Drenthepad etappe 15 van Oosterhesselen naar Nieuw Balinge – 12,6 km

Bijzonderheden: 

Het is vandaag mistig en hoewel de zon haar best doet, blijft het zicht minimaal. We missen daardoor vergezichten, maar het geeft ook wel mooie sfeerbeelden. We lopen door het mooie dorpje Gees, dat bijna in wintersfeer is. In Gees ligt voor café De Zwerfkei de grootste zwerfkei van Nederland; 35 ton. We moeten tweemaal over schrikdraad stappen (Famke is lichtelijk in paniek), er wordt een koffiemok ‘weggegooid’ en we lopen langs een voormalige houten middeleeuwse burcht Klinkenberg. 

We vertrekken om 9.00 uur. Het is mistig, maar we hopen dat de mist optrekt in de omgeving van Gees. Helaas, de zon dringt aan, maar komt er niet doorheen. Het is echter geen verkeerd wandelweer. We lopen Oosterhesselen uit richting kerkhof. Dan steken we een drukke weg over en lopen over een rustige weg naar Gees. Dat is een leuk dorp met allemaal oude boerderijen. Komende vrijdag en zaterdag zal Gees in wintersfeer zijn. De lampjes hangen en de houten reclameborden staan al klaar. Het zullen vast sfeervolle dagen zijn. 

Na Gees lopen we via het Geeser veld naar een mooi natuurgebied waar de Klinkenberg ooit heeft gestaan. Voordat we daar zijn, drinken we koffie en eten een broodje. Tineke wil de druppels met iets te veel kracht uit haar kopje slaan en gooit met een boogje het hele kopje weg. Altijd grappig om te zien. We lopen over een mooi pad de meanderende Geeser stroom over en komen uiteindelijk in een gebied omzoomd met prikkeldraad. We moeten twee keer over de draad stappen, hetgeen voor Famke altijd reden is tot lichte paniek. Maar gelukkig gaat alles goed. Van de oude houten burcht De Klinkenberg is niets meer te zien, alleen de aarden heuvel, de motte is zichtbaar. Wel een apart idee dat hier in de Middeleeuwen een burcht heeft gestaan aan de weg van Coevorden naar Ruinen. 

We lopen een stukje langs een rustige weg, steken over en duiken dan Boswachterij Gees in. We lopen door bossen en over een prachtig heideveld. Het heeft iets mystieks die mist over de heide. Je ziet ook veel spinnewebben met druppeltjes, prachtig. Bijna aan het eind van het heideveld drinken we nog een kopje soep, maar we zitten niet te lang, daar is het weer te ‘klam’ voor. Na de heide lopen we weer zigzaggend door het bos en vinden dan de finishauto terug. Op naar de kerk van Hesseln en dan weer naar huis, we zijn mooi vroeg. 

Als we thuis zijn dan nodigt Tineke ons uit voor een mok warme chocolademelk, met rum natuurlijk. Heerlijk. We plannen ook een paar data in december. Als het een beetje meezit, dan kunnen we dit jaar nog twee etappes lopen.

Drenthepad etappe 14 van Erm naar Oosterhesselen - 11,3 km

Bijzonderheden: 

We starten vroeg, om 8.00 uur vertrek uit Grou omdat de Brouwers aan het eind van de middag een logé verwachten. Het heeft gevroren en de rijp hangt over de landen. Ook zie je hier en daar ijs in de sloten en plassen. De zonsopkomst is fel en prachtig, al is het rijden tegen de zon in kijkend iets lastig. We hebben vandaag top weer, heel zonnig en weinig wind, daarom valt de kou reuze mee. We lopen in een open landschap met prachtige houtwallen van eiken en elzen en komen door diverse kleine en grote esdorpen als Diphoorn en Sleen.

Eerst over een fietspad, maar al snel over onverharde paden lopen we richting Diphoorn. We passeren een Duitse herderkennel, waar diverse honden, ook puppies, buiten zijn. We kunnen over de velden uitkijken, maar lopen veel door/langs boomsingels. Diphoorn is een gehucht met een paar prachtig verbouwde boerderijtjes, een boerderijwinkel en een recent onthulde markesteen. Markestenen zijn grensstenen die de scheiding tussen twee of meer marken aangeven. In dit geval tussen de marken Sleen en Diphoorn. Er is een steen, een bankje en een zuiltje met info van cortenstaal. 
 
In Sleen valt, behalve de rotonde met ‘scheiten’ het prachtige oude gemeentehuis bij de Brink uit 1938 op. Het is gebouwd in neo-klassieke stijl. Maar verder is er weinig levendigs aan het gedeelte waar we doorheen lopen. De oude herberg is helaas in vlammen opgegaan en veel winkels staan leeg. Wel is er een waterpomp op de es. Na Sleen lopen we weer langs boomsingels en andere bossages. Op een verrotte boomstam in de zon drinken we onze koffie en nemen een broodje. Als we, aldus gesterkt, weer verder lopen, dan zien we op het eind van dit bospaadje een prachtig bankje staan, ook in de zon.
 
Verder lopend komen we op het landgoed De Klencke, een gebied met houtwallen, singels, oud bos, natte graslanden en een heidegebied. Havezate De Klencke zelf krijgen we helaas niet te zien. Op een bankje uitkijkend over de heide met al z’n mooie ‘harfstdroaden’ drinken we koffie/soep. Jan spot nog een 6-tal reeën dat achter ons in de bosjes verdwijnt. In dit gebied zien we ook nog andere wandelaars die van dit gebied en de mooie dag genieten. Na het landgoed De Klencke lopen we Oosterhesselen binnen, ofwel ‘Hesseln’ op sien Drents. Daar achter de mooie hervormde kerk uit de 15^de eeuw staat de finishauto op ons te wachten. De kerktoren van deze kerk staat los van het schip. Vlakbij de auto is een monument voor de inwoners die hun leven lieten in de Tweede Wereldoorlog bij het verbergen van Joden en het laten verdwijnen van bevolkingsregisters. Ook de gevallenen in Nederlands Indië zijn hierbij vermeld.
 
Omstreeks 13.30 zijn we weer op weg naar huis. Deze keer over de A32, de heenreis ging via de Haudmare. J&F gaan nog via Steenwijk en Wolvega, H&T gaan rechtstreeks naar huis.
 

