MKP04 Zenderen - Enter: 16,6 km

Het ontbijt in het hotel is prima, al kunnen we sommige zaken wat moeilijk vinden. Het is vandaag zo’n 8 graden met een frisse wind, maar ook met volop zon.

 

De finish-auto staat vandaag bij een kleine camping in de buurt van Enter en de A1. Uiteraard starten we bij de kerk van Zenderen. Ondanks de kerkdienst is er voor onze auto nog een plekje. We passeren het slotklooster van de zusters Karmelietessen uit 1889 en lopen dan richting Borne. Ook vandaag maken we graag gebruik van alternatieve routes omdat het op sommige plaatsen te drassig is. Wederom raakt Famke vanwege water en prikkeldraad in paniek wat de beide baasjes een vuile broek oplevert. We zien prachtige huizen met grote tuinen eromheen en ook op deze route veel mooie beken en beekjes. We zien de eerste lammetjes en lopen door een mooi stukje heideachtig gebied. Bij gebrek aan bankjes drinken we koffie op een gerooide boom. Dat zit ook prima. Hoog boven ons zien we een groep kraanvogels vliegen, trompetterend en wel. Wat geweldig mooi om te zien en te horen!

 

De laatste kilometers gaat door een wat kalere omgeving. Bij het zijkanaal van Almelo hebben we frisse tegenwind. We moeten over de Warmtinkbrug en lopen dan weer ‘terug’  langs het water. Tineke en Foekje hebben hoge nood en verdwijnen in een bosje vlakbij een oude schuur. Als we verder lopen worden de dames daar op aangesproken door een buurman. Het blijkt niet een oude schuur maar een huis te zijn?! We lopen, enigszins verontwaardigd, verder naar de auto en rijden snel naar de startauto bij de kerk om direct daarna door naar huis te rijden. Al met al was het weer een fijn wandel-weekendje. 

MKP03 Oldenzaal - Zenderen: 15,9 km

Dit weekend hebben we een overnachting in Bad Boekelo

Het is mistig onderweg naar Zenderen. Er staat bijna geen wind. Later wordt het gelukkig wat zonniger. De finish-auto parkeren we naast de kerk van Zenderen. We starten vanaf recreatiegebied Het Hulsbeek en maken direct een extra rondje voor de parkeerkaart. Het is een prachtig recreatiegebied. 

 

Vandaag lopen we door veel kleinere bossen en landbouwgebieden met singeltjes. Het is hier-en-daar drassig en dus maken we dankbaar gebruik van de alternatieve routes. In een te drassig stuk land waar we over een draad moeten stappen raakt Famke weer even in paniek, maar gelukkig herstelt ze zich gauw weer. We lopen over veel onverhard terrein. In een dorpje op een plein met gezellige carnavalsmuziek drinken we koffie. St Plechelmus wordt ook hier vereerd. Onderweg zijn veel snelstromende beekje, o.a. de Bornsche beek.  Bij één van die beekjes drinken we onze thee. Tineke vertelt over Gent van Janten wat wel erg komisch klinkt. We zien veel mooie huizen met van die typische knik in de daken. Al met al een prima wandeldag met de juiste kleding aan.

 

De finishauto staat nog bij de kerk en snel gaan we naar de startauto om vervolgens richting hotel Bad Boekelo te gaan. We checken in, douchen ons en trakteren onszelf op een overheerlijk 3-gangenmenu. Een topper. Daarna nog een biertje vlakbij de bar en dan ‘jouwe we ús del’.

 

MKP02 De Lutte - Oldenzaal: 11,6 km

Foekje en Famke gaan eerst naar de bakker voor lekkere broodjes en na het ontbijt zetten we de weekend- en wandeltassen in de auto en gaan weer op weg.

We starten net ten zuiden van De Lutte en wandelen uiteindelijk naar recreatiegebied Het Hulsbeek, vlakbij Oldenzaal.  Vanwege een stevige doorstaande wind is het vandaag iets frisser dan gisteren. De finish-auto parkeren we op een betaald parkeren terrein bij het recreatiegebied “het Hulsbeek”.

