Allereerst dient te worden verteld dat we vandaag, na een
onderbreking van circa anderhalf jaar, de route van de Hermannsweg weer oppakken.
Door vakanties en slecht weer tijdens wel geplande weekenden zijn de etappes van de Hermannsweg steeds op de lange baan geschoven, maar we willen de tocht toch echt tot een goed
einde brengen. Vandaag wordt daarom de eerste van het viertal resterende
etappes.
Voor Jan en Foekje is het vroeg reveille, om 05:00 uur gaat
de wekker. Een klein uurtje later wordt Grou verlaten en koers gezet naar
Bielefeld. Het is gelukkig niet druk op de weg. Mistflarden liggen over de
weilanden; mooi om te rijden. Hotze, Tineke en Hein hoeven iets minder vroeg op
te staan. Zij staan al op een camping onder de rook van Bielefeld. We hebben
afgesproken dat we elkaar bij de finishplaats van vandaag zullen ontmoeten.
Op de parkeerplaats van Mercure Hotel Bielefeld staan ze om
negen uur op de auto uit Fryslân te wachten.
Ter plekke drinken we er Tineke haar lekkere koffie en eten er dunne amandelkoekjes bij. Dan rijden we naar de start in Halle. Om 10.00 uur zijn we
weer aan de wandel. Het weer lijkt prima, dus Hermannsweg, here we come!
 |
| We zijn nog maar net onderweg; dan is er alweer een zitje |
We lopen heel veel door bossen. Op onze weg komen we langs o.a.
een standbeeld van Walther von der Vogelweide. (±1170 - ± 1230); een
Middeleeuwse minnezanger en dichter. Er zijn veel gedichten van hem overgeleverd,
maar er is weinig bekend over zijn leven en muziek. Er zijn van zijn liederen
niet veel melodieën in herinnering gebleven, vaak alleen de tekst. Er zijn
slechts drie gedichten waar ook de
muziek van bekend is en het ‘Palästinalied’
is daarvan veruit de bekendste.
 |
| Mooie wandelpaden |
Na ± 5 km hebben we een koffiestop met broodjes. We vinden een picknickbankje onder een boom.
Jammer dat er in de buurt iemand bezig is om bospercelen met jonge aanplant met
een lawaaiige bosmaaier van onkruid te ontdoen. Dat verstoort de rust behoorlijk,
net als de betrekkelijk vele wandelaars en moutainbikers die vandaag van de
route gebruik maken dat doen.
 |
| .... met zo nu en dan verre vergezichten |
Op een mooi plekje hebben we een theepauze. Foekje trakteert
op blokjes kaas, die gretig aftrek vinden. Tineke gooit per ongeluk haar thee
om, maar gelukkig zit er in de theekan van Jan en Foekje nog een klein bakje.
Onderweg lopen we langs twee televisietorens; even kijken of er nog wat meer te
klimmen valt. De “torenwachter” verkoopt ijsjes. Het is warm en we hebben daar
wel zin in. Omdat het buiten iets te warm is snoepen we binnen van het
heerlijke frisse ijs. Als we het ijsje op hebben, beklimmen de drie heren de
kleine en oudere toren (van de twee). Als ze boven zijn gearriveerd spreekt
Hotze de historische woorden: “eenhonderdzeventien”. Hij heeft onderweg het
aantal treden geteld, zo blijkt.
 |
| De rechter toren is de "oude" toren met 117 treden |
Tineke en Foekje blijven beneden wachten waar de beheerder hen
enthousiast vertelt van de geschiedenis van de torens en de omgeving. Zo heeft er
rond 1900 een prachtig jachtslot gestaan, maar doordat er naar deze hoogte geen
water meer kon worden aangevoerd is het gebouw verlaten, vervolgens
ingestort en uiteindelijk helemaal verdwenen.
Na deze korte doch evenwel plezante onderbreking zetten we
de tocht voort. Vanuit het niets belanden we in een dierenpark: het dierenpark
Olderdissen. Op een oppervlakte van 16 hectare verblijven zo’n 450 dieren. We lopen
langs beverratten, Oehoe’s, herten, sneeuwuilen, ezels en veel meer. Het park is
duidelijk een gezinsattractie voor inwoners uit Bielefeld want het is er druk
met gezinnen met kinderen. Natuurlijk zijn er ook speeltoestellen, kun je er op
een terras zitten en rijdt er een treintje dat je van en naar het centrum van
de stad brengt. We wandelen het park door en bereiken na een kilometer onze
finishauto.
 |
| Gelukkig waren er meer ezels..... |
In het Mercure Hotel Bielefeld hebben Jan en Foekje hun
overnachting geboekt.
Foekje kiest ervoor om niet mee te rijden naar de startauto.
Jan rijdt de buren inclusief Hein naar hun auto. Vandaaruit rijden zij naar de
camping en Jan gaat terug naar het hotel. Foekje heeft meteen nadat ze heeft
ingecheckt het bad vol laten lopen en komt daar pas uit als Jan arriveert.
Heerlijk voor de spieren, oppert ze. Ook Jan duikt nog even in bad.
 |
| De oude bus stond voor het hotel geparkeerd |
We hebben afgesproken op de camping een hapje te eten.
Tineke heeft thuis pastasaus gemaakt die Jan vanochtend van de vriezer in de
koelbox in de auto heeft gezet. De camping “Auf den Johannisberg” is niet
moeilijk te vinden. Hein haalt Jan en Foekje bij de ingang van de camping op.
Tineke warmt de meegebrachte saus op en dan eten we voor de caravan ons bordje
‘vlinders’. Helaas beschikt het Kipje niet over diepe borden hetgeen Hotze,
maar met name Jan duur komt te staan. Omdat Jan zijn bord schuin houdt loopt de
saus van zijn bord. Het voorpand van zijn shirt is ineens van kleur veranderd:
rood. Tineke aarzelt niet en haalt het shirt direct door een sopje; Jan in een
ontbloot bovenlijf achterlatend. Maar voordat Jan weer naar het hotel terugkeert is het shirt schoon en kan hij het weer aantrekken. Foekje verslikt zich in een
paar maiskorrels en beleeft enkele benauwde ogenblikken. Tineke schrikt van
Hotze die tot haar verbazing niet uit de caravan komt, maar achter haar staat.
Kortom het is weer een hele gezellige en smakelijke maaltijd.
Hotze en Hein lopen met ons mee naar de auto en hopen
onderweg een vuilniscontainer te vinden. Helaas, beide mannen komen
onverrichterzake met het afvalzakje weer bij het “Kipje” terug. Jan en
Foekje nemen in het hotel nog een lekker biertje en drinken die in de lounge
op. Ze verwonderen zich over de grote hoeveelheid gasten er aanwezig is.
We kunnen terugkijken op een hele geslaagde wandeldag.
Wil je meer foto's van onze "Hermannsweg" wilt zien klik dan op deze LINK.
Wil je meer foto's van onze "Hermannsweg" wilt zien klik dan op deze LINK.
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.