Drenthepad etappe 13 van het Valtherbos naar Erm - 11,8 km

Bijzonderheden: 

Het is vandaag een beetje troosteloos weer, maar in ieder geval droog en niet heel koud. We lopen door de bossen met hun kleurige bladeren en nog een paar flinke grafheuvels en in Emmen door het oude Noorder Dierenpark dat nu het Rensenpark heet. Tineke verrast ons vandaag met glühwein!

Als we in Emmen zijn, laten we de Hondsrug achter ons en gaan lopen in het gebied van de Zuid-Drentse esdorpen. Dit zijn dorpen die oorspronkelijk ontstonden rond gemeenschappelijke akkers (essen) op hogere grond, omringd door lager gelegen hooilanden en veengrond. Van oudsher woonden er boeren in hun Saksische boerderijen, nu zijn het voornamelijk woonboerderijen geworden. 

 

Na het Valtherbos steken we de Weerdingerstraat over en komen dan in een bos met 2 grafheuvels en een idyllische waterplas (’t Appeltje) voordat we in een mooie rustige wijk van Emmen komen. We steken het spoor over en lopen dan richting het voormalige Noorder Dierenpark. Ze hebben er nu een park van gemaakt, het Rensenpark, vernoemd naar de toenmalige directeuren van het dierenpark. Je kunt je nauwelijks een voorstelling maken hoe de dierentuin er heeft uitgezien. Het centrum van Emmen is groot, maar een beetje doods. Alle winkels zijn gesloten. We raken een beetje in verwarring van de bewegwijzering, maar lopen toch de goede kant op. Vlakbij het modern gebouwde Atlas-theater op het Raadhuisplein drinken we koffie op een moderne bank.

 

We lopen Emmen uit via de nieuwe dierentuin, Wildlands. We kunnen niets zien, maar horen vanuit de verte wel een soort gebrul. Het klinkt indrukwekkend. We komen later aan bij het Oranjekanaal dat we oversteken en voorbij een manege duiken we het bos weer in. Dit is het Noordbargerbos. Het eerste pad is een technisch stukje, het is namelijk een zandpad dat één grote modderpoel is geworden, dus droge voeten houden is een hele kunst. Als we op een bankje gaan pauzeren voor de thee, dan heeft Tineke een leuke verrassing, we drinken geen thee, maar lekkere glühwein!! Toppen. Als we het bos uit zijn, lopen we nog een stuk over het fietspad naast de Ermerweg en zijn dan terug bij de auto. J & F waren bang dat ze de auto niet hadden afgesloten, maar gelukkig was dit wel gebeurd. 

 

We zijn mooi vroeg, het is rond 15.00 uur. De startauto staat ons op te wachten en we rijden terug naar Grou. Na ons op te hebben gefrist, sluiten we de dag af met pompoensoep met vers gebakken broodjes op it Roer 7.

 

 

 

 

Drenthepad etappe 12 van Schoonloo naar het Valtherbos - 12,5 km

Bijzonderheden: 

Een prachtige zonnige herfstdag. Zo’n 17 graden, bijna zomers. Het grootste deel lopen we door bossen, in het begin over een (heide)veld, één lang recht stuk over een rustige weg naar Valthe en dan verder door het Valtherbos met zijn vele grafheuvels, een hunebed en een onderduikershol. Bij de bakker in Valthe kopen we een paar lekkere koeken en bij de lunch worden we aangesproken door een praatgrage meneer op een driewieler.

 

We hebben een prima dag uitgezocht voor deze 12^de etappe. We rijden over de Haudmare (later de N381) naar Emmen en parkeren de finishauto op een parkeerterreintje net buiten Emmen aan de Weerdingerstraat. In de startauto drinken we koffie met pepernoten. We starten in het bos, steken de weg over en komen dan over een veld waar in de verte runderen lopen. Alle vier herkennen we deze omgeving, we zijn hier al eens eerder geweest. We lopen een stukje door het bos, treffen voor we een bungalowpark passeren een meneer op een driewieler die meldt dat hij zijn medicijnen om 12.00 uur moet nemen en lopen dan over een lange rechte weg richting Valthe. Men is driftig bezig met het afgraven van zand en het maken van greppels. Het hoe en waarom is ons niet duidelijk. Als we op een mooie picknickbank onze lunch gebruiken komt de meneer op z’n driewieler er gezellig bij. Het is een spraakwaterval. Als wij, haastig opgestaan, alweer onderweg zijn, dan praat hij nog.

 

Voorbij een ijsbaan lopen we een buitenwijk van Valthe in. Prachtige huizen en boerderijen, erg landelijk. Bij een kleine bakkerij kopen we een zak koeken, voor straks bij de thee. Dan door het Valtherbos, met zijn prachtige herfstkleuren. Immense bomen, een immense hoeveelheid bladeren, nog een paar paddenstoelen en een imposant onderduikershol met gedenksteen voor boer Albertus Zefat die hier 16 Joden liet onderduiken. Een groot wonder dat ze niet zijn verraden en hulde aan al die Valthenaren die ondanks alle gevaren hulp zijn blijven bieden.

 

Vlak voor de finish vinden we nog een bankje met zicht op één van de grafheuvels en drinken daar onze thee met een overheerlijke bakkerskoek. Dan zijn we terug bij de auto en rijden via een origineel veldkeienpad naar de startauto. We gaan weer over de N381 terug naar huis. Het is redelijk rustig op de weg en we hebben geen files. Terug in Grou frissen we ons op en gaan dan boerenkoolstamppot eten op nr. 9. Een prima afsluiting van een prima wandeldag.

 

Drenthepad etappe 11 van Buinen naar Schoonloo – 13,5 km

Bijzonderheden: 

Een stormachtige herfstdag met veel zon en een klein spatje regen. Niet heel koud, echt heerlijk om te wandelen. Veel ‘offroad’ door bossen, over heidevelden en langs akkers. We hebben 1 dorpje aangedaan, Exloo. Vandaag weer veel paddenstoelen, grafheuvels uit de ijzertijd en hunebedden gezien, een Amerikaans vliegtuigmonument en heeeeel veel bladeren.