 

We kuieren door bosrijke gebieden, maar ook door weilanden en gaan dwars door Oldenzaal. Aan de rand van de stad drinken we ook onze koffie in een speeltuintje. Omliggende bebouwing houdt ons in de luwte. De binnenstad van deze oude Hanzestad valt ons eigenlijk een beetje tegen. Er staan wel een paar mooie riante huizen en de Sint Plechelmusbasiliek met het standbeeld van Plechelmus ervoor is vanwege zijn omvang op zijn minst indrukwekkend te noemen, maar veel nieuwerwetse en saaie gebouwen verpesten het voor de rest. 

 

We wandelen Oldenzaal weer uit. In het aanpalende “belevingstuin” drinken we onze thee. Het is een parkje met diverse speeltoestellen, touwbruggen en klimrekken. Het is er behoorlijk druk. We zitten op een bankje dat uitzicht biedt op een klimrek dat boven een watertje is gebouwd. We spreken zachtjes de hoop uit dat iemand te water zal raken, maar helaas. 

 

Na nog een kilometer komen we bij het recreatiepark. De auto staat aan de achterkant van het immense terrein. Bordjes die de parkeerautomaat bewegwijzeren en waar we een uitrijdkaart moeten kopen, doen ons van de originele route afwijken. We lopen dwars over het terrein, waar het vanwege het mooie weer, behoorlijk druk is. We kopen een uitrijdkaartje voor het parkeerterrein en gaan op weg naar de finish-auto.

 

Onderweg naar huis passeren we, een paar kilometer noordelijke van De Lutte, het pannenkoekenhoes “De Stroper” waar we een lekkere pannenkoek eten. Een goede afsluiting van een TOP-weekend. 

MKP01 Bad Bentheim - De Lutte: 17,3 km

Jan, Foekje en Famke wandelen in alle vroegte naar de bakker voor lekkere warme broodjes. Een top ontbijt dus.

Vandaag start onze eerste etappe van het Marskramerpad!

 

De route start in Bad Bentheim en eindigt net ten noorden van Losser. Omdat we alle vier wel eens in Bad Bentheim zijn geweest laat Jan (overigens met ieders instemming) de wandeling net buiten de stad starten. Hiermee voorkomen we enige parkeerstress.

 

Het is fris weer, maar wel zonnig. Prima wandelweer eigenlijk. We kuieren door een mooi, afwisselend en enigszins geaccentueerd gebied. Soms verharde-, maar ook veel onverharde paden. Het eerste stukje op Duits grondgebied is maar 8 kilometers lang. Vlak voor de grens treffen we een mooie schuilhut waar we onze koffie drinken. 

 

Als we weer onderweg zijn en we een kleine kilometer hebben gewandeld vraagt Tineke zich af waarom er in Duitsland zoveel verkeersborden staan met Nederlandse tekst. Ai, ze heeft het even gemist, maar we zijn de grens met Nederland inmiddels al weer overgestoken. 

 

Onderweg negeren we de waarschuwingen dat het pad verderop zeer nat kan zijn omdat het riviertje de “Dinkel” in deze tijd van het jaar vaak overstroomt. De “Umleiting”, zoals die in het routeboek staat, laten we letterlijk en figuurlijke links liggen. Maar inderdaad, op het wandelpad bij de Dinkel staat hier en daar een behoorlijke laag water. 

 

Onze thee drinken we op een picknickbankje langs een watertje en iets verderop groeten we moeder Maria bij een klein, langs het pad gebouwd, kapelletje. Het kan natuurlijk nooit kwaad om de goden goedgezind te blijven. Na nog een paar kilometer komen we aan bij onze finish-auto. 

