Maar vandaag “giet it oan”. Piet Paulusma verhaalt op de
radio van veel zon en een middagtemperatuur van rond de 28 graden. Dat is weer
eens wat anders dan 16 graden en 8 millimeter water in de regenmeter. Het enige
dat onze wandelvreugde vandaag kan dwarsbomen zijn de vele deelnemers aan het Wâldpyk
Bramenfestijn ‘Brommels!’.
Brommels
In de Noardlike Fryske Wâlden hebben 24 boeren hun land voor
het bramenplukken open gesteld. De weilanden zijn herkenbaar aan een
“brommels-vlag”. Daar mag men plukken. De aangrenzende weilanden, waar het hek
van open staat, mogen ook worden betreden. In het heuse programmaboekje, dat
ter ere van ‘Brommels!’ is uitgegeven wordt uiteengezet wat je wel en wat je
niet mag doen.
Op verscheidene plaatsen worden aan het bramenplukken
gelieerde activiteiten georganiseerd. De activiteiten vinden in de hele
Noardlike Fryske Wâlden plaats, zo ook in Harkema. Bij het themapark “De
Spitkeet”, is het een drukte van belang.
We parkeren de startauto op precies dezelfde plek waar de
vorige keer de finishauto stond. Het houten gemeenschapsgebouwtje, dat er een
paar maand geleden nog stond, is inmiddels afgebroken. Een kale zandvlakte
markeert de afmetingen van het gebouw. Het terrein is afgezet met een hoog hek
waarachter een deel van de oude fietsklemmen onbereikbaar voor fietsen is
geworden. Een jonge poes etaleert zijn/haar jaagkunsten, maar de vliegen, die
als prooi moeten dienen, ontkomen aan de soms rare ‘meneuvels‘ van de jonge
predator.
Het fietsenrek van het afgebroken gebouw staat achter een hoog hek. Hoe krijg je je fiets daar? |
Hey Gringo
Om Foekje en Jan de ogen uit te steken drinken de buren van
nummer 7 hun koffie vandaag uit mokjes met daarop een Noors vlaggetje. Op
Foekje haar vraag waar ze die mokjes hebben gekocht antwoordt Tineke: “In
Noorwegen…” Niet meteen een antwoord waar Foekje mee uit de voeten kan. De
vraag was meer bedoeld om erachter te komen uit welke winkel ze afkomstig waren.
Dat van Noorwegen was al wel bekend. Als Tineke in de gaten krijgt dat haar
antwoord de strekking van de vraag overschrijdt, begint ze te lachen met als
gevolg dat de rest van het gezelschap het met het koffiedrinken even rustig aan
moet doen. Maar eerlijk is eerlijk; het zijn leuke mokjes. Na de koffie
vertrekken we rond kwart voor elf van het parkeerterreintje. Hotze draagt
vandaag zijn nieuwe hoed. Een mooie hoed die Jan Hotze meteen de bijnaam “Gringo”doet geven.
Beter een halve zool
dan een hele gek
We zijn laat vandaag. Toen we vanochtend nog in Grou reden luidde
bij de buren van nummer 9 de bel van de telefoon in de auto; het was Hein die
melding maakte van het feit dat Tineke de zooltjes van haar wandelschoenen was
vergeten en dat zij even rechtsomkeert maakten. Tja, en het is net als bij de
NS: als je eenmaal op schema achterligt komt dat de hele dag niet meer goed.
In het dorp slaan we rechtsaf de Mûntsegroppe in. De
Mûntsegroppe (Monnikengreppel) is een van de meest bekende zandwegen in de
gemeente Achtkarspelen. Het was een pad dat tussen twee kloosters over de heide
liep. Er wordt verondersteld dat het pad de verbinding was vanaf het kloosters
Olijfberg in Veenklooster naar het klooster in Smalle Ee. Het pad komt in 1540
al op de kaarten voor, maar zeker is dat er rond 1720 een pad is aangelegd. Om
te voorkomen dat koeien en schapen van de weg afraakten en van de akkergewassen
gingen eten, heeft de weg aan beide zijden begroeide houtwallen.
Emmers vol
Buurvrouw Tineke heeft kleine emmertjes meegenomen voor het
geval we misschien onderweg enkele verdwaalde bramen aan zouden treffen die
wellicht consumabel en vermoedelijk voor transport naar huis geschikt zijn. Je
weet het maar nooit. Het duurt daarom niet lang voordat de eerste zwarte
vruchten uit hun natuurlijke omgeving worden gerukt en in het meegebrachte
vaatje worden neergevlijd. Gooien mag niet; de bramen zouden beurs kunnen
worden wat hen voor het toebereiden van jam ongeschikt zou maken.
