Drenthepad etappe 8 van Schipborg naar Eext - 13,5 km

Bijzonderheden: Prachtig zonnig weer, heerlijk om te lopen. Vandaag moeten we 2 x opsplitsen omdat er op 2 trajecten geen honden mogen komen. We doen een fijn terras in Anloo aan. Dit is het laatste gedeelte in het gebied van de Drentsche Aa en deels lopen we al in het gebied ‘De Hondsrug’. De Hondsrug vormt een scherpe grens tussen het Drents Plateau en het oerstroomdal van de Hunze. De ruggen en dalen in dit gebied werden in de ijstijden gevormd. Het is voorlopig de laatste loopdag voor de zomer. Hopelijk kunnen we deze route in oktober vervolgen.

 

We ontmoeten elkaar op het parkeerterrein van camping ‘De Hondsrug’ dat tussen Anloo en Eext in ligt en rijden dan naar Schipborg waar we in de auto en in de schaduw koffiedrinken. Het huis waar we op uit kijken is in de verkoop en er zijn kijkers. Wij worden door de makelaar ook al als potentiële kijkers gezien. 

 

We lopen door het eerste archeologische reservaat van Nederland, het Strubben-Kniphorstbosch met zijn hunebedden en grafheuvels. Het pad gaat weer veel over zandpaden en we gaan soms door bossen, dan weer langs heidevelden. De eerste splitsing van de groep krijgt Famke gelukkig niet mee. Ze is volledig getriggerd door een kudde schapen dat door een hond bijeen wordt gedreven. Op een gegeven moment loopt Famke weer achteraan. We zijn vergeten om water mee te nemen en zijn daarom blij als we in Anloo de mooie romaanse Sint Magnuskerk zien staan met aan de overkant een terras van een café. Daar is voor Famke water en voor ons een lekker biertje. Er zitten al redelijk veel mensen op het terras, voornamelijk fietsers. Foekje maakt een verspreking, ze meldt dat Famke de poot op de voet heeft, maar ze bedoelt dat Famke haar kop op Jan z’n voet heeft gelegd. Het biertje tikt er alweer lekker in…

 

De Sint Magnuskerk is gebouwd rond 1100 en heeft een zadeldaktoren, trapgevels en een bakstenen uitbreiding uit de latere middeleeuwen. De Etstoel vergaderde hier tot het einde van de 18^de eeuw. De Etstoel was het Drents gerechtshof. Vandaag de dag hebben we het Hof van Justitie. Elk jaar wordt in de Sint Magnuskerk op de derde zaterdag in augustus een waargebeurde rechtszitting nagespeeld. Buiten de kerk is dan een jaarmarkt.

 

We lopen Anloo uit via een zandpad met fietspad. Eerst langs essen, daarna langs een bosrand en dan weer in het bos. Tineke loopt voorop en gaat rechtdoor terwijl de rest van het gezelschap stiekem rechtsaf slaat. Altijd grappig. We volgen de bordjes Pinetum. Pinetus Ter Borgh is een park met 400 coniferen dat in 1953 op particulier initiatief is aangelegd. In dit landgoed Terborgh zien we ook het hunebed van Terborgh en diverse grafheuvels uit de ijzertijd. Als we de Annerweg oversteken, dan zijn we weer op het parkeerterrein van de camping. Snel terug naar Schipborg en dan weer naar huis.

 

  

Drenthepad etappe 7 van Glimmen naar Schipborg - 12,8 km

Bijzonderheden: Prachtig zonnig weer, maar wel een frisse noordenwind. Prima om te lopen. Hotze en Tineke staan met hun Kipje op camping De Appelhof in Midlaren. Voor de caravan genieten we van koffie met koek. Vandaag valt de route op veel plekken samen met de route van het Pieterpad. We lopen door bossen en langs akkers.

We zetten de finishauto bij Schipborg neer en starten weer op de zanderige Pollseweg. Dit zandpad uitlopend maken we een klein rondje door het Noordlaarderbos. Dan over smalle paden door landbouwgebieden. Er is ook een weiland vol met Inkarnaatklaver. Een grote rode klaversoort, nog nooit van gehoord. Vlak voor Midlaren bekijken we het duo hunebed Steenakker. Pal naast een oud boerderijtje. Aangezien men bezig is met werkzaamheden in polder Noordma, is de hele route gewijzigd. De lus door deze polder en langs het Zuidlaardermeer mogen we helaas niet lopen. Net na het hunebed van Midlaren gaan we ‘rechtstreeks’ richting Zuidlaren over de Schutsweg (route Pieterpad)

In het brinkdorp Zuidlaren (7 brinken) zoeken we driftig naar een bankje dat in de zon, maar uit de wind staat. Helaas. Het wordt een plekje op het grasveld naast een oude Joodse Synagoge. Er is een gedenksteen van 15 weggevoerde joden. De jongste was 10, de oudste was 67 jaar. De meesten zijn in Auschwitz vermoord, afschuwelijk. Famke haar batterij was een beetje leeg, maar een flesje water doet gelukkig wonderen. Het opstaan kost Foekje wat moeite, maar met hulp van Jan en Tineke slaagt dit uiteindelijk wel. 

