Drenthepad etappe 15 van Oosterhesselen naar Nieuw Balinge – 12,6 km

Bijzonderheden: 

Het is vandaag mistig en hoewel de zon haar best doet, blijft het zicht minimaal. We missen daardoor vergezichten, maar het geeft ook wel mooie sfeerbeelden. We lopen door het mooie dorpje Gees, dat bijna in wintersfeer is. In Gees ligt voor café De Zwerfkei de grootste zwerfkei van Nederland; 35 ton. We moeten tweemaal over schrikdraad stappen (Famke is lichtelijk in paniek), er wordt een koffiemok ‘weggegooid’ en we lopen langs een voormalige houten middeleeuwse burcht Klinkenberg. 

We vertrekken om 9.00 uur. Het is mistig, maar we hopen dat de mist optrekt in de omgeving van Gees. Helaas, de zon dringt aan, maar komt er niet doorheen. Het is echter geen verkeerd wandelweer. We lopen Oosterhesselen uit richting kerkhof. Dan steken we een drukke weg over en lopen over een rustige weg naar Gees. Dat is een leuk dorp met allemaal oude boerderijen. Komende vrijdag en zaterdag zal Gees in wintersfeer zijn. De lampjes hangen en de houten reclameborden staan al klaar. Het zullen vast sfeervolle dagen zijn. 

Na Gees lopen we via het Geeser veld naar een mooi natuurgebied waar de Klinkenberg ooit heeft gestaan. Voordat we daar zijn, drinken we koffie en eten een broodje. Tineke wil de druppels met iets te veel kracht uit haar kopje slaan en gooit met een boogje het hele kopje weg. Altijd grappig om te zien. We lopen over een mooi pad de meanderende Geeser stroom over en komen uiteindelijk in een gebied omzoomd met prikkeldraad. We moeten twee keer over de draad stappen, hetgeen voor Famke altijd reden is tot lichte paniek. Maar gelukkig gaat alles goed. Van de oude houten burcht De Klinkenberg is niets meer te zien, alleen de aarden heuvel, de motte is zichtbaar. Wel een apart idee dat hier in de Middeleeuwen een burcht heeft gestaan aan de weg van Coevorden naar Ruinen. 

We lopen een stukje langs een rustige weg, steken over en duiken dan Boswachterij Gees in. We lopen door bossen en over een prachtig heideveld. Het heeft iets mystieks die mist over de heide. Je ziet ook veel spinnewebben met druppeltjes, prachtig. Bijna aan het eind van het heideveld drinken we nog een kopje soep, maar we zitten niet te lang, daar is het weer te ‘klam’ voor. Na de heide lopen we weer zigzaggend door het bos en vinden dan de finishauto terug. Op naar de kerk van Hesseln en dan weer naar huis, we zijn mooi vroeg. 

Als we thuis zijn dan nodigt Tineke ons uit voor een mok warme chocolademelk, met rum natuurlijk. Heerlijk. We plannen ook een paar data in december. Als het een beetje meezit, dan kunnen we dit jaar nog twee etappes lopen.

Drenthepad etappe 14 van Erm naar Oosterhesselen - 11,3 km

Bijzonderheden: 

We starten vroeg, om 8.00 uur vertrek uit Grou omdat de Brouwers aan het eind van de middag een logé verwachten. Het heeft gevroren en de rijp hangt over de landen. Ook zie je hier en daar ijs in de sloten en plassen. De zonsopkomst is fel en prachtig, al is het rijden tegen de zon in kijkend iets lastig. We hebben vandaag top weer, heel zonnig en weinig wind, daarom valt de kou reuze mee. We lopen in een open landschap met prachtige houtwallen van eiken en elzen en komen door diverse kleine en grote esdorpen als Diphoorn en Sleen.