 

We rijden op Schoonloo aan via de Haudmare, later de N381 naar Emmen. We zetten de auto op een kleine parkeerplaats aan de Exloërweg tussen Exloo en Odoorn. Dan rijden we naar de startauto bij boerderij Welgelegen. Na de koffie en de onovertroffen eigen gebakken koek van Tineke gaan we weer los. Het heeft fors geregend, de paden zijn modderig, maar het is droog. We lopen langs de bossingel en dan dwars door de bossen van boswachterij Exloo. Het heeft flink gewaaid en de bomen hebben al heel wat bladeren laten vallen. We lopen over mooie smalle paadjes en zien veel grafheuvels en hunebedden. Bij een van die hunebedden steken we een veldkeienweg over en drinken onze koffie aan een iets gammele en natte picknickbank met leuke kleine paddenstoelen op steeltjes. 

 

Dan verder langs een oude ijsbaan en een indrukwekkend Amerikaans vliegtuigmonument. Op 11 januari 1944 stortte hier een Amerikaanse bommenwerper neer. Alle 10 bemanningsleden kwamen hierbij om het leven. De boswachter heeft de omtrek van het vliegtuig gemarkeerd met veldkeien en beukenbomen en er staat een plaquette. We lopen vervolgens door het levendige Exloo, waar Tineke nog even een leuk winkeltje binnengaat. Er is ook een grote schoenenwinkel met prachtige wandelschoenen. Dan het dorp uit langs een prachtige mozaïekbank met schaapjes. We hebben nu fors tegenwind op het modderige zandpad langs een akker. Dan lopen we richting het Molenveld, waar verderop een kudde schapen graast, beschermd door grote honden zo staat op een bord. Met tegenwind lopen we het Molenveld rond en drinken onze thee op een bankje in de luwte. We lopen langs een prachtige beukensingel en komen dan nog een stukje door het Odoornerzand. We wijken iets van de route af en arriveren weer bij de auto. 

 

Terug naar de startauto bij Welgelegen en dan terug naar Grou. We gaan voor de laatste keer deze wandelroute over Groningen. Het is razend druk, ook al in Drenthe op de weg Emmen – Groningen. Maar rond Groningen staat het gewoon stil. Te veel auto’s tegelijk op de weg. Gelukkig komen beide auto’s veilig in Grou aan. Kok Jan trakteert ons (inclusief Hein) op een heerlijke stamppotmaaltijd (hutspot en rode kool). Een top afsluiting van deze wandeldag.

Drenthepad etappe 10 van Drouwen naar Buinen - 11,6 km

Bijzonderheden: 

Heerlijk wandelweer met veel zon, al is het in het begin frisjes te noemen met 6 graden. We lopen eerst langs akkers, passeren twee dorpen, Bronneger een gehucht en het drukke Borger, en het laatste stuk gaat over een heideveld en door het bos. We zien grafheuvels, hunebedden en een pingo. Weer zijn er veel paddenstoelen die moeten worden gefotografeerd. In Borger wordt bij een kraampje nog een zak walnoten gekocht.

 

We zetten de finishauto achter Borger bij boerderij Welgelegen (die er niet erg goed bij staat) en starten vanaf de parkeerplaats bij een uitspanning in Drouwen. Natuurlijk nadat we koffie en koekjes hebben genuttigd. We lopen met tegenwind over een zandpad langs akkers, hebben een stukje klinkerweg en lopen dan weer via een zandpad naar het gehucht Bronneger met vele mooie boerderijtjes. Via een zandpad lopen we langs grafheuvels en hunebedden door het bos en langs heide en essen. In Borger staat een kraampje met zakken wal- en hazelnoten. Gelukkig hebben H&T contant geld en kan een zakje worden gekocht. We lopen een stukje over het terrein van het Hunebedcentrum, waar ook het langste hunebed van Nederland staat (22 meter). Een eekhoorntje klimt en springt van boom tot boom, zo’n leuk gezicht. In het centrum van Borger bij de rotonde en het infopunt drinken we koffie en eten onze boterhammen. 

 

Over een klein industrieterrein lopen we naar het kanaal Buinen – Schoonoord. Het water kleurt bruin en ziet er niet echt appetijtelijk uit. Onder de weg door via een groene buitenwijk lopen we Borger uit op weg naar het Buinerveld met zijn bossen en heidevelden. Het is zonnig en een bankje aan de rand van het grote heideveld lokt: hier maar even theedrinken. Voor Tineke maar 1 kopje. Haar tweede kopje valt van de bank en bevochtigt haar schoen. Het is wel en wiebelbankje, het schiet Foekje bijna in haar rug als ze er als eerste op gaat zitten. Als we verder gaan, wordt het bankje onmiddellijk bezet door een eenzame fietser. Voordat we de bossen ingaan passeren we een grote pingo, daterend uit de laatste ijstijd. Er staan wel 4 jeepachtige wagentjes bij de pingo, er is een excursie gaande. Het bos wordt gekenmerkt door veel mos en prachtige gekleurde bladeren en paddenstoelen. Het laatste stukje naar de auto gaan we over een veld met een koppel echte Drentse heideschapen. Prachtige beesten om te zien.

 

Dan in de auto, naar de startauto en weer op huis aan. Het is nu aanmerkelijk drukker op de weg. Thuis op it Roer 9 zullen we weer voor pizza’s gaan van La Copita, maar helaas, ze zijn nog steeds niet open. Dan maar een order plaatsen bij de snackbar. Als je een hele poos geen patat en snacks hebt gehad is het een ware traktatie. We drinken er wijn/bier/whisky bij en plannen alvast voor de maand november enkele data. We kijken dan wel of het weer goed is. Ook houden we een paar dagen vrij voor 2 wandelingen met 1 overnachting. Vandaag alweer een geslaagde wandeldag. We hebben in 10 etappes nu zo’n 120 km van de totale lengte (361) van het Drenthepad gelopen. Een derde deel dus. We kunnen nog 20 etappes vooruit.

Drenthepad etappe 9 van Eext naar Drouwen - 13 km

Bijzonderheden: 

Wel fijn wandelweer, maar absoluut geen zon te zien. Op de laatste kilometers valt zelfs wat motregen. Hein loopt vandaag ook weer gezellig mee. We lopen door bossen en over vlaktes. Over verharde- en zandpaden. Het is bijna 5 maanden geleden dat we etappe 8 liepen naar camping De Hondsrug in Eext. Er wordt weer volop gelachen en Tineke fotografeert ontstellend veel paddenstoelen.

