bewolkt/zonnig met een temperatuur van om en nabij de 20 graden.
Wat er tijdens de tocht gebeurde
Door het rupsenverhaal van de vorige etappe, besluiten we om bij de finishauto in Schipborg onze “startkoffie” te drinken. We staan op een parkeerplaats waar geen eikenbomen staan. Het moet al een flinke rups zijn die in onze koffie terecht komt.
 |
| Koekoeksbloemen kleuren het veld roze |
Hotze parkeert de startauto in een smal landweggetje. Even uitkijken voor de rupsen natuurlijk. Van meet af aan hebben we de pas er behoorlijk in, dermate dat Tineke, die nog een paar bloemetjes op foto zet, de overige wandelaars snel en volledig uit het oog is verloren.
Bij Theehuis “De Bosrand” steken we de doorgaande weg over en wandelen we een keienstraatje op. Links van ons zien we een lang en hoog hekwerk. We vermoeden dat dit iets van Defensie is of was. Het is inderdaad iets van ’s-landsverdediging. Het is “Munitiemagazijnencomplex Donderen”. Tijdens de koude oorlog werd hier munitie opgeslagen. In heel Nederland bevonden zich ongeveer 100 locaties als deze die werden gebruikt voor opslag van munitie en het (op reserve) parkeren van militaire voertuigen. Veel van deze terreinen, evenals oefenterreinen, zijn in 2004 verkocht en worden nu gebruikt door private partijen. De twee Leopardtanks die Nederland nog heeft, staan ergens anders geparkeerd.
 |
| Op de heide leven ook adders. Zo blij dat we ze niet zijn tegengekomen |
Het wandelpad kronkelt zich tussen de bomen door. Omdat we van links naar rechts door het bos lopen hebben we er werkelijk geen weet van waar we eigenlijk zijn. Laat staan waar we heen lopen. Wij wandelen naar de heide van het “Noordsche Veld”. Bij het grote informatiebord staat een reuzepaddenstoel van staal waar je bij regen mooi onder zou kunnen schuilen, maar het is droog.
Het ruim 70 hectare grote Noordsche Veld is rijk aan archeologische resten uit de Steentijd, IJzertijd, Bronstijd en Romeinse tijd. In het gebied bevinden zich 9 grafheuvels uit diverse perioden en een hunebed uit de late Steentijd. Ook bevindt zich in dit gebied een groot aantal “raatakkers”; prehistorische akkers (ook wel “celtic fields” genoemd). De raatakker is een kleine vierkante akker zoals die vanaf de latere Bronstijd tot in de Romeinse tijd werd aangelegd voor de teelt van primitieve graansoorten als tarwe en spelt.
We wandelen om het veld heen en laten het als het ware rechts liggen.
Na ongeveer 8 kilometer drinken we onze koffie op een bankje dat naast een kruising van wegen staat. Het is er een drukte van belang aan fietsers.
Na de koffie schieten we linksaf het veld in. Rondom ons worden aardappelen en graan verbouwd. We kunnen niet zien welk graan en welke soort aardappelen het precies betreft, maar we vertrouwen erop dat je er, eenmaal geoogst, heerlijke broden en patat van kunt bakken.
 |
| Mooie paarden die best wel een "topje" vers gras lusten |
We wandelen langs een manege. Dat geeft vertier omdat er meestal paarden in de buurt lopen. Zo ook hier. Hein en Foekje plukken grote toppen gras om het aan de prachtige edele dieren te voeren. Tineke en Jan zorgen ervoor dat dit “evenement” wordt vereeuwigd.
We zijn in Vries. Dit oude noord Drentse dorp dateert waarschijnlijk al van de vroege middeleeuwen. Reeds rond het jaar 800 stond in Vries al een kerk; waarschijnlijk van hout. Nadat deze houten kerk is afgebrand, heeft men een nieuwe in steen opgetrokken kerk gebouwd. Sporen van deze beide oude kerken zijn bij een grondige restauratie van de huidige kerk (in 1947) onder de kerk teruggevonden. We nemen een kijkje in de kerk. Foekje brandt er een kaarsje.
Van enige pinksterdrukte is niets te merken. Het is rustig in het dorp.
 |
| Er staan mooie huizen in Vries; met uitbundig bloeiende Rododendrons |
Vries ligt op het noordelijke deel van wat wij de Hondsrug noemen. De Hondsrug is de meest prominente rug in een complex van meerdere parallel lopende langgerekte heuvelruggen en heeft een lengte van ongeveer 70 kilometer en een gemiddelde hoogte van 20 meter. Hij strekt zich globaal uit van Emmen tot aan de stad Groningen. De andere lagere ruggen zijn: Rug van Tynaarlo, de Rolderrug, de Rug van Zeijen, de Rug van Noordhorn en de Rug van Norg. Vries ligt op de Rug van Tynaarlo. De heuvelruggen zijn ontstaan tijdens de voorlaatste ijstijd: het “Saalien” ca. 150.000 tot 130.000 jaar voor Christus.
We wandelen richting Tynaarlo. Foekje wil graag even zitten om van schoenen te wisselen. Ze wandelt op haar “nieuwe” wandelschoenen, maar omdat nieuwe schoenen altijd wat problemen geven heeft ze haar oude vertrouwde wandelschoenen in de rugtas gestopt. Helaas voor haar vinden we geen bankje en wandelen we nog even door. Ook langs de oevers van het meertje met daaromheen kapitale woningen staan geen picknickbankjes.
Uiteindelijk besluiten we om op een stapel betonnen platen langs de spoorbaan even te pauzeren. Zo kan Foekje van schoenen wisselen en bij het zoevende geluid van diverse, met hoge snelheid voorbij razende, treinen drinken we onze thee.
 |
| En dat was de 13:45 uur intercity Groningen - Zwolle |
De zon breekt door. We stappen op. Nog geen 100 meter verderop wandelen we aan een hunebed voorbij. Hier hadden we ook onze thee kunnen drinken; dat was wel een stuk rustiger geweest. Maar tja, dan hadden we de Intercity naar Zwolle niet voorbij zien komen…..
Rietorchis
Het laatste deel van de etappe voert ons door het prachtige landschap van de Drentsche Aa. De natuur laat zich er van zijn kleurigste kant zien. Langs de oevers van het “Zeegserloopje staan velden vol orchideeën. De meest voorkomende soort is hier de “Rietorchis”, die delen van de landerijen paars kleurt.
 |
| Rietorchidee |
Na kilometerslang over onverharde paden te hebben gelopen komen we uiteindelijk op het zandpad van Schipborg naar Zeegse. We wandelen dit pad af naar de brug over de Drentsche Aa. Dit stukje route van het GFP hebben we in 2014 als deel van het Pieterpad al eens bewandeld; zij het dan wel in omgekeerde richting. Het komt ons “niet onbekend” voor.
 |
| De "loop" van het riviertje de Aa |
In de bossen bij Norg vinden we de startauto terug. We laden de spullen over en maken ons uit de voeten naar Grou.
Meer foto's van deze tocht vind je onder deze LINK.
Meer foto's van deze tocht vind je onder deze LINK.
Vertrek Grou: 08:35 uur
Start wandeltocht: 10:10 uur
Finish wandeltocht: 16:00 uur