Stokkenparade
De 'stokkenparade' met geheel rechts (voor de kijkers links) Hotze met zijn nieuwe Stetson: "Hey Gringo" |
"Ach, we moeten wachten, dus waarom niet even zitten? |
Overal langs de weg plukken we bramen. Hotze beperkt zich
tot het vinden en aanwijzen van de bramenstruiken; het plukken laat hij
genoeglijk aan de anderen over. De emmertjes vullen snel zodat andere
attributen moeten worden aangewend om de hoeveelheid te bergen. Ook
waterflessen die leeg zijn gedronken worden vakkundig met bramen gevuld.
Als we het themapark “De Spitkeet” naderen wordt het
drukker. Er dwalen steeds meer mensen langs de doornige bramenstruiken. Want
het moet gezegd: er zijn geen rozen zonder doornen, maar hetzelfde geldt voor
bramen. Het bloed loopt Jan al langs zijn benen omdat hij een korte ontmoeting
met een onwillige struik heeft gehad.
De derde helft
Een van de activiteiten rond het ‘Brommels!-gebeuren’ is een
wandeling. We komen veel wandelaars tegen die hieraan deelnemen. Veelal zijn
dit vrouwen van het tegenovergestelde geslacht. Hotze en Jan weten wel hoe het
komt dat het alleen de vrouwen zijn die wandelen; de mannen zijn
vanzelfsprekend naar het voetballen en genieten in de warme zon van de prima
derde helft. Het idee wordt geopperd om lid van GAVC te worden; de lijnen krijten en dan gooi je je in de derde helft.
"Foar de duvel net bang" |
We wandelen door het hart van de Noardlike Fryske Wâlden;
een uitloper van het Drents plateau. Op de hoger gelegen zandgronden waar geen sloten
zijn wordt het landschap gedomineerd door houtwallen. De aarden wallen werden
na de ontvening in de Middeleeuwen als veekering aangelegd. Ze zijn begroeid
met bomen en vanwege hun rol als natuurlijk prikkeldraad, vaak met doornige
struiken aangeplant. Men hield het vee ermee op het land en het wild erbuiten. Het
landschap heeft een kleinschalig karakter. Nergens anders in Europa is zo’n
buitengewoon mooi coulissenlandschap te vinden. Met de opkomst van het (echte)
prikkeldraad verloren de singels en ‘dykswâlen’ hun oorspronkelijke functie.
Mede door schaalvergroting in de landbouw dreigde het kleinschalige coulissenlandschap
zelfs te verdwijnen. Gelukkig zag men de grote waarde ervan op tijd in. Het
vrijwel intact gebleven gebied is uitgeroepen tot Nationaal Landschap.
Aan het einde van alweer een zandpad eten we op een
picknickbankje ons brood en drinken er koffie. De bank en tafel zijn gemaakt
van beton dat, ondanks dat het al zo’n 25 graden is, nog steeds fris aan de
bips is. Als we even later opstaan om verder te gaan constateren we allen dat
we een koude kont hebben gekregen.
Appel-mint-citroen-jam
Aan de Seadwei wordt ons bij een boerderij vlierbessensap
aangeboden. Er staat een bankje langs de weg waarop een thermoskan met koud
drinken staat. Je hoeft zelf niet eens je eigen mokje te pakken, die staan
erbij. Ook wordt er jam in verschillende smaken verkocht. Foekje koopt er een
klein potje appel-mint-citroen-jam. Het leuke burgerinitiatief wordt door ons
zeer gewaardeerd. Vorig jaar, tijdens onze Pieterpad-wandeling, hebben we dit
vaker gezien. Zo valt het ons tijdens deze wandeling op dat er langs de weg
vaak zelfgemaakte honing en jam wordt verkocht. Ach, we zijn in de Fryske
Wâlden; iedereen heeft in zijn tuin wel iets te koop staan.
Vlak voor Eastermar wordt de automobilist middels een
naambord wegwijs gemaakt van de vestigingsplek van de plaatselijke
bedrijvigheid. De firma Brouwer en Brouwer is hier natuurlijk ook
vertegenwoordigd. We waren onderweg ook
al over het ‘Brouwerspaad’ gewandeld. Onderweg veel ‘Brouwers’ dus. Sterker
nog; de wandelgroep is van ‘Brouwers’ zwaar vertegenwoordigd.
Zoiets is toch een leuk en lekker 'burgerinitiatief' |
Je ziet Hotze denken: "Dat met die bessen, is dat niet allemaal wat TE gezond?" |
Roel Parke, Jelle
Pypke en Minse Griper
In Eastermar is het een drukte van belang. Op het plein in
het centrum van het kleine dorp lijkt het wel of we in de Sahara beland zijn.
De hele oppervlakte is bedekt met een dikke laag zand waarop beachvolleybal
wordt gespeeld. Wij nemen plaats aan hele grote tafel dat de vorm heeft van het
zwaard van een skûtsje. De tafel is om een boom heen gebouwd en voorzien van
krukjes waarop je aan kunt schuiven. Op de krukjes staan namen van plaatselijke
beroemdheden uit de boeken van Dam Jaarsma, zoals ‘Roel Parke’, Jelle Pypke’ en
‘Minse Griper’. Deze laatste kon, volgens de overlevering, mensen stokstil
laten staan.