 

Na de koffie met lekkere koek (natuurlijk door Tineke zelf gebakken), lopen we de eerste meters over de oude Groninger weg. Deze weg was vroeger een belangrijke verbinding tussen Coevorden en Groningen. We lopen rond een diepgelegen waterplas, waar Famke uit drinkt. Er zijn hier en daar ook grafheuvels. We lopen om Gieten heen en hebben een koffiepauze in het gehucht Bonnen op het schoolplein van de Bonnerhof, met hunebed. Het plaatsje weer uitlopend hebben we een mooi uitzicht over de omgeving, we zijn wel op 22 meter hoogte! We lopen langs een enorm groot veld met Afrikaantjes, de vraag is natuurlijk waarom deze plantjes worden geteeld. We lopen parallel aan een diep ravijn, waar vroeger een deel van de spoorlijn van Assen naar Stadskanaal liep (1904 – 1973). We steken dit ravijn over en lopen dan over deze voormalige spoorlijn. Er liggen grote keien die afkomstig zijn uit Zweden (o.a. Filipstad). We komen langs een soort bungalowpark en lopen uiteindelijk door Gasselte en vlak langs het Drouwenerzand. Op een bankje met afdakje (rolstoelvriendelijk) drinken we onze thee. Famke speelt in de zandkuil.

 

Op de plek waar de finishauto staat is het nu enorm druk. Ook op de weg is het een stuk drukker dan vanochtend. We besluiten naar huis te rijden en thuis op it Roer 7 een pizza te eten. H&T hebben nog een bon te besteden bij La Copita, maar die blijkt dicht te zijn. We bestellen nu bij Mio Amore. De bestelling komt niet goed door, er komen eerst 3 pizza’s voor de Brouwers. Als die op zijn, dan komen ze met nog een pizza (zonder ei) en een portie pasta. Better let as net zullen we maar zeggen. Al met al weer een fijn begin van onze wandelavonturen.

 

 

Drenthepad etappe 8 van Schipborg naar Eext - 13,5 km

Bijzonderheden: Prachtig zonnig weer, heerlijk om te lopen. Vandaag moeten we 2 x opsplitsen omdat er op 2 trajecten geen honden mogen komen. We doen een fijn terras in Anloo aan. Dit is het laatste gedeelte in het gebied van de Drentsche Aa en deels lopen we al in het gebied ‘De Hondsrug’. De Hondsrug vormt een scherpe grens tussen het Drents Plateau en het oerstroomdal van de Hunze. De ruggen en dalen in dit gebied werden in de ijstijden gevormd. Het is voorlopig de laatste loopdag voor de zomer. Hopelijk kunnen we deze route in oktober vervolgen.

 

We ontmoeten elkaar op het parkeerterrein van camping ‘De Hondsrug’ dat tussen Anloo en Eext in ligt en rijden dan naar Schipborg waar we in de auto en in de schaduw koffiedrinken. Het huis waar we op uit kijken is in de verkoop en er zijn kijkers. Wij worden door de makelaar ook al als potentiële kijkers gezien. 

 

We lopen door het eerste archeologische reservaat van Nederland, het Strubben-Kniphorstbosch met zijn hunebedden en grafheuvels. Het pad gaat weer veel over zandpaden en we gaan soms door bossen, dan weer langs heidevelden. De eerste splitsing van de groep krijgt Famke gelukkig niet mee. Ze is volledig getriggerd door een kudde schapen dat door een hond bijeen wordt gedreven. Op een gegeven moment loopt Famke weer achteraan. We zijn vergeten om water mee te nemen en zijn daarom blij als we in Anloo de mooie romaanse Sint Magnuskerk zien staan met aan de overkant een terras van een café. Daar is voor Famke water en voor ons een lekker biertje. Er zitten al redelijk veel mensen op het terras, voornamelijk fietsers. Foekje maakt een verspreking, ze meldt dat Famke de poot op de voet heeft, maar ze bedoelt dat Famke haar kop op Jan z’n voet heeft gelegd. Het biertje tikt er alweer lekker in…

 

De Sint Magnuskerk is gebouwd rond 1100 en heeft een zadeldaktoren, trapgevels en een bakstenen uitbreiding uit de latere middeleeuwen. De Etstoel vergaderde hier tot het einde van de 18^de eeuw. De Etstoel was het Drents gerechtshof. Vandaag de dag hebben we het Hof van Justitie. Elk jaar wordt in de Sint Magnuskerk op de derde zaterdag in augustus een waargebeurde rechtszitting nagespeeld. Buiten de kerk is dan een jaarmarkt.

 

We lopen Anloo uit via een zandpad met fietspad. Eerst langs essen, daarna langs een bosrand en dan weer in het bos. Tineke loopt voorop en gaat rechtdoor terwijl de rest van het gezelschap stiekem rechtsaf slaat. Altijd grappig. We volgen de bordjes Pinetum. Pinetus Ter Borgh is een park met 400 coniferen dat in 1953 op particulier initiatief is aangelegd. In dit landgoed Terborgh zien we ook het hunebed van Terborgh en diverse grafheuvels uit de ijzertijd. Als we de Annerweg oversteken, dan zijn we weer op het parkeerterrein van de camping. Snel terug naar Schipborg en dan weer naar huis.

 

  

Drenthepad etappe 7 van Glimmen naar Schipborg - 12,8 km

Bijzonderheden: Prachtig zonnig weer, maar wel een frisse noordenwind. Prima om te lopen. Hotze en Tineke staan met hun Kipje op camping De Appelhof in Midlaren. Voor de caravan genieten we van koffie met koek. Vandaag valt de route op veel plekken samen met de route van het Pieterpad. We lopen door bossen en langs akkers.