Eerst over een fietspad, maar al snel over onverharde paden lopen we richting Diphoorn. We passeren een Duitse herderkennel, waar diverse honden, ook puppies, buiten zijn. We kunnen over de velden uitkijken, maar lopen veel door/langs boomsingels. Diphoorn is een gehucht met een paar prachtig verbouwde boerderijtjes, een boerderijwinkel en een recent onthulde markesteen. Markestenen zijn grensstenen die de scheiding tussen twee of meer marken aangeven. In dit geval tussen de marken Sleen en Diphoorn. Er is een steen, een bankje en een zuiltje met info van cortenstaal. 
 
In Sleen valt, behalve de rotonde met ‘scheiten’ het prachtige oude gemeentehuis bij de Brink uit 1938 op. Het is gebouwd in neo-klassieke stijl. Maar verder is er weinig levendigs aan het gedeelte waar we doorheen lopen. De oude herberg is helaas in vlammen opgegaan en veel winkels staan leeg. Wel is er een waterpomp op de es. Na Sleen lopen we weer langs boomsingels en andere bossages. Op een verrotte boomstam in de zon drinken we onze koffie en nemen een broodje. Als we, aldus gesterkt, weer verder lopen, dan zien we op het eind van dit bospaadje een prachtig bankje staan, ook in de zon.
 
Verder lopend komen we op het landgoed De Klencke, een gebied met houtwallen, singels, oud bos, natte graslanden en een heidegebied. Havezate De Klencke zelf krijgen we helaas niet te zien. Op een bankje uitkijkend over de heide met al z’n mooie ‘harfstdroaden’ drinken we koffie/soep. Jan spot nog een 6-tal reeën dat achter ons in de bosjes verdwijnt. In dit gebied zien we ook nog andere wandelaars die van dit gebied en de mooie dag genieten. Na het landgoed De Klencke lopen we Oosterhesselen binnen, ofwel ‘Hesseln’ op sien Drents. Daar achter de mooie hervormde kerk uit de 15^de eeuw staat de finishauto op ons te wachten. De kerktoren van deze kerk staat los van het schip. Vlakbij de auto is een monument voor de inwoners die hun leven lieten in de Tweede Wereldoorlog bij het verbergen van Joden en het laten verdwijnen van bevolkingsregisters. Ook de gevallenen in Nederlands Indië zijn hierbij vermeld.
 
Omstreeks 13.30 zijn we weer op weg naar huis. Deze keer over de A32, de heenreis ging via de Haudmare. J&F gaan nog via Steenwijk en Wolvega, H&T gaan rechtstreeks naar huis.
 

Drenthepad etappe 13 van het Valtherbos naar Erm - 11,8 km

Bijzonderheden: 

Het is vandaag een beetje troosteloos weer, maar in ieder geval droog en niet heel koud. We lopen door de bossen met hun kleurige bladeren en nog een paar flinke grafheuvels en in Emmen door het oude Noorder Dierenpark dat nu het Rensenpark heet. Tineke verrast ons vandaag met glühwein!

Als we in Emmen zijn, laten we de Hondsrug achter ons en gaan lopen in het gebied van de Zuid-Drentse esdorpen. Dit zijn dorpen die oorspronkelijk ontstonden rond gemeenschappelijke akkers (essen) op hogere grond, omringd door lager gelegen hooilanden en veengrond. Van oudsher woonden er boeren in hun Saksische boerderijen, nu zijn het voornamelijk woonboerderijen geworden. 

 

Na het Valtherbos steken we de Weerdingerstraat over en komen dan in een bos met 2 grafheuvels en een idyllische waterplas (’t Appeltje) voordat we in een mooie rustige wijk van Emmen komen. We steken het spoor over en lopen dan richting het voormalige Noorder Dierenpark. Ze hebben er nu een park van gemaakt, het Rensenpark, vernoemd naar de toenmalige directeuren van het dierenpark. Je kunt je nauwelijks een voorstelling maken hoe de dierentuin er heeft uitgezien. Het centrum van Emmen is groot, maar een beetje doods. Alle winkels zijn gesloten. We raken een beetje in verwarring van de bewegwijzering, maar lopen toch de goede kant op. Vlakbij het modern gebouwde Atlas-theater op het Raadhuisplein drinken we koffie op een moderne bank.