Het geheel is een paar dagen geleden pas in gebruik genomen, waarvan een artikel in de Leeuwarder Courant heeft gestaan.
Het geheel is een paar dagen geleden pas in gebruik genomen, waarvan een artikel in de Leeuwarder Courant heeft gestaan.
Zo..... en dan nu eerst een ijsje |
Als Tineke kinderen met een ijsje ziet lopen roept ze dat ze
ook zin in ijs heeft. Voordat we het drukke plein verlaten wandelen we eerst naar
het cafetaria aan de overzijde en kopen elk een lekker softijsje. Met deze snel
smeltende lekkernij wandelen we het dorp uit. Na een paar honderd meter lopen
we op de Achterwei, alweer een zandpad.
De beide dames kunnen het maar niet laten om de bramenstruiken
van hun lekkere vruchten te ontdoen. We besluiten dat de bramen voor de rest
van de wandeling met rust zullen worden gelaten. De snelheid is er helemaal uit
en in dit tempo wordt het vanavond wel zeven uur voordat we bij de auto zijn.
Dus kappen ermee…
Dat het plukken van bramen niet geheel zonder risico is getuige deze foto |
De laatste bramen worden geplukt. Hierna is het Schluß |
Burgumermeercentrale
Kort doen we het uitzichtpunt over het Burgumermeer aan.
Vanaf een verhoging zien we het ondiepe meer liggen met de daarachter gebouwde
elektriciteitscentrale. De twee grote vierkante gebouwen met twee pijpen is een
dissonant in het lommerrijke landschap. De bouw van de centrale heeft indertijd
voor nogal wat rumoer onder de bevolking gezorgd. Men wilde niet een dergelijk
groot gebouw aan het meer en bovendien voorzagen de tegenstanders problemen met
de uitlaat van warm koelwater. Onder aanvoering van troubadour Doede Veenman
hebben actiecomités er alles aan gedaan om de bouw te verhinderen, maar men kon
niet voorkomen dat de centrale in 1975 klaar was en een jaar later in gebruik
werd genomen.
De natuur in de polders rondom het Burgumermeer is uitbundig |
Een panorama van de de polder met linksachter op de foto de Burgumermeercentrale |
De aardgas gestookte elektriciteitscentrale fungeert
tegenwoordig als ‘piek-centrale’ die ingeschakeld wordt als er piekvraag naar
elektriciteit is. Het maximale vermogen van de turbines is 664 Megawatt. Er
zijn plannen om op dezelfde plek een nieuwe centrale te bouwen. Bovendien
zouden er windmolens moeten verrijzen van meer dan 60 meter hoog. Doede Veenman
heeft al aangegeven in dat geval zijn Don Quichot-pak van zolder te halen.
Na ongeveer 2 kilometer wandelen we langs de opslagterreinen
van de betonfabriek DATO. De grote terreinen zijn voor het grootste gedeelte
leeg. Vroeger was dat wel anders en kon je door de grote stapels betonvloeren
en balken de gebouwen niet zien staan. We hebben nu een stukje wind mee,
waardoor er bijna geen afkoeling plaatsvindt. Het is heet boven het zwarte
asfalt.
Een 1500 ton zware
vlinder
In Skûlenboarch wandelen we over de draaibrug die op een
doordeweekse dag meer open dan dicht staat. Het café ‘Lâns it Wetter’ is
vakantie-gesloten; dus dat wordt eigen thee. Iets verderop langs het kanaal is
een leuk plekje waar we, een beetje op de wind, thee kunnen drinken; een grote
bolder fungeert als bankje. Er passeert een aantal boten waarvoor de brug open
wordt gedraaid. Waar wij zitten meert het vrachtschip “Papillon” aan en met een
kraan wordt een auto vanaf het achterdek op de wal neergezet. Daarna vaart de vlinder
naar de andere kant van het kanaal. Hij zet ons hierbij in een blauwe
uitlaatwalm. Kom, het wordt tijd om verder te gaan.
Iets verderop kun je met een kraan auto's te water laten |
Een grote bolder doet dienst als picknickbankje. Nadeel? Je krijgt er wel een smerige broek van |
Ooit zoiets gezien? Een kano met ingebouwde dieselmotor |
Een kraan op het achterdek tilt de auto van het schip naar de wal. Let op! Er niet tussen! |
Gelukkig staat de finishauto niet in de volle zon. Dat hebben wij vandaag al genoeg gestaan |
Jan en Foekje worden door buurvrouw Tineke uitgenodigd om op het platje van de buren van nummer 7 nog een Trippel te komen drinken. Alhoewel ze de hele dag al getrippeld hebben, trippelen ze nog naar de tuin van de buren. De Tripel Karmeliet smaakt er voortreffelijk.
Het was vandaag een warme maar desalniettemin prima wandeldag.
Het was vandaag een warme maar desalniettemin prima wandeldag.