We zetten de finishauto bij Schipborg neer en starten weer op de zanderige Pollseweg. Dit zandpad uitlopend maken we een klein rondje door het Noordlaarderbos. Dan over smalle paden door landbouwgebieden. Er is ook een weiland vol met Inkarnaatklaver. Een grote rode klaversoort, nog nooit van gehoord. Vlak voor Midlaren bekijken we het duo hunebed Steenakker. Pal naast een oud boerderijtje. Aangezien men bezig is met werkzaamheden in polder Noordma, is de hele route gewijzigd. De lus door deze polder en langs het Zuidlaardermeer mogen we helaas niet lopen. Net na het hunebed van Midlaren gaan we ‘rechtstreeks’ richting Zuidlaren over de Schutsweg (route Pieterpad)

In het brinkdorp Zuidlaren (7 brinken) zoeken we driftig naar een bankje dat in de zon, maar uit de wind staat. Helaas. Het wordt een plekje op het grasveld naast een oude Joodse Synagoge. Er is een gedenksteen van 15 weggevoerde joden. De jongste was 10, de oudste was 67 jaar. De meesten zijn in Auschwitz vermoord, afschuwelijk. Famke haar batterij was een beetje leeg, maar een flesje water doet gelukkig wonderen. Het opstaan kost Foekje wat moeite, maar met hulp van Jan en Tineke slaagt dit uiteindelijk wel. 

Met nieuwe energie lopen we verder en komen op het terrein van ‘Dennenoord’, een psychiatrische kliniek. 11 jaar geleden zaten we er op een bankje en maakten we kennis met een meneer die steeds zei ‘met u is niks mis mee’. Deze zin gebruiken we nog regelmatig, maar de meneer in kwestie hebben we vandaag niet gezien. We lopen via een tunnel onder de N34 door en komen bij een grote camping De Vledders. Daar vlakbij is een militair oefenterrein, er wordt driftig geschoten. Bij een kleine zandvlakte drinken we nog thee/bouillon. Het is er warm in de zon en we zien veel grote Beekjuffers.

 

Voor het restaurant bij Schipborg kan Famke nog een duik nemen in de Drentsche Aa. Daar knapt ze helemaal van op. We maken een foto van een informatie Uil en de wegwijzer met daarop de verschillende wandelroutes: Groot Frieslandpad, Drenthepad en Pieterpad. Dan zijn we alweer bij de auto terug.

 

Als ook de startauto weer is opgehaald, gaan we naar de camping voor wat fris en een kopje koffie. Daarna gaan we naar restorante & pizzeria La vita è bella (tegenover de camping) voor een heerlijke pizza. Een geschenk voor Jan & Foekje van Hotze & Tineke. TOPPEN! Helaas is er geen tijd voor een toetje omdat Foekje ’s avonds nog leesclub heeft en 2 leesvriendinnen moet ophalen. Maar wat een fijne afsluiting van weer een top wandeldag!

Drenthepad etappe 6 van Paterswolde naar Glimmen - 12,8 km

Bijzonderheden: Prachtig zonnig weer, zo’n 16/17 graden. Heel fijn om te lopen en niet te warm. Vandaag loopt Hein ook weer gezellig mee. We starten nu met een route door het nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa, een uniek beekdallandschap. Overwegend zand- en fietspaden. Onderweg een fijn terras aangedaan. Er vallen twee leuke versprekingen te noteren: ‘Freidfreed’ die op naam van Hotze komt en ‘bierflikjes’ van Tineke.

We zetten de finishauto op een zandpad in Glimmen vlakbij een golfbaan en drinken eerst koffie. Daarna gaan we met de auto naar het landgoed De Braak. We steken de drukke Hoofdweg over en lopen over het landgoed Vennebroek vlak langs het Friesche Veen. Daar zien we veel ganzenechtparen met jonge gansjes. Leuk om te zien. We lopen langs/over verschillende landgoederen: Lemferdinge, Vosbergen, de Duinen, Oosterbroerk, en zien veel statige huizen en ook een oorlogsmonument (grote kei met twee namen erop) en een grafsteen van een rijke mevrouw; Wilhelmina Berendina Kraus – Groeneveld en haar man. Deze mevrouw heeft het landgoed Vosbergen laten aanleggen. We lopen helemaal aan de buitenrand van Paterswolde en zien van het dorp zelf niet zoveel. De genoemde landgoederen maken deel uit van de zogenaamde landgoederengordel die in 1997 tot beschermd dorpsgezicht werd aangewezen.

 

Op een bankje drinken we koffie en eten een broodje. Daarna verder richting de Drentsche Aa en het Noord Willemskanaal waar bij de brug een ijstentje met terrasje zit, dat we manmoedig links laten liggen. Voordat we onder de A28 doorlopen, zien we aan de linkerkant de mooie Witte Molen staan. Dan zijn we onder de rook van Glimmen en zien rechts het statige huis Huis te Glimmen. We moeten een stukje langs een drukke weg, voordat we rechtsaf over een smal zandpad verder kunnen. Net voor het spoor zien we het terras van bistro De Kastanjehoeve dat open is. Toch maar even een biertje met een bittergarnituur. Smaakt altijd goed. De ober is nog niet heel bedreven: hij vergeet Jan z’n biertje, evenals de tonic van onze buurvrouw, gaat op mijn voet staan en later laat hij het dienblad vallen, waarna hij alles slordig opveegt.

 

Over het spoor gaan we via een smal en druk fietspad het zandpad de Pollselaan weer op. Onderweg ziet F nog een oud-collega met twee enorm blaffende honden, even kort bijkletsen dus. Dan over het zandpad richting auto. Langs de gehele Pollselaan zijn netten tussen de bomen gespannen. Men is niet geheel trefzeker blijkbaar. We zien ook wel zelfrijdende golftrolleys rijden, heel bijzonder. Hein filosofeert dat straks de golfclubs ook zelf’slaand’ zullen zijn. Over de brug bij een klein watertje drinken we onze thee/bouillon aan een 6-kantige informatietafel. Er staat voldoende info op over de omgeving. Dan zijn we weer bij de auto terug.

 

 

 

 

Drenthepad etappe 5 van Roderwolde naar Paterswolde - 11,5 km

Bijzonderheden: Overwegend grijs weer, met zo nu en dan een spatje regen bij een graad of 11. Vandaag loopt Hein ook weer mee. Beetje valse start: H&T gaan terug om te checken of de deur wel echt is afgesloten en J&F vergeten Famke haar nieuwe riem. Veel vogels gehoord en gezien in de Onlanden.