 

We lopen Emmen uit via de nieuwe dierentuin, Wildlands. We kunnen niets zien, maar horen vanuit de verte wel een soort gebrul. Het klinkt indrukwekkend. We komen later aan bij het Oranjekanaal dat we oversteken en voorbij een manege duiken we het bos weer in. Dit is het Noordbargerbos. Het eerste pad is een technisch stukje, het is namelijk een zandpad dat één grote modderpoel is geworden, dus droge voeten houden is een hele kunst. Als we op een bankje gaan pauzeren voor de thee, dan heeft Tineke een leuke verrassing, we drinken geen thee, maar lekkere glühwein!! Toppen. Als we het bos uit zijn, lopen we nog een stuk over het fietspad naast de Ermerweg en zijn dan terug bij de auto. J & F waren bang dat ze de auto niet hadden afgesloten, maar gelukkig was dit wel gebeurd. 

 

We zijn mooi vroeg, het is rond 15.00 uur. De startauto staat ons op te wachten en we rijden terug naar Grou. Na ons op te hebben gefrist, sluiten we de dag af met pompoensoep met vers gebakken broodjes op it Roer 7.

 

 

 

 

Drenthepad etappe 12 van Schoonloo naar het Valtherbos - 12,5 km

Bijzonderheden: 

Een prachtige zonnige herfstdag. Zo’n 17 graden, bijna zomers. Het grootste deel lopen we door bossen, in het begin over een (heide)veld, één lang recht stuk over een rustige weg naar Valthe en dan verder door het Valtherbos met zijn vele grafheuvels, een hunebed en een onderduikershol. Bij de bakker in Valthe kopen we een paar lekkere koeken en bij de lunch worden we aangesproken door een praatgrage meneer op een driewieler.

 

We hebben een prima dag uitgezocht voor deze 12^de etappe. We rijden over de Haudmare (later de N381) naar Emmen en parkeren de finishauto op een parkeerterreintje net buiten Emmen aan de Weerdingerstraat. In de startauto drinken we koffie met pepernoten. We starten in het bos, steken de weg over en komen dan over een veld waar in de verte runderen lopen. Alle vier herkennen we deze omgeving, we zijn hier al eens eerder geweest. We lopen een stukje door het bos, treffen voor we een bungalowpark passeren een meneer op een driewieler die meldt dat hij zijn medicijnen om 12.00 uur moet nemen en lopen dan over een lange rechte weg richting Valthe. Men is driftig bezig met het afgraven van zand en het maken van greppels. Het hoe en waarom is ons niet duidelijk. Als we op een mooie picknickbank onze lunch gebruiken komt de meneer op z’n driewieler er gezellig bij. Het is een spraakwaterval. Als wij, haastig opgestaan, alweer onderweg zijn, dan praat hij nog.

 

Voorbij een ijsbaan lopen we een buitenwijk van Valthe in. Prachtige huizen en boerderijen, erg landelijk. Bij een kleine bakkerij kopen we een zak koeken, voor straks bij de thee. Dan door het Valtherbos, met zijn prachtige herfstkleuren. Immense bomen, een immense hoeveelheid bladeren, nog een paar paddenstoelen en een imposant onderduikershol met gedenksteen voor boer Albertus Zefat die hier 16 Joden liet onderduiken. Een groot wonder dat ze niet zijn verraden en hulde aan al die Valthenaren die ondanks alle gevaren hulp zijn blijven bieden.

 

Vlak voor de finish vinden we nog een bankje met zicht op één van de grafheuvels en drinken daar onze thee met een overheerlijke bakkerskoek. Dan zijn we terug bij de auto en rijden via een origineel veldkeienpad naar de startauto. We gaan weer over de N381 terug naar huis. Het is redelijk rustig op de weg en we hebben geen files. Terug in Grou frissen we ons op en gaan dan boerenkoolstamppot eten op nr. 9. Een prima afsluiting van een prima wandeldag.