Met nieuwe energie lopen we verder en komen op het terrein van ‘Dennenoord’, een psychiatrische kliniek. 11 jaar geleden zaten we er op een bankje en maakten we kennis met een meneer die steeds zei ‘met u is niks mis mee’. Deze zin gebruiken we nog regelmatig, maar de meneer in kwestie hebben we vandaag niet gezien. We lopen via een tunnel onder de N34 door en komen bij een grote camping De Vledders. Daar vlakbij is een militair oefenterrein, er wordt driftig geschoten. Bij een kleine zandvlakte drinken we nog thee/bouillon. Het is er warm in de zon en we zien veel grote Beekjuffers.

 

Voor het restaurant bij Schipborg kan Famke nog een duik nemen in de Drentsche Aa. Daar knapt ze helemaal van op. We maken een foto van een informatie Uil en de wegwijzer met daarop de verschillende wandelroutes: Groot Frieslandpad, Drenthepad en Pieterpad. Dan zijn we alweer bij de auto terug.

 

Als ook de startauto weer is opgehaald, gaan we naar de camping voor wat fris en een kopje koffie. Daarna gaan we naar restorante & pizzeria La vita è bella (tegenover de camping) voor een heerlijke pizza. Een geschenk voor Jan & Foekje van Hotze & Tineke. TOPPEN! Helaas is er geen tijd voor een toetje omdat Foekje ’s avonds nog leesclub heeft en 2 leesvriendinnen moet ophalen. Maar wat een fijne afsluiting van weer een top wandeldag!

Drenthepad etappe 6 van Paterswolde naar Glimmen - 12,8 km

Bijzonderheden: Prachtig zonnig weer, zo’n 16/17 graden. Heel fijn om te lopen en niet te warm. Vandaag loopt Hein ook weer gezellig mee. We starten nu met een route door het nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa, een uniek beekdallandschap. Overwegend zand- en fietspaden. Onderweg een fijn terras aangedaan. Er vallen twee leuke versprekingen te noteren: ‘Freidfreed’ die op naam van Hotze komt en ‘bierflikjes’ van Tineke.

We zetten de finishauto op een zandpad in Glimmen vlakbij een golfbaan en drinken eerst koffie. Daarna gaan we met de auto naar het landgoed De Braak. We steken de drukke Hoofdweg over en lopen over het landgoed Vennebroek vlak langs het Friesche Veen. Daar zien we veel ganzenechtparen met jonge gansjes. Leuk om te zien. We lopen langs/over verschillende landgoederen: Lemferdinge, Vosbergen, de Duinen, Oosterbroerk, en zien veel statige huizen en ook een oorlogsmonument (grote kei met twee namen erop) en een grafsteen van een rijke mevrouw; Wilhelmina Berendina Kraus – Groeneveld en haar man. Deze mevrouw heeft het landgoed Vosbergen laten aanleggen. We lopen helemaal aan de buitenrand van Paterswolde en zien van het dorp zelf niet zoveel. De genoemde landgoederen maken deel uit van de zogenaamde landgoederengordel die in 1997 tot beschermd dorpsgezicht werd aangewezen.

 

Op een bankje drinken we koffie en eten een broodje. Daarna verder richting de Drentsche Aa en het Noord Willemskanaal waar bij de brug een ijstentje met terrasje zit, dat we manmoedig links laten liggen. Voordat we onder de A28 doorlopen, zien we aan de linkerkant de mooie Witte Molen staan. Dan zijn we onder de rook van Glimmen en zien rechts het statige huis Huis te Glimmen. We moeten een stukje langs een drukke weg, voordat we rechtsaf over een smal zandpad verder kunnen. Net voor het spoor zien we het terras van bistro De Kastanjehoeve dat open is. Toch maar even een biertje met een bittergarnituur. Smaakt altijd goed. De ober is nog niet heel bedreven: hij vergeet Jan z’n biertje, evenals de tonic van onze buurvrouw, gaat op mijn voet staan en later laat hij het dienblad vallen, waarna hij alles slordig opveegt.

 

Over het spoor gaan we via een smal en druk fietspad het zandpad de Pollselaan weer op. Onderweg ziet F nog een oud-collega met twee enorm blaffende honden, even kort bijkletsen dus. Dan over het zandpad richting auto. Langs de gehele Pollselaan zijn netten tussen de bomen gespannen. Men is niet geheel trefzeker blijkbaar. We zien ook wel zelfrijdende golftrolleys rijden, heel bijzonder. Hein filosofeert dat straks de golfclubs ook zelf’slaand’ zullen zijn. Over de brug bij een klein watertje drinken we onze thee/bouillon aan een 6-kantige informatietafel. Er staat voldoende info op over de omgeving. Dan zijn we weer bij de auto terug.