De finishauto wordt bij landgoed De Braak in Paterswolde neergezet. Dan naar de start in Roderwolde en lekkere koffie in de auto. Hein en Foekje liggen al snel in een deuk als Tineke vergeet om de koffiebekers van J&F te vullen. In tijden niet meer zo gelachen. We volgen het fietspad midden door het natuurgebied De Onlanden met z’n Peizer Diep, verschillende meren en veel laaggelegen velden. We horen de veldleeuwerik en zien ganzen, zwanen, duikeendjes en zaagbekken.

 

Na Peizermade genieten we rechts van de natuur van de polder De Peizer en Eelder Maden en links van de nieuwbouw met grote kasten van huizen. Het is wel een beetje een saaie rechte weg zo langs het water, maar er is gelukkig geen verkeer op deze onverharde weg en de vele vogelgeluiden vergoeden veel. Gelukkig vinden we een bankje waar we koffie kunnen drinken. Het is er druk met wandelaars met honden en fietsers. De weg over het water rammelt flink als er auto’s overheen rijden, maar wij wandelaars kunnen er zonder risico overheen.

 

We moeten nog een paar kilometer langs het water voordat we landgoed De Braak bereiken. Onderweg zien we nog een boerenwinkeltje. Twee schuurtjes met zelfbediening: van ijsjes tot melk, meel, yoghurt, aardappelen en uien. De kalkoenen scharrelen in een veldje ernaast. Er staan vele mooie huizen langs de weg. Bij een paar palen, waar vroeger natuurlijk een hek tussen hing, gaan we het parkbos De Braak op. Eerst nog thee in een prieeltje met rieten dak. Daarna verder door het park dat door tuinarchitect Roodbaard is aangelegd in 1825. We zien prachtige vijvers, statige bomen, lopen door een berceau (beukenboog) en langs een doolhof dat al 250 jaar bestaat. Het is een genot om door dit park te lopen. We lopen zelfs even over het kettingbruggetje.

 

Langs een fraaie kiosk en een prachtig inrijhek in neo-renaissancestijl zijn we al snel terug bij de auto. Als we op weg zijn naar de startauto begint het aardig hard te regenen. We hebben het maar getroffen vandaag, al hebben we helaas de zon niet gezien. We sluiten vandaag de routes door de Drents Groningse wolden af en lopen de volgende keer door het nationaal beek- en esdorpenlandschap Drentsche Aa. 

 

Drenthepad etappe 4 van Leek naar Roderwolde – 12,3 km

Bijzonderheden: Wederom prachtig zonnig weer. We drinken thuis koffie. Tineke laat haar telefoon per ongeluk in de auto liggen. De hele wandeling gaat vrijwel allemaal over zandpaden en fietspaden, top! Mooie natuur, al zijn er heel weinig dieren te spotten. 

Om de finish-auto te plaatsen rijden we door Foxwolde en Roderwolde met zijn mooie molen uit 1852. Dan terug naar de parkeerplaats van Nienoord. We lopen vanaf de parkeerplek langs het Leekster Hoofddiep, gegraven rond 1560. Er paren allemaal vissen en die veroorzaken een hoop golven. Tineke bedenkt dat ze haar telefoon nog in de auto heeft laten liggen. Jan biedt aan om de telefoon te halen en trekt een sprintje. Kunnen de overgebleven leden van het wandelgezelschap even een plaspauze houden. 

 

Als we het Leekster Hoofddiep oversteken bij het ‘schuine’ gemaal van Ir. Sjerp Sipkema (familie van?), lopen we over een prachtig zandpad dat uiteindelijk naar camping Cnossen (familie van?) leidt dat aan het Leekster meer ligt. Allemaal natuur, maar helaas verder geen dieren gezien, behalve een haas en de vele parende vissen.

 

Na de camping met ruime plaatsen lopen we over een betonnen fietspad verder door een gebied dat behalve weilanden, waterplassen en sloten ook een paar eenzame woningen/boerderijen kent. Vlakbij het gemaal Rodervaart staat een bankje waar we onze koffie drinken en een broodje eten. We zien reeën, ganzen en zowaar een kievit! Verder langs het water vervolgen we onze route over een (stoffig) zandpad. Nadat we door een weiland met klaphekjes hebben gelopen, ontdekt Jan nog een bankje met uitzicht over een mooie plas met rietkraag. Prima om daar onze thee/bouillon te drinken. Tineke verrast ons met een zelfgebakken ‘kanelbulle’ heerlijk. 

 

De laatste kilometers gaan over een dijkje door de Onlanden. Land dat ooit landbouwgrond was, maar nu ‘onnut’ land is, overgelaten aan de natuur met ruige hooilanden, moerasbos en volop ruimte voor overtollig water. Bij langdurige regenval zorgt dit gebied ervoor dat de stad-Groningers droge voeten houden. We kijken ook uit op de skyline van Groningen. Ondanks dat er veel vogelsoorten moeten zijn en otters en grazers, zien wij alleen een paar koeien in het weiland staan. Maar misschien krijgen we ze de volgende keer te zien als we onze weg door de Onlanden vervolgen.

 

Snel in de auto en terug naar Nienoord. Het was weer een fijne wandeldag!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drenthepad etappe 3 van Roden naar Leek – 13,3 km

Bijzonderheden: Prachtig zonnig weer.  We starten met 11 graden en we komen met 19 graden aan. Mooie paden door de natuur, aantal leuke dieren gespot en een fijn terras aangedaan. Foekje is haar fleecevest vergeten.

De finishauto staat op de P bij landgoed Nienoord in Leek. De startauto op het parkeerterrein bij het losloopgebied. Na de koffie en de lekkere koek starten we de route. Foekje is haar fleecevest vergeten, maar met een extra t-shirt van Jan is het prima te doen. De bomen en struiken kleuren alweer wat meer dan een week geleden. Krentenboompjes, tere groene blaadjes, bosanemonen, dotterbloemen, madeliefjes, veel vlinders; de lente pakt uit. 