 

Als we weer in Nordhorn terug zijn eten we bij een veredelde “Imbiss” overheerlijke  schnitzels. We spoelen de grote lappen vlees (als landkaarten zo groot) weg met “ein Groβes Bier”. Tineke loopt naar de kassa om te betalen. Het blijkt dat ze ter plekke geen pinbetalingen accepteren. Jan en Foekje trekken de jassen aan en lopen de koude avond in, op zoek naar een pinautomaat voor wat contante Euro’s.

 

Na afloop van de eterij maken we om de beurt (in tweetallen) gebruik van de sauna, met als resultaat dat de we aan het einde van de avond met rood gloeiende hoofden aan tafel zitten. 

 

Start Marskramerpad

UPDATE: 

Ondanks het feit dat mevrouw Covid nog steeds onder ons is, hebben we op 12 februari 2022 een start gemaakt met het Marskramerpad. Door de aanwezigheid van Covid-19 hebben we er evenwel voor gekozen om de route in originele vorm te wandelen; dat betekent van Bad Bentheim naar Scheveningen. We zijn van mening dat het in het oosten van het land rustiger is dan in de randstad en spreken stilletjes de hoop uit dat, wanneer we de randstad bereiken Corona verder zal zijn ingedamd en dat de risico’s om het op te lopen dan minder groot zullen zijn. 

Verder dient te worden vermeld dat Hein niet aan deze tocht meedoet.

 

Vrijdag 11 februari 2022

Om half tien heeft Tineke heeft heerlijke wafels met jam en slagroom op tafel staan. Voor Hotze is er natuurlijk de vertrouwde chocoladepasta. Na deze smakelijke en voedzame start rijden we, met een omweg, naar de net over de Duitse grens liggende stad Nordhorn. In Nordhorn hebben we voor 2 nachten een huisje gehuurd op een soort vakantiepark. We zijn wat aan de vroege kant en kunnen het park nog niet op. We moeten even wachten. 

 

Nadat we hebben ingecheckt (waarbij onze Corona-Check-App dient te worden getoond) rijden we het kleinschalige park op. Spraken we hierboven nog van “huisje”? Nou, zeg maar gewoon “Haus”. Ons onderkomen voor dit weekend is een prachtig ruim huis met vloerverwarming, 2 wc’s, een sauna en een bubbelbad. Het is zo groot dat je het best voor permanente bewoning zou kunnen gebruiken.

Binnen is het bloody hot. De verwarming staat op 25 graden. Famke kan haar poten wel aan de vloer branden….

 

Nadat we ons hebben geïnstalleerd lopen we de stad in. Via een met riante herenhuizen bebouwde wijk kuieren we naar het centrum. Het centrum van Nordhorn ligt eigenlijk op een soort eiland. Vlak voor de stad splitst de rivier de Vecht (Die Fechte) zich om even later weer als één stroom naar Nederland te vloeien. Het is er kleinschalig, maar gezellig. 

 

We besluiten een kop koffie te gaan drinken. Jan gaat bij een taveerne naar binnen om te vragen of de hond mee naar binnen mag. Dat mag gelukkig. En terwijl Jan weer naar buiten loopt achtervolgt het dienstertje hem met de mededeling dat het mondkapje wat hij draagt niet aan de in Duitsland geldende norm voldoet. En omdat we alle vier hetzelfde soort kapje dragen moet Jan er eerst op uit om in een nabijgelegen apotheek om betere te kopen.

Uiteindelijk kunnen we naar binnen. We drinken er koffie en thee en nuttigen er iets eetbaars bij. En met het woord “iets” bedoelen we IETS: grote wraps en dikke curryworsten.

 

Voor de terugweg nemen we het mooie wandelpad langs de Vecht. En terwijl de dames naar de supermarkt rijden om wat drinken in te slaan, warmt Jan de door Tineke thuis bereide spaghettisaus op en kookt hij de pasta beetgaar.

 

Na de maaltijd zitten we gezellig in de kamer. De in de supermarkt gekochte biertjes en nootjes smaken prima. Een fijne avond voor de start van onze nieuwe route.