 

We lopen een stuk langs het Peizer Diep en spotten een ree, een grote roofvogel en een ooievaar in het weiland. In het water zelf zit een vistrap. We lopen over mooie paden zo Roden in bij havezate Mensinge. Een groot vierkant gebouw omringt door water. Een mooi gezicht. Bij de havezate staat een prachtige stenen duiventil. We komen voorbij de schouwburg en kerk uit bij een aantal restaurantjes. Het is te uitnodigend om niet op het terras te zitten. Na koffie met gebak en voor Foekje een tosti vervolgen we onze weg.

 

Langs een begraafplaats en de Steenberger Loop volgend, vinden we ook nog een cache, met dank aan Tineke, voordat we de weer het bos in gaan. Er zijn lange houten paden met gaas er overheen. Het kan hier blijkbaar erg zompig zijn. Bij een lang recht zandpad met een paar mooie huizen gaan we onze eigen koffie nuttigen. We duiken daarna het bos weer in en bij de mooie pingoruïne ‘Vagevuur’, drinken we thee/bouillon. Er staan een paar bankjes rond de plas, erg mooi om daar te zitten. 

 

Langs camping Ommelanden lopen we Nietap binnen, dat overgaat in Leek. We doen een rondje landgoed Nienoord. Het gebouw zelf is prachtig, maar ook de tuinen, vijvers en de bossen rondom zijn erg mooi. We treffen het natuurlijk ook geweldig met het weer. De (warme) auto staat op ons te wachten. We rijden terug naar de start en daarna koersen we naar Grou.

 

In de hut op nr. 9 drinken we een biertje en bestellen een pizza. Een goede afsluiter van een prachtige dag.

 

 

 

 

 

 

Drenthepad etappe 2 van Norg naar Roden – 14,3 km

Bijzonderheden: Mooi zonnig weer, met een fris windje. Zo’n 12 graden. Omdat we op een zondag lopen en omdat het mooi weer is, zijn er bij tijd en wijle veel mensen op de been. Vooral aan het eind van de route, in het losloopgebied voor honden, is het druk.

 

De auto staat bij café Zwaneveld en de eerste mensen zitten alweer op de terrassen. We gaan via een begraafplaats en manege richting camping en lopen zo de Langeloër Duinen in. Hotze neemt er nog plaats op een hoge stoel en Foekje fotografeert meneer Slak. Bij de uitspanning ‘de Norgerberg’ zitten ook al mensen gezellig op het terras in rieten stoelen. 

Als we het gebied uit zijn, dan menen we iets ter herkennen in het landschap. We hebben hier met het Groot Frieslandpad ook gelopen. Bij het Schillenveen gaan we nu echter links af richting Langelo. Na een zandpad moeten we een aantal kilometers over de weg lopen. Geen drukke weg gelukkig, maar toch lang zo mooi niet als een zandpad. We zijn ook niet de enige wandelaars, er lopen 2 dames voor ons en er is nog een stel met twee honden. Ook komen we een wandelaar tegen. We maken foto’s bij een weiland met een aantal kapstokken. Die beesten zijn altijd fotogeniek. We hebben zin in koffie, maar het enkele bankje dat er is, wordt bezet door de twee dames. 

 

Vlakbij Langelo is een mooie uitzichttoren met twee picknickbankjes. Dat is prettig, we zitten lekker in de zon en, deels, uit de wind. Dat is fijn koffiedrinken. We moeten uiteraard de toren beklimmen en lopen dan om het bosje heen. Via een apart houten hek komen we in een weiland dat we oversteken en daarna volgen we een zandpad langs een weiland. We steken een beekje over, Famke drinkt gretig, en lopen verder naar Roderesch. We moeten tweemaal de drukke Norgerweg oversteken en verdwijnen dan in het Mensingerbos met zijn Moltmakersstuk (heidegebied). Hier is het ook ‘noflik’ lopen. 

In het laatste stuk voor de parkeerplaats is het een losloopgebied voor honden en die vind je dan ook veel. Sommigen plonzen in het meertje, maar de meesten rennen lekker rond. Famke mag ook los en vindt dat spannend en leuk. We drinken nog onze thee. H&T showen hun nieuwe aanwinst: een mooie kleine thermoskan van een Deens merk. Erg mooi.

 

Vandaag 14,3 km gelopen. J&F hebben helaas geen tijd om op een terrasje na te zitten omdat ze nog visite verwachten. Misschien een volgende keer.

 

 

Drenthepad etappe 1 – van Veenhuizen naar Norg – 15,2 km

Bijzonderheden: We lopen de eerste etappe van het Drenthepad dat dit jaar 50 jaar bestaat. Hein loopt vandaag ook mee. Het is mooi zonnig weer met zo’n 12 graden. De startauto staat bij brouwerij Maallust, de finishauto bij café Zwaneveld in Norg.We zijn erachter gekomen dat er dit jaar veel veranderingen in de route zijn aangebracht. In ons boekje (6^de druk) staat dat het pad 329 km lang is. In de nieuwste editie (7^de druk) komt het totaal nu uit op 361 km. In Veenhuizen is de route flink aangepast. Als we al 1,5 uur hebben gewandeld, zijn we nog steeds in Veenhuizen, waar we bij het gevangenismuseum genieten van koffie, een broodje en een gedicht.

Het moet gezegd, de route is mooi langs alle panden met stichtelijke namen van deze strafinrichting. Maar wat is het ook een vreselijke geschiedenis, al die vondelingen, verlaten kinderen en wezen en later bedelaars, landlopers en dronkaards die moesten worden (her)opgevoed met ijzeren hand. Daar waren 3 gestichten voor gebouwd.  Alle bouwwerken staan op naam van vader en zoon Metzelaar. We lopen ook over de begraafplaats waar tussen 1823 en 1875 11.000 mensen zijn begraven. In eerste instantie in anonieme graven, later gelukkig wel herkenbaar.

We lopen verder over veelal onverharde paden en ook echte zandpaden. De natuur begint al kleine tekenen van lente te vertonen. Speenkruid, zachte groene tinten in de struiken, struiken met witte bloemen en veel voorjaarsbloemen. En ook het grasland oogt fris groen. Zelfs de kastanjebomen beginnen al uit te botten. We zien weinig wild, slechts een haas, een kleine bonte specht en een kikker, ondanks dat we door de kraamkamer lopen van de ree.

Voor Westervelde komt nog een kwaaie hond op ons af. Eerst richting Hotze, daarna richting Famke, maar Jan kan hem gelukkig pareren. Net na dit plaatsje met z’n hunebed zitten we aan een klein meertje nog een broodje te eten. Een prachtig plekje op een hoge bank.  Dan bereiken we via mooie zandpaden Norg. We komen door straatjes met prachtige boerderijtjes met keienstraatjes. Het lijkt Orvelte wel.

We sluiten deze eerste dag af met een biertje en een paar hapjes in een cafė. Dan rijden we naar de startauto in Veenhuizen en gaat ieder zijns weegs. Het was vandaag een topdag!

 

 

 

 

 

Jabikspaad, etappe 5 - van Mantgum naar Jirnsum – 11 km

Bijzonderheden: wederom prima wandelweer, maar we hebben weinig zon gezien en het was bepaald niet helder. De temperatuur was wel aangenaam met 12/13 graden. Voor zover er wind was, hadden we die meestal mee.

Eerst op it Roer 9 starten met koffie en een lekkere koek door Tineke gebakken. We parkeren de finishauto bij de brug van Jirnsum, vlakbij het schelpenpad naar Friens. De startauto staat weer bij het MFC van Mantgum. We lopen naar het centrum en gaan bij het café linksaf het dorp weer uit. Helaas gaat de route vandaag veelal over de ‘gewone’ wegen. Eerst de 60 km weg naar de doorgaande weg en dan op het fietspad van deze weg. Onderweg zien we bij een boerderij 5 prachtige schapen staan. Misschien zijn het wel Walliser Schwarznase.

We zijn blij dat we een stukje door het weiland kunnen bij de toren uit de 12^de eeuw van de afgebroken Sint Nicolaaskerk. Deze toren en begraafplaats staan op een terp. Het is net 12.00 uur, de kerkklokken slaan. Het klinkt mooi zo over het land, al wordt Famke er wat onrustig van. We lopen via het MFC Easterwierrum binnen. Bij de haven eten we even een boterham. Daarna verder richting Raerd via de Dillebrêge over de Swette. De Dille was vroeger een herberg, halverwege de vaarroute van Sneek naar Leeuwarden. Hier stonden verse paarden klaar om de schuit verder te trekken. De minicamping en theetuin De Dille is helaas nog gesloten.

We steken (met moeite) de drukke Snitserdyk over en lopen over de parallelweg richting Raerd. Bij het Raerder bosk/Jongemastate bekijken we de stinsentuin en drinken koffie in de overdekte poort. Er huist een grote roekenkolonie en dat is te zien en te horen. Via een smal voetpad lopen we Raerd in en gaan achter de kerk langs. We zijn dan het dorp snel uit en lopen (weer) over de gewone weg richting Overijsselsestraatweg. 

Daar wijken we af van de route en gaan links af richting Friens i.p.v. rechtsaf naar Jirnsum. Kunnen we het laatste stukje na Friens nog even weer tussen de weilanden lopen, wel zo mooi. Ook kan Famke nu even loslopen, ze heeft ineens ook weer veel meer energie. We zien bij een boerderij nog een paar schapen met 3 lammetjes. Zo’n lief gezicht. En dan zijn we weer bij de auto terug. Deze hele route geen enkele weidevogel gehoord, alleen maar ganzen en meeuwen gezien. Heel raar.

Snel terug naar Mantgum, waar een ieder zijns weegs weer gaat. J&F gaan naar huis en drinken nog een kop koffie in ‘de hut’.

Dit is vooreerst de laatste tocht van het Jabikspaad. We starten nu met het Drenthepad.

Jabikspaad, etappe 4 - van Winsum naar Mantgum – 9,5 km

Bijzonderheden: prima wandelweer met veel zon. Wel een beetje een schrale wind die we veel tegen hebben. Het is ongeveer 10 graden.  

Voor de variatie drinken we eerst op it Roer 7 koffie met koek voordat we vertrekken naar Mantgum, waar we de finishauto bij het MFC parkeren. Dan met de startauto naar het parkeerplekje aan de Frentsjerterfeart. Over het fietspad langs deze vaart lopen we richting Easterlittens. Voorbij deze plaats heet het water nu Boalswarderfeart. Famke kan mooi los bij ons lopen en is in haar element. In Baard verlaten we de vaart en lopen het dorp in. Het café is helaas niet open, dus een stempel halen zit er niet in. Op een bankje midden in het dorp met de rug naar de kerk eten we een boterham.

Via de Baarder kat en de school waar de kinderen lekker buitenspelen, lopen we het plaatsje weer uit. We mogen met de hond niet over de oude kerkpaden lopen, maar Jan heeft gelukkig een fijn alternatief gevonden. Bij buurtschap de Him, nemen we een smal polderweggetje langs de Jorwerter feart. Prachtig zo tussen de weilanden door. Er is een stuk land onder water gezet en dat trekt vogels aan. We zien ljippen, skriezen, swannen en guozzen. En ook de hazen zijn weer los. Het land is nog niet verkaveld, zodat de sloten er doorheen meanderen. Op een bankje met uitzicht op de plas drinken we koffie. Een fijne stille plek.

We komen Jorwert binnen via de ophaalbrug. Veel is er niet te beleven, dus we zijn het dorp al snel weer uit en lopen over de 60-km weg naar Mantgum. We hoeven gelukkig niet bij de spoorwegovergang te wachten en een kilometer verder mogen Hotze & Tineke rechtsaf een pad het land in langs een boerderij. Helaas is dit pad verboden voor honden, zodat Jan, Foekje en Famke verder langs de weg moeten lopen. Deze scheiding vindt Famke niet fijn, maar het is zoals het is. We ontmoeten elkaar weer aan de rand van het dorp bij de haven en het MFC. Weer een mooie tocht vandaag.

Als we elk weer in de auto zitten, dan besluiten J&F om even over Tsjom te rijden. Bakkerij de Schiffart stopt nl. per 1 april. De appelmeisjes onderweg smaken heerlijk. Onderweg zien we nog lammetjes, een pasgeboren Fries veulen en alpaca’s. Vlak voor het spoor bij Grou is het STOP. Er blijkt een aanrijding te zijn met een persoon op het spoor en dus mogen noch auto’s, noch fietsers passeren. Dat wordt omrijden via Akkrum.